Ο θάνατος του Οσάμα μπιν Λάντεν μπορεί να μην έχει καμία μακροπρόθεσμη σημασία, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία για την άμεση επίπτωσή του, γράφει se άρθρο της η Wall Street Journal.
Μετά από 10 χρόνια τεράστιας δαπάνη, αμέτρητους θανάτους και συχνές αποτυχίες, οι ΗΠΑ μπορούν να μιλάνε για μια καθαρτική νίκη, σε μια εποχή όπου ακόμη και οι μικρές νίκες είναι ευπρόσδεκτες.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση γενικότερα, και ειδικότερα η ευρωζώνη, θα μπορούσε να κάνει επίσης μια προσπάθεια για επίλυση προβλημάτων. Η ευρωζώνη δίνει μάχη για να κρατήσει δυνατό το ευρώ, μετά την χρεοκοπία μελών κρατών της. Η Ευρώπη χρειάζεται απεγνωσμένα μια νίκη, αλλά τώρα στερείται ακόμη και ένα όραμα για το μέλλον της, ότι μπορεί να πείσει τους πολίτες της να πιστέψουν ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατό.
Οι πολίτες έχουν ανάγκη να πιστέψουν ότι τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν μπορούν να αντιμετωπιστούν, καθώς και ότι η νίκη σε αυτόν τον αγώνα θα καταστήσει την Ευρώπη ένα καλύτερο μέρος. Η ανάγκη αυτή είναι ιδιαίτερα επείγουσα στις τρεις χώρες που έπρεπε να ζητήσουν οικονομική στήριξη από την υπόλοιπη ζώνη του ευρώ και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, και για την Ισπανία, η οποία βρίσκεται κοντά στη διάσωση.
Οι χώρες αυτές καλούνται να επιστρέψουν τα τεράστια χρέη όχι μόνο του δημόσιου τομέα τους, αλλά και των τραπεζών τους, καθώς και να πραγματοποιήσουν μεγάλη μείωση μισθών, και μια ριζική μεταρρύθμιση των θεσμών τους και της πολιτικής τους κουλτούρα.
Πολλοί Έλληνες, Ιρλανδοί και Πορτογάλοι γνωρίζουν εδώ και αρκετό καιρό ότι οι χώρες τους έχουν σοβαρές ελλείψεις, αλλά μια πραγματική και βαθιά αλλαγή έμοιαζε άπιαστο όνειρο.
Την ίδια στιγμή που οι πολιτικοί ηγέτες πρέπει να πιέσουν για αλλαγή, η εξουσία τους έχει μειωθεί κατά πολύ. Για πολλούς ψηφοφόρους, φαίνεται να μην είναι τίποτα περισσότερο από υποτελείς των μεγαλύτερων εξουσιών, οι οποίοι προωθούν τις μεταρρυθμίσεις της ΕΕ και του ΔΝΤ, ως αντάλλαγμα για τα χρήματα δανεισμού.
Απελπισία και απάθεια, το τελευταίο πράγμα που χρειάζονται οι χώρες αυτές που έχουν να αντιμετωπίσουν τις μεγάλες προκλήσεις.
Ο χειρισμός της διάσωσης της Πορτογαλίας από την ΕΕ είναι διδακτικός. Πολλοί Πορτογάλοι ομολογιούχοι έχουν επιδείξει ιδιαίτερες προθέσεις να διαμαρτυρηθούν κατά το αποτυχημένο πολιτικό κατεστημένο. Κι αυτό, σε αντίθεση με τους Ιρλανδούς, που ακόμη φαίνεται να είναι διατεθειμένοι να επανεξετάσουν την εκλογή του κόμματος, που κυβερνούσε τη χώρα πάνω από μια δεκαετία.
Πορτογάλοι, Έλληνες και Ιρλανδοί φαίνεται να έχουν εγκαταλείψει την ελπίδα για κάθε θετική έκβαση της σημερινής κρίσης. Είναι έτοιμοι να υπομείνουν οποιοσδήποτε τιμωρία. Ωστόσο, η υπομονή τους είναι πιθανό να εξαντληθεί πολύ νωρίς πριν ολοκληρώσουν τον καθορισμό των οικονομικών τους.
Αναδιάρθρωση
Παρόλα αυτά, μεγάλο μέρος του πόνου που θα υποστούν δεν είναι αποκλειστικά αποτέλεσμα των δεινών τους. Για παράδειγμα, η επιμονή των πολιτικών της ευρωζώνης για την αποφυγή της αναδιάρθρωσης του χρέους δεν κατευθύνεται από τον αντίκτυπο που θα είχε ένα τέτοιο βήμα στις οικονομίες της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, αλλά λόγω των ευρύτερων συνεπειών της για το κοινό νόμισμα -που έχει ήδη αποδυναμωθεί- καθώς και από άλλες αποτυχίες στη διαχείριση και τους κανονισμούς.
Ο Επίτροπος της ΕΕ για την Οικονομική και Νομισματική Πολιτική, Όλι Ρεν έκανε χτες σαφείς τις προτεραιότητες:
Η αναδιάρθρωση, είπε «δεν αποτελεί μέρος της στρατηγικής μας. Οι υποστηρικτές της αναδιάρθρωσης του χρέους φαίνεται να αγνοούν τις πιθανές καταστροφικές οικονομικές συνέπειες».
Η στάση αυτή μπορεί να δίνει κάποιες ελπίδες στην ευρωζώνη, κάτι που τα μέλη της χρειάζονται απεγνωσμένα, αλλά αυτό απαιτεί λιγότερη επίπληξη από τους Γερμανούς πολιτικούς και πιο εποικοδομητική πολιτική στάση από τους ίδιους. Καθώς ο χρόνος κυλά, έχει γίνει όλο και πιο σαφές ότι η μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης έχει εξασφαλίσει μια μεγάλη νίκη για την αντιμετώπιση μιας αποθαρρυντική σειράς οικονομικών προβλημάτων.
Γερμανία
Ωστόσο, η οικονομία της Γερμανίας φαίνεται να είναι σε θλιβερή κατάσταση. Η ανεργία ήταν και φάνηκε πως θα παραμείνει πολύ υψηλή. Η ανάπτυξη ήταν και φαίνεται πιθανό να διατηρηθεί πολύ υποτονική. Μακριά από πρότυπο φορολογικής αρετής, η Γερμανία ήταν ένα από τα πρώτα μέλη της ευρωζώνης που απειλούνται με ποινές για την ύπαρξη ενός ελλείμματος προϋπολογισμού πάρα πολύ μεγάλο -αν και γλύτωσε την τιμωρία επειδή απλά… είναι η Γερμανία.
Παρόλα αυτά, αργά και σταθερά η πορεία μπορεί να ανατραπεί. Η Γερμανία προχώρησε σε μεταρρύθμιση των αγορών εργασίας της και μείωση των επιδομάτων ανεργίας και προστασίας των εργαζομένων. Τα εργατικά συνδικάτα είχαν πεισθεί να δεχθούν πολύ χαμηλές μισθολογικές αυξήσεις σε αντάλλαγμα για περισσότερες θέσεις εργασίας, και τα πολύ χαμηλά επιτόκια που καθορίζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα επέτρεψαν στις γερμανικές επιχειρήσεις να επενδύσουν, συχνά μετατοπίζοντας μεγάλα τμήματα της παραγωγής τους για τη μείωση των μισθών σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.