Μέτρα για τη μείωση της ανεργίας, την αύξηση της απασχόλησης αλλά και για τις εργασιακές σχέσεις προτείνει η Κεντρική Ενωση Επιμελητηρίων Ελλάδας.
Ο πρόεδρος της ΚΕΕ και του ΕΒΕΑ, Κωνστανίνος Μίχαλος με επιστολή του προς τον υπουργό Εργασίας, Γιώργο Κατρούγκαλο σημειώνει ότι η μεγάλη εθνική πρόκληση για τη χώρα είναι η ανάταξη και η αναζωογόνηση της εθνικής οικονομίας, μέσα από μεταρρυθμίσεις και πολιτικές που συμβάλλουν αποφασιστικά στον εκσυγχρονισμό του εθνικού παραγωγικού μοντέλου και στην τόνωση της ανταγωνιστικότητας, με ταυτόχρονη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής. Η απάντηση στην πρόκληση αυτή δεν μπορεί παρά να είναι ο συνδυασμός των αναγκαίων διαρθρωτικών αλλαγών με την άμεση και ισχυρή επένδυση στο ανθρώπινο κεφάλαιο της χώρας.
Τα ζητήματα που ανακύπτουν στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων εν γένει πρέπει να αντιμετωπιστούν από την οπτική γωνία της ελληνικής πραγματικότητας στο πεδίο της οικονομίας αλλά και της ανεργίας.
Το 98% των ελληνικών επιχειρήσεων είναι μικρές ή πολύ μικρές, με απασχολούμενο ανθρώπινο δυναμικό κατά συνέπεια κάτω των 20 ατόμων.
Ταυτόχρονα το ποσοστό της ανεργίας, που φτάνει το 25% δεν αφήνει περιθώρια περαιτέρω συζητήσεων για τη συρρίκνωση του ανθρώπινου δυναμικού της χώρας σε συνδυασμό με την ήδη υπερβολική μείωση των εισοδημάτων, οδηγώντας σε βίαιη φτωχοποίηση μεγαλύτερα ακόμα ποσοστά πληθυσμού.
Ομαδικές απολύσεις
Ειδικά για το θέμα των ομαδικών απολύσεων η ελληνική πολιτεία, μαζί με τους κοινωνικούς εταίρους, έχει από το 2014 δημιουργήσει, με όρους τριμερούς διαλόγου, ένα περιβάλλον όρων και προϋποθέσεων, μέσα από το οποίο περιβάλλον το αντιπροσωπευτικό συλλογικό όργανο του Ανωτάτου Συμβουλίου Εργασίας διασφαλίζεται ότι η επιχείρηση δεν κινείται εικονικά ή δόλια προς τη λύση αιτήματος ομαδικών απολύσεων, αλλά μέσα από αντικειμενικά προβλήματα διατήρησης της βιωσιμότητας και ταυτόχρονα με προϋπόθεση τη λήψη αποφάσεων για συγκεκριμένες κοινωνικές πρόνοιες, όπως άλλωστε οφείλει να κάνει και η πολιτεία.
Οι ομαδικές απολύσεις πληγώνουν το ίδιο επιχειρήσεις και εργαζόμενους, για αυτό θα πρέπει κανείς να προσεγγίσει το ζήτημα ως έσχατο μέσο επιτακτικών αναδιαρθρώσεων, με ρήτρες κοινωνικές που αφορούν στη διασφάλιση θέσεων εργασίας και στη δημιουργία νέων βιώσιμων θέσεων εργασίας και όχι σαν ένα παιχνίδι κοινωνικής και επιχειρηματικής ασυδοσίας.
Οι εργαζόμενοι στη «ζώνη του λυκόφωτος»
Σε κάθε περίπτωση η βάναυση οικονομική πραγματικότητα και η τοξικότητα του εργασιακού περιβάλλοντος απαιτούν συναινέσεις, κοινωνική αλληλεγγύη, γόνιμο και ώριμο κοινωνικό διάλογο, εργασιακή ειρήνη και όραμα ανάπτυξης που να απομακρύνουν τα καρκινώματα της αδήλωτης και ανασφάλιστης εργασίας, τα οποία τραυματίζουν θανάσιμα την υγιή επιχειρηματικότητα και τη δημιουργική ανταγωνιστικότητα.
Η «ζώνη του λυκόφωτος» που σήμερα βρίσκονται πολλοί εργαζόμενοι, είτε γιατί σε πολλούς εργαζομένους δεν καταβάλλονται τα δεδουλευμένα τους για πολύ μεγάλα διαστήματα, είτε γιατί βρίσκονται σε καθεστώς αιχμαλωσίας, όπου ούτε οι αποζημιώσεις απόλυσης καταβάλλονται ούτε στο ταμείο ανεργίας μπορούν να εγγραφούν, είναι τα φλέγοντα που πρέπει να σας απασχολήσουν, προκειμένου να προκύψουν ποιοτικές ευρωπαϊκές καλές πρακτικές ώστε να προστατεύονται οι εργαζόμενοι, αλλά και η επιχειρηματικότητα, από πρακτικές που πληγώνουν την εθνική οικονομία δημιουργώντας ασυνέχειες στον κοινωνικό ιστό.
Αναπτυξιακά εργαλεία-εκπαίδευση
Το βάρος πρέπει να πέσει στα αναπτυξιακά εργαλεία της απασχόλησης, επικεντρώνοντας την προσοχή μας στην επαγγελματική εκπαίδευση, κατάρτιση, μαθητεία, νέα και καινοτόμα επιχειρηματικότητα, στην κοινωνική οικονομία και όχι να αναλωθούμε περαιτέρω σε θέματα που διχάζουν και δεν ενώνουν, άλλωστε οι αλλαγές στο πεδίο των εργασιακών από το 2010 έως το 2014 ήταν πολλές, απότομες και δύσκολες για όλη την κοινωνία. Το μήνυμα πρέπει να είναι φυγή προς τα μπρος μένοντας πιστοί στο δόγμα ότι η επιχειρηματικότητα πρέπει να αντιμετωπίζεται χωρίς εκδικητικότητα και ταυτόχρονα να ενθαρρυνθεί ο κοινωνικός δημιουργικός διάλογος σε όλα τα επίπεδα του «επιχειρείν», ακόμα και στο πιο μικρό. Σε αυτό ειδικά το πεδίο, η Κεντρική Ένωση Επιμελητηρίων μπορεί να είναι αρωγός και συμπαραστάτης, ανοίγοντας ένα κεφάλαιο που θέλει μη εγωιστικές συνέργιες και συμπράξεις».
