Στην αγορά εργασίας των ΗΠΑ στοχοποιούνται οι έμπειροι και καλοπληρωμένοι
Καθώς το εργατικό δυναμικό της μεγαλύτερης οικονομίας του πλανήτη γερνά όλο και περισσότερο, εκείνοι που απολύονται γιατί είναι πολύ μεγάλοι ή βλέπουν το βιογραφικό τους να πετιέται στα σκουπίδια εξαιτίας της ηλικίας τους, θα είναι όλο και περισσότεροι.
Έως το 2022, περίπου το 35% του εργατικού δυναμικού των ΗΠΑ θα είναι άνω των 50 χρόνων, την ώρα που μόλις το 2002, το ποσοστό δεν ξεπερνούσε το 25%.
Την ίδια στιγμή, στην εποχή της ασθενούς οικονομικής ανάκαμψης, η αγορά εργασίας εξακολουθεί να βάζει τους μεγαλύτερους εργαζόμενους απέναντι στους νεότερους και να στοχοποιεί τους πολύ έμπειρους και πιο καλοπληρωμένους υπαλλήλους.
«Κάθε φορά που υπάρχει μια ύφεση, παρουσιάζεται το μοτίβο των ηλικιακών διακρίσεων», εξηγεί η Patricia Barnes, συγγραφέας του σχετικού βιβλίου “Overcoming Age Discrimination in Employment”. «Είναι εντελώς προβλέψιμο, αλλά το Κογκρέσο δεν έχει κάνει το παραμικρό».
Ενώ υπάρχει νομοθεσία που προστατεύει τους μεγαλύτερους εργαζομένους (το Age Discrimination in Employment Act), μια σειρά από αποφάσεις του Ανώτατου Δικαστηρίου αφότου τέθηκε σε ισχύ ο σχετικός νόμος το 1967, έχει αποδυναμώσει τα δικαιώματα αυτά.
Το 2009, μία απόφαση υπονόμευσε τις λεγόμενες υποθέσεις πολλαπλών κινήτρων, και τώρα, όσοι προσφεύγουν στα δικαστήρια επικαλούμενοι ηλικιακές διακρίσεις, θα πρέπει να αποδείξουν ότι η ηλικία τους ήταν ο βασικός λόγος της απόλυσης και όχι ένας από τους παράγοντες που οδήγησαν σε αυτήν. «Ο εργοδότης μπορεί να ισχυριστεί διάφορους λόγους για μία απόλυση. Κανένας δεν είναι τέλειος. Και τότε ο απολυμένος πρέπει να αποδείξει ότι αυτοί οι λόγοι δεν ήταν ο πραγματικός λόγος», εξηγεί η Barnes.
Οι εργοδότες δοκιμάζουν συνήθως διάφορες τακτικές για να διώξουν τους μεγαλύτερους σε ηλικία εργαζόμενους, που σε γενικές γραμμές κοστίζουν περισσότερα. Ένα δικαστήριο στην Καλιφόρνια επιδίκασε 700.000 δολάρια σε έναν πυροσβέστη όταν αποδείχθηκε ότι ο εργοδότης του ακολουθούσε την τακτική της «θεραπείας του αυτοκινητόδρομου»: Δηλαδή έδινε μεταθέσεις στους μεγαλύτερους εργαζόμενους σε μακρινά μέρη, ελπίζοντας ότι οι καθημερινές αποστάσεις θα τους κούραζαν τόσο ώστε να αποφασίσουν να βγουν στη σύνταξη.
Αλλά και μια εταιρία που θέλει να αποφύγει να προσλάβει ένα άτομο μεγαλύτερης ηλικίας, έχει πολλούς τρόπους να το κάνει. Οι περισσότερες αγγελίες για δουλειά στις ΗΠΑ αυτό τον καιρό ζητούν άτομα γεννημένα στην ψηφιακή εποχή («digital natives»), που ουσιαστικά σημαίνει ότι θέλουν νεότερους και φθηνότερους εργαζόμενους.
«Οι ηλικιακές διακρίσεις είναι η τελευταία μορφή διακρίσεων που είμαστε διατεθειμένοι να δεχθούμε. Δεν αντιμετωπίζεται σαν τόσο σοβαρή ή λανθασμένη όσο οι άλλες διακρίσεις. Εάν κάνω πλάκα με την ηλικία ενός συναδέλφου, κανείς δεν πρόκειται να ταραχθεί. Αλλά εάν πω κάτι για το φύλο ή τη φυλή του, θα υπάρξουν συνέπειες», λέει η Laurie McCann, του AARP Foundation Litigation.
Από την Έντυπη Έκδοση
