Στον εκσυγχρονισμό των δικτύων αλλά και τη διατήρηση του ελέγχου από το Δημόσιο στοχεύει η κυβέρνηση με την είσοδο ιδιωτών επενδυτών στο σχέδιο για τις υποδομές ύδρευσης.
Το σχέδιο για την αποκρατικοποίηση της ΕΥΔΑΠ δεν έχει µέχρι στιγµής ξεκαθαρίσει, αφού από την κυβέρνηση αναγνωρίζουν ότι «είναι µια ιδιαίτερη περίπτωση»: Η εταιρεία έχει το µονοπώλιο, οπότε απαιτούνται προσεκτικοί ελιγµοί, και από την άλλη η πολιτική για τα ύδατα, ειδικά σε µια εποχή µε έντονες κλιµατικές αλλαγές, είναι ένα πολύ σηµαντικό θέµα για να ρυθµίζεται µόνο από τους νόµους της αγοράς. Το επικρατέστερο σενάριο είναι να δοθεί σε ιδιώτες ένα 10% (ώστε να διατηρήσει το Δηµόσιο την πλειοψηφία του 51%). Ωστόσο, αυτό το ποσοστό, σύµφωνα µε πηγές της αγοράς, δεν αφήνει µεγάλο περιθώριο παρεµβάσεων και πρωτοβουλιών.
Σκοπός της κυβέρνησης, σύμφωνα με Τα Νέα είναι να µπουν νέα κεφάλαια που θα προσφέρουν τεχνογνωσία και εκσυγχρονισµό των δικτύων. Πάντως, ανεξάρτητα από το επιπλέον ποσοστό που θα ιδιωτικοποιηθεί µέχρι στιγµής τουλάχιστον, δεν έχει ξεκαθαριστεί ούτε τι θα γίνει µε το µάνατζµεντ.
Εάν θα δοθεί ή όχι στους ιδιώτες και, στην περίπτωση που δοθεί, τι δικλίδες ασφαλείας θα µπουν προκειµένου τον έλεγχο να έχει το Δηµόσιο.
Επίσης δεν έχει ξεκαθαριστεί αν τα δίκτυα θα δοθούν σε ιδιώτες. Πηγές από τη διοίκηση της ΕΥΔΑΠ έλεγαν χθες ότι, αν δοθεί το 10% των µετοχών, το πιθανότερο είναι ότι θα µπουν ξένες εταιρείες ύδρευσης, οι οποίες θα απαιτήσουν και το µάνατζµεντ.
Γι’ αυτόν τον λόγο, όπως έλεγαν, θα πρέπει να εξεταστεί η περίπτωση να µπει κάποιο επενδυτικό FUND – έστω και µε µεγαλύτερο ποσοστό –, αφού σε αυτή την περίπτωση το Δηµόσιο θα µπορούσε να διαπραγµατευτεί καλύτερα για τη σύνθεση του Δ.Σ., αλλά και να µην πειραχθούν οι θέσεις των εργαζοµένων. Από την πλευρά του, ο υπουργός Υποδοµών Δηµήτρης Ρέππας σε δηλώσεις του στα «ΝΕΑ» υποστηρίζει ότι το Δηµόσιο οφείλει να διατηρήσει τον έλεγχο, ώστε να καθορίζει την πολιτική για τα ύδατα. Σύµφωνα µε τον ίδιο, «η πολιτική για τα ύδατα συνιστά το πιο σηµαντικό θέµα για τη διαχείριση των φυσικών πόρων. Ασφαλώς και είναι αναγκαία η συνεργασία για την αξιοποίηση ιδιωτικών κεφαλαίων προκειµένου να γίνουν οι απαραίτητες επενδύσεις, ώστε και η παρεχόµενη υπηρεσία να βελτιωθεί και τέτοιοι νευραλγικοί οργανισµοί να αποκτήσουν και κριτήριο ιδιωτικοοικονοµικό στη λειτουργία τους, επιδιώκοντας την κερδοφορία».
Σύµφωνα µε στελέχη της εταιρείας, «η ΕΥΔΑΠ στα χαρτιά είναι µια κερδοφόρος επιχείρηση (τα κέρδη είναι 11,34 εκατοµµύρια ευρώ, ενώ την προηγούµενη χρόνια ήταν 5,74 εκατοµµύρια), ωστόσο το Ταµείο έχει πρόβληµα…». Πώς γίνεται αυτό; Σύµφωνα µε τους ίδιους, τα χρέη της ΕΥΔΑΠ προς τρίτους ανέρχονται σε 197 εκατ. ευρώ, ενώ Δηµόσιο και δήµοι χρωστούν στην ΕΥΔΑΠ 430 εκατοµµύρια ευρώ. «Εάν µας δώσουν τα λεφτά που µας χρωστούν, µπορούµε να τα καταφέρουµε και µόνοι µας», λένε χαρακτηριστικά.
Δηµόσιο και δήµοι χρωστούν στην ΕΥΔΑΠ 430 εκατ. ευρώ ενώ χρωστάει 197 εκατ. ευρώ
Δίκτυο 10.000 χλµ.
Σήµερα στην άττική υπάρχουν 10.000 χιλιόµετρα δικτύων ύδρευσης και 6.500 χιλιόµετρα δικτύων αποχέτευσης, ενώ πρέπει να µπουν και 2 εκατοµµύρια νέα υδρόµετρα για πιο ακριβείς µετρήσεις. «Θα έπρεπε να αντικαθίστανται 100 χιλιόµετρα αγωγών τον χρόνο και σήµερα, µε την κατάσταση που έχει διαµορφωθεί, είναι ζήτηµα αν αλλάζουµε 3 χιλιόµετρα», επισηµαίνουν στελέχη της εταιρείας.
«Αιτία πολέµου» λένε οι εργαζόµενοι
Για τους συνδικαλιστές της εταιρείας, η είσοδος ξένου επενδυτή στην εταιρεία θεωρείται αιτία πολέµου. Γι’ αυτούς «το νερό είναι φυσικό αγαθό σε ανεπάρκεια και η διαχείρισή του δεν µπορείνα γίνειαντικείµενο κερδοσκοπικού παιχνιδιού». Φοβούνται επίσης ότι θα υπάρξει µείωση τουπροσωπικού.
Σύµφωνα µε συνδικαλιστές, «στηνπερίπτωση που παραχωρηθεί το 10% των µετοχών της εταιρείας το κέρδος για την ΕΥΔΑΠ θα είναι 100 εκατοµµύρια. Ο επενδυτής όµως θα καθορίζει την τιµολογιακή πολιτική – ειδικά στην περίπτωση που η ΕΥΔΑΠ αναλάβει τη διαχείριση του νερού σεόλη την Ελλάδα». Οπως ισχυρίζονται, «η ΕΥΔΑΠ σήµερα δεν έχει ανταγωνισµό και όποιος µπει έχει εξασφαλισµένη πελατεία».
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της Οµοσπονδίας Εργαζοµένων της ΕΥΔΑΠ Βαγγέλης Δηµούδης επικαλείται το παράδειγµα της Αγγλίας, λέγοντας ότι µε τις ιδιωτικοποιήσ εις που έγιναν το 1989 µέσα σε 4χρόνια (µέχρι το 1993) η τιµή του νερού αυξήθηκε κατά 50%, ενώ µέχρι το 2006 είχε αυξηθεί κατά 245%.
Επικαλείται ακόµη το παράδειγµα της Ιταλίας, όπου µε νόµο του 2009 προβλεπόταν ότι από το 2012 η διαχείριση του νερού θα γινόταν από ιδιώτες ή από κοινοπραξία Δηµοσίου – ιδιωτών (ΣΔΙΤ)και τώρα αναµένεται δηµοψήφισµα, αφού συγκεντρώθηκαν 1.
400.000 υπογραφές διαµαρτυρίας. Όπως λέει, σε Γερµανία και Αγγλία το προσωπικό από 7.000 το 2009 µειώθηκε σήµερα σε 4.700 εργαζόµενους.
Την ίδια ώρα, ένα άλλο– τυπικό – εµπόδιο για να µπουν ιδιώτες στην επιχείρηση είναι η σύµβαση του 1999 που προβλέπει η εκµετάλλευση του νερού µέχρι το 2019 να ανήκει στην ΕΥΔΑΠ και οι υποδοµές να παραµείνουν στο Δηµόσιο. Ηδη, σύµφωνα µε πληροφορίες, από τη διοίκηση της ΕΥΔΑΠ έχει κατατεθεί πρόταση στο υπουργείο Υποδοµών για καινούργια σύµβαση.
Διαβάστε επίσης: Οι μνηστήρες που «χτυπούν» τα κρατικά «φιλέτα»