Πρόθυμες να «έρθουν» στην χώρα μας μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες, αλλά «τρέμουν» τις ιδεοληψίες των κυβερνώντων
Οι κόντρες του Τούρκου πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν με Γερμανία, Γαλλία και γενικότερα την Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θορυβήσει τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους που επενδύουν στην Τουρκία.
Οι φόβοι των επιχειρηματικών ομίλων είναι ακόμα μεγαλύτεροι σε περίπτωσαη που αυτοί έχουν στηρίξει ένα μεγάλο μέρος της παραγωγής τους σε μία χώρα όπου η «διπλωματία» είναι μία άγνωστη λέξη. Οι αυτοκινητοβιομηχανίες που έχουν μονάδες παραγωγής στη γείτονα χώρα, μέσω των οποίων προμηθεύουν με αυτοκίνητα τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και την Ρωσία, ήδη αντιλαμβάνονται το πρόβλημα και τις τυχόν μεγάλες διαστάσεις που αυτό αναμένεται να λάβει στο άμεσο μέλλον.
Η σχεδόν βέβαιη αντίδραση της Γερμανίας (και κατά προέκταση της ΕΕ) προς την Τουρκία, μετά τις Γερμανικές εκλογές, είναι δεδομένο πως θα έχει οικονομικές επιπτώσεις τόσο στην οικονομία της χώρας όσο και στις επιχειρήσεις που εδρεύουν εκεί.
Ήδη στην Τουρκία κατασκευάζονται ετησίως πάνω από 1.200.000 οχήματα -κάτι που αναδεικνύει την χώρα ως την έκτη μεγαλύτερη παραγωγό επιβατικών αυτοκινήτων και δεύτερη στα οχήματα 3,5 τόνων και πάνω.
Το γεγονός ότι οι γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες δεν παράγουν αυτοκίνητα στην Γερμανία (μόνο λίγα φορτηγά) καταδεικνύει το μέγεθος του προβλήματος. Η επιβολή ενός φόρου εισαγωγής προς την ΕΕ 10% -όπως συμβαίνει με την Ιαπωνία- θα επιβαρύνει το κόστος των παραγόμενων αυτοκινήτων και κατά προέκταση την τελική τους τιμή, ακόμα κι αν ο Ερντογάν ρίξει κατακόρυφα την τουρκική λίρα.
Η αλήθεια είναι πως κάποιοι όμιλοι που κατασκευάζουν σε τουρκικό έδαφος οχήματα έχουν διακριτικά ξεκινήσει να καταστρώνουν σχέδια αντιμετώπισης των πιθανών κυρώσεων, με πρώτη λύση τη σταδιακή μείωση της παραγωγής και μεταφοράς μέρος αυτής σε άλλες παραγωγικές μονάδες της Ευρώπης. Μάλιστα κάποιες εταιρείες αφήνουν να διαρρεύσει ακόμα και η πληροφορία για πλήρη αποχώρηση της εταιρείας, μήπως έτσι θορυβηθεί ο σουλτάνος…
Σύμφωνα με το newsauto.gr, τέτοια απόφαση για κάποιες εταιρείες δε θα ήταν καταστροφή, αφού οι περισσότερες παράγουν αυτοκίνητα σε συνεργασία με τοπικές μονάδες (π.χ. Τούρκους επιχειρηματίες), με τις οποίες πιθανότατα θα μπορούσαν να σπάσουν τις συμβάσεις τους λόγω ξαφνικού εμπάργκο, επιπλέον φόρων εισαγωγής κ.λπ.
Σε κάθε περίπτωση, σε πολλά από τα αρχηγεία των αυτοκινητοβιομηχανιών πέφτουν στο τραπέζι προτάσεις για πιθανές χώρες που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν μονάδα παραγωγής, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, της οποίας η γεωπολιτική θέση βολεύει σε σχέση με τις μεταφορές των οχημάτων. Η ευκαιρία που πάει να δημιουργηθεί μπορεί και να αποδειχθεί σωτήρια για την Οικονομία της χώρας μας.
Έχουμε όμως την πολιτική αλλά και κοινωνική βούληση να προσελκύσουμε μία τέτοια μεγάλη επένδυση βαριάς βιομηχανίας, στην Ελλάδα; Θα επιτρέψουν οι ιδεοληψίες των κυβερνώντων να «χτυπήσουν» την πόρτα των αυτοκινητικών κολοσσών, να φέρουν εδώ την επένδυση και έτσι να δημιουργηθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας;