Η Ολλανδία είναι η πρώτη χώρα της Ευρωζώνης, που απειλεί να βγει από τη συμφωνία για την τρέχουσα βοήθεια στην υπερχρεωμένη Ελλάδα.
Αν οι Έλληνες δεν τηρήσουν τις υποσχέσεις τους και το ΔΝΤ αποφασίσει να μη δώσει άλλα χρήματα, «τότε η Ολλανδία θα ακολουθήσει το ΔΝΤ», δήλωσε ο Υπ. Οικονομικών Jan Kees de Jager το Σαββατοκύριακο.
Η Ελλάδα πρέπει να κάνει οικονομία, μεταρρυθμίσεις και ιδιωτικοποιήσεις – «όσο επώδυνο και αν είναι αυτό».
Tο ρεπορτάζ των Mark Schrörs και Wolfgang Proissl στην εφημερίδα Financial Times Deutschland, με τίτλο «Η Ολλανδία απειλεί την Αθήνα με στέρηση χρημάτων» και υπότιτλο «Ο Υπ. Οικονομικών de Jager επιμένει στη λιτότητα και στις μεταρρυθμίσεις – Οι Βρυξέλλες αντίθετα ανοίγουν παράθυρο για περαιτέρω βοήθεια».
Η απειλή του de Jager μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στην Ελλάδα, αν ακολουθήσουν το ολλανδικό παράδειγμα και οι λοιπές χώρες της Ευρωζώνης.
Η δανειακή βοήθεια των 110 δις. ευρώ καταβάλλεται σε δόσεις έναντι όρων δημοσιονομικής πειθαρχίας και μεταρρυθμίσεων εκ μέρους της Ελλάδας. Η χώρα υστερεί όσον αφορά τη μείωση του ελλείμματος και τις ιδιωτικοποιήσεις.
Προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ο de Jager ‘σπεκουλάρει’ δημόσια για ενδεχόμενη παύση καταβολής των δόσεων του δανείου προς την Ελλάδα. Γιατί πρόσφατα εκπρόσωποι των κρατών της ΕΕ και της Κομισιόν άνοιξαν παράθυρο για τη χορήγηση και άλλων χρημάτων στην Ελλάδα πέραν των 110 δις. ευρώ.
Οι επιπτώσεις του σκανδάλου Στρος-Καν στην ελληνική κρίση
Στο κύριο άρθρο της η ίδια εφημερίδα αναφέρεται στις επιπτώσεις του σκανδάλου Στρος-Καν στη διαχείριση της ευρωπαϊκής δημοσιονομικής κρίσης, και ιδιαίτερα της ελληνικής κρίσης:
Για την Ευρωζώνη και ιδιαίτερα για τους Έλληνες οι κατηγορίες για τον Ν. Στρος-Καν είναι επικίνδυνες. Γιατί ειδικά τώρα διακυβεύεται το μέλλον τους – κι αυτό εξαρτάται από το ΔΝΤ.
Οι θέσεις του Στρος-Καν ενίσχυσαν το ευρώ. Παρακίνησε τους διστακτικούς Ευρωπαίους – και ιδιαίτερα τους Γερμανούς – να συμφωνήσουν σε πακέτα διάσωσης για την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία και τις προστάτεψε από την κατάρρευση. Ήτανε κείνος επίσης, που απέτρεψε την πολύ αυστηρή διατύπωση των όρων για λιτότητα, που μπορεί να στραγγάλιζε την αναγκαία ανάπτυξη. Και σίγουρα δεν έβλαψε το ότι καταγόταν από μια χώρα του πυρήνα της ΟΝΕ, η οποία θεωρούνταν ότι έπρεπε να σωθεί.
Οι Ευρωπαίοι χρειάζονται έναν πρόεδρο του ΔΝΤ, που να εκπέμπει στο ίδιο μήκος κύματος με τον Γάλλο. Οι κατηγορίες που βαρύνουν τον επικεφαλής του ΔΝΤ θα καταστήσουν δύσκολη τη διεκδίκηση εκ νέου της προεδρίας. Επιπλέον, οι αναπτυσσόμενες χώρες απαιτούν – δικαιολογημένα – να αλλάξουν οι ισορροπίες δυνάμεων στο ΔΝΤ προς όφελός τους.
