Τον κίνδυνο να υπάρξουν πολιτικές πιέσεις προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για να διατηρήσει αμετάβλητη την πολύ χαλαρή πολιτική της και να βοηθήσει τους κρατικούς προϋπολογισμούς επισήμανε ο πρόεδρος της κεντρικής τράπεζας της Γερμανίας Bundesbank Γενς Βάιντμαν.
Με το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων, ύψους 2,3 τρισ. ευρώ, ήδη να εφαρμόζεται πάνω από δύο χρόνια, η ΕΚΤ έχει γίνει ο μεγαλύτερος δανειστής για τις κυβερνήσεις της ευρωζώνης. Η όποια υπόνοια σύσφιξης της πολιτικής προκαλεί τον κίνδυνο αύξησης των επιτοκίων, δημιουργώντας «άνοιγμα» στους κρατικούς προϋπολογισμούς.
«Στο τέλος της ημέρας, αυτό μπορεί να οδηγήσει στο να ασκηθεί πολιτική πίεση στο ευρωσύστημα για να διατηρήσει την πολύ διευκολυντική νομισματική πολιτική για περισσότερο απ’ όσο χρειάζεται από την άποψη της σταθερότητας των τιμών», δήλωσε ο Βάιντμαν, που είναι επίσης μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΕΚΤ.
«Εξάλλου, στο πλαίσιο αυτών των αγορών ομολόγων, οι αλλαγές στη νομισματική πολιτική επηρεάζουν πιο άμεσα το κόστος χρηματοδότησης των κυβερνήσεων απ’ ό,τι οι κινήσεις των επιτοκίων», πρόσθεσε.
Ο Βάιντμαν ήταν επίσης επικριτικός απέναντι στην πρόταση να δημιουργηθεί ένα Ευρωπαϊκό Ασφαλές Ομόλογο, όπως ονομάζεται, ένα σύνθετο εργαλείο που θα συγκεντρώνει χρέος κρατών σε ένα νέο ομόλογο, δημιουργώντας ένα νέο ασφαλές στοιχείο ενεργητικού το οποίο μπορούν να διακρατούν οι τράπεζες για να διαφοροποιούν τους ισολογισμούς τους.
«Αλλά ένα Ευρωπαϊκό Ασφαλές Ομόλογο που δημιουργείται από έναν επίσημο ευρωπαϊκό φορέα μπορεί να θεωρηθεί ως ένα σκαλοπάτι προς τα κανονικά ευρωομολόγα, δηλαδή την αμοιβαία ευθύνη», δήλωσε ο Βάιντμαν, που ανέκαθεν ήταν αντίθετος στην ιδέα των ευρωομολόγων.
«Για να αποφευχθεί αυτή η αντίληψη, τα Ευρωπαϊκά Ασφαλή Ομόλογα θα πρέπει να δημιουργηθούν από παράγοντες της αγοράς», πρόθεσε.
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Συστημικού Κινδύνου, με επικεφαλής τον πρόεδρο της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, εργάζεται πάνω σε μια πρόταση για ένα τέτοιο ασφαλές ομόλογο, αλλά έχει ήδη δεχθεί τα πυρά της Γερμανίας, που θεωρεί το εργαλείο αυτό ένα ευρωομολόγο από την «πίσω πόρτα».
