Νέο ρεύμα φυγής ξένων μικροεπιχειρηματιών και καταστηματαρχών ελέω κρίσης
Η οικονομική κρίση φαίνεται πως δεν έχει… ρατσιστικά χαρακτηριστικά, αφού δεν χτυπάει μόνο τις ελληνικές αλλά και τις επιχειρήσεις αλλοδαπών, που μέχρι πρότινος κυριαρχούσαν σε διάφορα σημεία της πρωτεύουσας, όπως η πλατεία Βικτωρίας, η πλατεία Βάθη, η Ομόνοια, το Μεταξουργείο κ.ά.
Κι ενώ τα καταστήματα αυτά των ξένων που δραστηριοποιούνταν εμπορικά – επιχειρηματικά εδώ και χρόνια, απευθυνόμενα κυρίως σε αλλοδαπούς, ευημερούσαν, την τελευταία περίοδο άρχισαν να αναστέλλουν την λειτουργία τους. Τα εναπομείναντα βέβαια καταστήματα ακόμη είναι αρκετά, αποτελώντας την βασική «ραχοκοκαλιά» της Αγοράς στις προαναφερθείσες περιοχές, ωστόσο τα στοιχεία του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών δείχνουν πως η «φυγή» των αλλοδαπών εμπόρων είναι σημαντική και αναμένεται μάλιστα να λάβει μεγαλύτερες διαστάσεις.
Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία που διαθέτει το Επιμελητήριο, από τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην Αθήνα οι περισσότερες ανήκουν σε Αλβανούς (567). Ακολουθούν οι Κινέζοι με 456 καταστήματα – επιχειρήσεις, ενώ σε Σύρους ανήκουν 202 και σε Αιγύπτιους 124. Επίσης στην Αθήνα λειτουργούν 95 πολωνικές και 122 πακιστανικές επιχειρήσεις. Ακολουθούν οι επιχειρηματίες από: Βουλγαρία (65), Ρουμανία (72), Μπανγκλαντές (31), Ουκρανία (46), Ρωσία (42) και Λίβανο (21). Το δε βασικότερο αντικείμενο επιχειρηματικών δραστηριοτήτων είναι το εμπόριο και τα επισιτιστικά.
Το πρώτο κύμα φυγής έκανε την εμφάνισή του στα πρώτα χρόνια της κρίσης. Κάποιοι επιπόλαια οργανωμένοι αλλοδαποί επιχειρηματίες, χωρίς οικονομικό «βάθος», δεν άντεξαν και εγκατέλειψαν την εμπορική τους δραστηριότητα. Καθώς η ύφεση δεν υποχωρούσε, αντίθετα μάλιστα γινόταν περισσότερο οξεία, ένα δεύτερο κύμα ακολούθησε το πρώτο, με περισσότερους αυτή την φορά. Αρκετοί όμως άντεξαν και κράτησαν τα καταστήματά τους, συσπειρωμένοι με άλλους συμπατριώτες τους, όπως π.χ. οι Κινέζοι.
Τώρα η εικόνα είναι εξίσου ανησυχητική, όπως τουλάχιστον την εκλαμβάνουν Έλληνες επιτηδευματίες και μαγαζάτορες των εν λόγω περιοχών, οι οποίοι κάνουν λόγο για «γκετοποίησή» τους και εκφράζουν τις ανησυχίες τους για την έξαρση της εγκληματικότητας λόγω του ότι οι νέοι μετανάστες δεν βρίσκουν δουλειές σε μαγαζιά συμπατριωτών τους, οπότε εύκολα στρέφονται σε εγκληματικές συμπεριφορές.
Άλλωστε οι Έλληνες μεγαζάτορες δεν λησμονούν να τονίσουν με κάθε ευκαιρία την ζημία που έχουν υποστεί από τα μαγαζιά των αλλοδαπών. Κι αυτό επειδή πωλούν (ρούχα κυρίως) σε χαμηλές τιμές που δύσκολα μπορούν να τις ανταγωνιστούν. Κάποιες προσπάθειες έχουν σημειωθεί πρόσφατα από Έλληνες εμπόρους, οι οποίοι έφεραν φτηνά ρούχα, χαμηλής ποιότητας, ώστε να μπορέσουν να ανταγωνιστούν τους Κινέζους. Μα και πάλι, ο καλύτερος «σύμμαχος» παραμένει η… κρίση, με το σκεπτικό ότι ένας αλλοδαπός δυσκολότερα μπορεί να αντεπεξέλθει από κάποιον ντόπιο, με «βαθιά» οικονομικά ερείσματα…
