Το βραβείο για την πιο παρατημένη, κουρασμένη και εξοργιστικά αργή μέχρι θανάτου σε κίνηση, θα μπορούσε να πάρει η Ελλάδα σε κάποιο φανταστικό διαγωνισμό, σύμφωνα με προσωπική άποψη του Keith Mullin του Reuters.
«Γιατί δεν μας απαλλάσσουν απλά όλους από τη δυστυχία ανακοινώνοντας μια αναδιάρθρωση του χρέους;
Μπορούν να το ονομάσουν όπως τους αρέσει, αλλά, τουλάχιστον, μια επείγουσα μετάβαση προς την επίλυση του προβλήματος σήμερα, θα δώσει στους ευρωπαίους πολιτικούς και γραφειοκράτες την ευκαιρία να προχωρήσουν και να ασχοληθούν με την στήριξη του ευρώ, ενώ οι ρυθμιστικές αρχές των τραπεζών και των κεντρικών τραπεζών μπορεί να επικεντρωθούν στην αντιμετώπιση της ανεπάρκειας κεφαλαίου των τραπεζών τους».
Ο Χοσέ-Μανουέλ Γκονζάλεζ –Πάραμπ υπολογίζει πως η επίδραση της ελληνικής αναδιάρθρωσης του χρέους θα είναι «μεγαλύτερη από ό, τι μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers».
Τέτοια πολιτικά κίνητρα κινδυνολογίας από ένα εκτελεστικό μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΕΚΤ είναι επαίσχυντα ανεύθυνα. Ανώτεροι αξιωματούχοι της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ πραγματοποιούν σύντομη επίσκεψή στην Αθήνα, στις αρχές Μαΐου, για να συζητήσουν μέτρα περικοπής για το έλλειμμα της χώρας για να διατηρήσουν την τρέχουσα πορεία διάσωσης σε καλό επίπεδο.
Το ελληνικό χρέος αποδίδει περίπου 25%. Γιατί; Επειδή το σχέδιο διάσωσης είναι καταδικασμένο. Το σχέδιο εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την επιτυχή πλοήγηση της Ελλάδας μέσω των κακών φορολογικών, των βαθιών περικοπών των δαπανών, των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και των ιδιωτικοποιήσεων, την πορεία της οικονομικής ανάπτυξης και τη μείωση της μακροχρόνιας ανεργίας. Κάτι που δεν πρόκειται να συμβεί!
Η ΕΕ και οι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις έχουν συνεργήσει επί σειρά ετών για τη διατήρηση αυτής της κατάστασης, εθελοτυφλώντας για τις πιο αυτονόητες παραβιάσεις της πολιτικής της ΕΕ σχετικά με το χρέος της χώρας, και αποτυγχάνοντας επανειλημμένα να αντιμετωπίσει αντιμετώπιση μια βαθιά ριζωμένη πολιτιστική αποδοχή της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας. Η στάση αυτή δεν θα διώξει το πρόβλημα.
