«Δήλιο» είναι το «ελληνικό πρόβλημα» σύμφωνα με το Economist, το οποίο σε δημοσίευμα του για την Ελλάδα, κάνει λόγω πως η χώρα μας χρειάζεται εναλλακτικές καθώς « δεν έχει πολλές καλές επιλογές»!
Και προς επίρρωση αυτού παραθέτει όλες τις πιθανές λύσεις που μπορούν να επιλεγούν για το “ελληνικό πρόβλημα” με τις επιπτώσεις κάθε μιας. Για τίτλο – και για να δώσει φυσικά το στίγμα των περί ων ο λόγος επιλογών – χρησιμοποιεί τον περιβόητο τίτλο: «Η Σκύλλα, η Χάρυβδη και οι άλλοι».
Αποκρατικοποιήσεις
Ενδεικτικά αναφέρεται στην επιλογή της επιτάχυνση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων, προσδοκώμενου ύψους 50 δισ. Ευρώ.
Οι συντάκτες του περιοδικού λοιπόν αμφισβητούν τη δυνατότητα υλοποίησης του προγράμματος αναφέροντας ως ανυπέρβλητα (;) προβλήματα την έλλειψη κτηματολογίου, την μη αποτίμηση των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου (επομένως και την αδυναμία καθορισμού τιμής για κάθε ένα περιουσιακό στοιχείο) και τέλος τις εσωτερικές πολιτικές αντιδράσεις.
Αναδιαπραγμάτευση του χρέους;
Παρομοίως εξετάζει τις πιθανότητες μιας “αναδιάταξης” του χρέους.
Οι συντάκτες του Economist σημειώνουν πως ως λύση μπορεί να είναι εφικτή – αν και με άγνωστη τη στάση των οίκων αξιολόγησης, το αν θα την εκλάβουν δηλαδή ως ουσιαστική χρεοκοπία – αλλά καταλήγουν στο συμπέρασμα πως δεν θα λύσει τα προβλήματα χρηματοδότησης της Ελλάδας, παρά μόνο θα μειώσει την καθαρή αξία του σημερινού ελληνικού χρέους κατά 20% με 25%.
Ακόμα κι αυτό το επίπεδο χρέους όμως κρίνεται ως μη διαχειρίσιμο, ιδίως εάν οι οίκοι αξιολόγησης “δράσουν” και προχωρήσουν σε περαιτέρω υποβαθμίσεις της πιστοληπτικής αξιολόγησης της Ελλάδας.
Ο ρόλος των φορέων χάραξης της πολιτικής της Ευρωζώνης
Καταλήγοντας το περιοδικό θεωρεί πως λύση στο πρόβλημα της Ελλάδας μπορούν να δώσουν μόνον οι “φορείς χάραξης της πολιτικής στην Ευρωζώνη”, αν και αμφιβάλλει ακόμα και γι’ αυτό, γράφοντας χαρακτηριστικά πως πριν από κάθε συνάντηση κορυφής και συνεδρίαση θεσμικού οργάνου της ΕΕ για την Ελλάδα και την κρίση χρέους όλοι θεωρητικά συμφωνούν.