Στο Eurogroup θα ξεδιπλώσει τις προθέσεις της η Ευρώπη
Σήμερα πραγματοποιείται το πρώτο κρίσιμο Eurogroup μετά το Brexit αλλά και την ιταλική τραπεζική κρίση, όπου ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος θα κόψει αντιδράσεις σχετικά με το τί προτίθενται οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι να κάνουν για την Ελλάδα.
Αν και μερικοί πίστευα ότι μετά το χαστούκι της Βρετανίας η Ευρώπη θα άλλαζε ρότα, τα μαντάτα στην ελληνική κυβέρνηση είναι άκρως δυσάρεστα.
Πολλές χώρες φαίνεται να ζητούν αυστηρή τήρηση των κανόνων του συμφώνου σταθερότητας, με άμεση προώθηση των μεταρρυθμίσεων στις χώρες που αποκλίνουν από τους δημοσιονομικούς στόχους, προκειμένου να θωρακιστεί το ευρώ και να δυναμώσει η Ενωμένη Ευρώπη.
Η Ελλάδα, λόγω των γνωστών προβλημάτων που αντιμετωπίζει και την δανειακή εξάρτηση που έχει πλέον από τον ESM, θα βρεθεί και πάλι στο «δοκιμαστήριο» ενόψει της νέας αξιολόγησης και της εφαρμογής των προαπαιτουμένων για την εκταμίευση της δεύτερης υποδόσης των 2,8 δισ. ευρώ.
Η ανταλλαγή αρκετών επιστολών μεταξύ Αθήνας και Κομισιόν για την καθυστέρηση εφαρμογής μεταρρυθμίσεων και των προαπαιτουμένων δίνουν ήδη μια πρώτη γεύση, εξανεμίζοντας τις ελπίδες για επαναδιαπραγμάτευση των συμφωνηθέντων.
Μπορεί η χώρα μας να βγήκε εντελώς από την ατζέντα του Eurogroυp της 11ης Ιουλίου (λόγω και των εξελίξεων στην Ιταλία) ωστόσο οι επαφές που θα έχει η ελληνική αντιπροσωπεία με τους συμμετέχοντες, θα αποτελέσουν ουσιαστικά την αφετηρία για τη νέα διαπραγμάτευση κυβέρνησης και δανειστών.
«Οι Ευρωπαίοι εταίροι θα συνεχίσουν να εποπτεύουν το πρόγραμμα προσαρμογής της Ελλάδας» ανέφερε χαρακτηριστικά η αρχική ανακοίνωση του επικεφαλής του συμβουλίου, στέλνοντας μήνυμα ότι η στενή επιτήρηση του προγράμματος δεν πρόκειται να χαλαρώσει.
Έτσι και αλλιώς, ο δρόμος προς τη δόση του Σεπτεμβρίου, είναι στρωμένος με δεκάδες προαπαιτούμενα που θα πρέπει να υλοποιήσει η Αθήνα πριν ξεκινήσει η δεύτερη αξιολόγηση με αιχμή: τα εργασιακά, τις ομαδικές απολύσεις, την απελευθέρωση της αγοράς προϊόντων και υπηρεσιών, τα ισοδύναμα μέτρα λιτότητας για να «ξεπαγώσουν» τα ειδικά μισθολόγια και οι τομές στη Δικαιοσύνη.
Θα προηγηθούν η μεταφορά του 5% του ΟΤΕ στο Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων, η αναθεώρηση του νόμου Δένδια για τα «κόκκινα» επιχειρηματικά δάνεια, το ακαταδίωκτο για τη διοίκηση και το Συμβούλιο Εμπειρογνωμόνων του ΤΑΙΠΕΔ, η σύσταση του συμβουλίου εποπτείας του νέου Υπερταμείου Αποκρατικοποιήσεων (3 μέλη θα επιλέξει η Ελλάδα και 2 οι Βρυξέλλες) και η διοίκηση της νέας ανεξάρτητης Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων.
Το προηγούμενο διάστημα οι δανειστές άσκησαν πίεση στην ελληνική πλευρά ώστε να κλείσουν το συντομότερο δυνατό αυτές οι εκκρεμότητες του μνημονίου και ει δυνατόν να ενσωματωθούν σε κάποια από τα νομοσχέδια (πλαστικό και αδήλωτο χρήμα, καπνικά) που θα εισαχθούν το επόμενο διάστημα στη Βουλή.
Τα εργασιακά στο μικροσκόπιο του ΔΝΤ
Τις δικές του «φωτιές» ανάβει και το ΔΝΤ λίγο πριν την έναρξη της δεύτερης αξιολόγησης.
Στην ειδική έκθεση για τις προοπτικές της Ευρωζώνης, που δημοσιοποιήθηκε στη σκιά του Brexit και της νευρικής κρίσης στις χρηματαγορές από την αναταραχή στο ιταλικό τραπεζικό σύστημα, ο διεθνής οικονομικός οργανισμός, χαρακτηρίζει μονόδρομο την ακόμα μεγαλύτερη ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας, προκειμένου να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες για μείωση της ανεργίας και τόνωση της ανταγωνιστικότητας της ασθμαίνουσας ελληνικής οικονομίας.
Το Ταμείο υποστηρίζει ότι η Ελλάδα δεν θα πρέπει απλώς να διαφυλάξει τις μεταρρυθμίσεις που έχουν γίνει ως τώρα, αλλά και να τις επεκτείνει. Κάνει ιδιαίτερη αναφορά στον κατώτατο μισθό αλλά και στον ειδικό χαμηλότερο μισθό για τους νέους, με την επισήμανση ότι πρέπει να διατηρηθεί λόγω της πολύ υψηλής ανεργίας σε αυτές τις ηλικίες.
Όλα αυτά σε αντίθεση με την κυβέρνηση, η οποία προτίθεται να επαναφέρει σύστημα συλλογικών διαπραγματεύσεων ανάλογο του πρόσφατου παρελθόντος.
Από τις συστάσεις του Ταμείου δεν απουσιάζουν φυσικά οι οδηγίες για τις ομαδικές απολύσεις και το πλαίσιο των απεργιών, όπου η κυβέρνηση περιμένει πίεση και από τους Ευρωπαίους.
Η «γραμμή» των δανειστών για τις ομαδικές απολύσεις είναι ότι πρέπει να καταργηθεί κάθε διοικητικός περιορισμός ήτοι το δικαίωμα «βέτο» απ’ όπου κι αν ασκείται, ενώ δεν αποκλείεται και μια κοινή, σκληρή στάση Ευρωπαίων- ΔΝΤ για την προκήρυξη απεργιών από την απόλυτη πλειοψηφία των εργαζομένων και όχι των Δ.Σ. των Σωματείων.