Οι διογκούμενοι πολιτικοί κίνδυνοι στην ευρωζώνη έχουν τη δυνατότητα να επαναφέρουν τις οικονομικές αναταράξεις, τονίζει ο Fitch.
Η άνοδος της στήριξης προς τα λαϊκιστικά και ευρωσκεπτικιστικά πολιτικά κόμματα σε όλη την ήπειρο και μάλιστα αν αναμονή σημαντικών εκλογών το 2017 θα μπορούσε να επαναφέρει ορισμένες από τις ανησυχίες περί διάλυσης που είχαν εμφανιστεί το 2012.
Παρότι αυτό δεν είναι το βασικό σενάριο του Fitch, ο οίκος έχει εξετάσει ένα εναλλακτικό σενάριο στο οποίο οι αυξημένες επενδυτικές ανησυχίες για την πολιτική συνοχή της Ευρωζώνης θα επιφέρουν αύξηση τόσο στο κόστος τραπεζικού δανεισμού όσο και στις αποδόσεις των ομολόγων της περιφέρειας καθώς και πτώση των τιμών των μετοχών της Ευρωζώνης.
Οι πιθανές μακροοικονομικές επιπτώσεις ενός τέτοιου σεναρίου είναι σημαντικές, με το ρυθμό ανάπτυξης της Ευρωζώνης να υποχωρεί κατά περίπου 1%.
Σε αυτό το σενάριο οι πολιτικοί κίνδυνοι θα πυροδοτήσουν ένα σύνθετο χρηματοοικονομικό σοκ με τρία χαρακτηριστικά: την αύξηση του κόστους δανεισμού για τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις, την άνοδο των αποδόσεων των ομολόγων και τις πιέσεις στην αγορά μετοχών.
Ο Fitch εκτιμά ότι μεμονωμένα χαρακτηριστικά ενός τέτοιου σοκ θα επηρεάσουν τις χώρες της περιφέρειας της Ευρωζώνης, οι οποίες περιλαμβάνουν την Ιταλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία, περισσότερο από τις χώρες του πυρήνα.
Η ΕΚΤ θα μπορούσε να αυξήσει τις αγορές που πραγματοποιεί στο πλαίσιο της ποσοτικής χαλάρωσης, αλλά αυτό θα έχει ενδεχομένως μια φθίνουσα επίδραση στην πραγματική οικονομία. Η δημοσιονομική χαλάρωση για την επανεξισορρόπηση του μίγματος πολιτικής μπορεί να αποδειχθεί αντιπαραγωγική και να αναζωπυρώσει τις ανησυχίες για τον κίνδυνο της δημοσιονομικής βιωσιμότητας και κατακερματισμού, σημειώνει ο Gergely Kiss της ομάδας του Fitch.
Παρά τη σημαντική βελτίωση των οικονομικών συνθηκών στην Ευρωζώνη από το απόγειο της κρίσης κρατικού χρέους το 2012, τα μακροοικονομικά θεμελιώδη παρουσιάζουν μικρή εικόνα. Από τη μία πλευρά, εξηγεί o Fitch, η ήπια ανάκαμψη στην Ευρωζώνη έχει σημειώσει πρόοδο από το 2012 και έχουν γίνει σημαντικά βήματα στην κατεύθυνση της ενίσχυση του θεσμικού πλαισίου της Ευρωζώνης. Από την άλλη, το δημόσιο χρέος παραμένει αυξημένο και συνέχισε να διογκώνεται σε μεγάλες χώρες, όπως η Ιταλία και η Γαλλία από το 2012.
