«Η υψηλή διαρθρωτική ανεργία και ο εγκλωβισμός της οικονομίας στις μεσαίες ειδικότητες σε ποσοστό 56% του ενεργού πληθυσμού, καθιστούν ακόμη πιο ευάλωτη την Ελληνική οικονομία.
Η επαναβιομηχάνιση αποτελεί όρο επιβίωσης και ανάπτυξης της Ελλάδας. Κινδυνεύουμε με οικονομικό και δημογραφικό μαρασμό αλλά και τεχνολογική περιθωριοποίηση αν δεν ανεβούμε άμεσα στην ‘υπερταχεία’ της 4ης βιομηχανικής επανάστασης.» Τη θέση αυτή, υποστήριξε ο Γενικός Διευθυντής του ΣΕΒ κ. Άκης Σκέρτσος μιλώντας σήμερα, (Παρασκευή, 9/3/2018), στο συνέδριο του ECONOMIST, με τίτλο: «A World in Transition: The New Jobs that bring the future to our step».
Τοποθετούμενος ειδικότερα στην ενότητα «How could the new jobs affect unemployment?» ο κ. Σκέρτσος σημείωσε ότι «στην Ελλάδα, η απασχόληση δεν κινδυνεύει από την έλευση και την εισαγωγή των νέων τεχνολογιών. Η Ελλάδα, εν μέσω διεθνών τεχνολογικών και παραγωγικών ανακατατάξεων, κινδυνεύει κυρίως από το να εγκλωβιστεί και να καθηλωθεί, στις χώρες περιορισμένης παραγωγικής βάσης, χαμηλής προστιθέμενης αξίας, χαμηλών ειδικοτήτων και χαμηλών μισθών.»
Στο σημείο αυτό τόνισε ότι «ο ψηφιακός μετασχηματισμός της οικονομίας και η μετάβαση στην ψηφιακή οικονομία πρέπει να είναι ύψιστη εθνική προτεραιότητα». Αναφέρθηκε στις συστηματικά χαμηλές επιδόσεις της χώρας μας σε επίπεδο βασικών δεξιοτήτων καθώς και στη σημαντική υστέρηση και επιδείνωση των επιδόσεων σε σχέση με τις ανταγωνίστριες χώρες κατά τα τελευταία έτη.
Ο κ. Σκέρτσος υπογράμμισε ότι λύση στην ελληνική κρίση απασχόλησης είναι μία ολοκληρωμένη στρατηγική που θα υποστηρίζει την ανάπτυξη του τομέα διεθνώς εμπορεύσιμων προϊόντων και υπηρεσιών, ο οποίος παράγει, εξάγει και δημιουργεί βιώσιμες θέσεις εργασίας, και σημείωσε ότι «η επιστροφή στο καθεστώς εργασιακών ρυθμίσεων που ίσχυε πριν την κρίση δεν έχει καμία σχέση με την παρούσα οικονομική πραγματικότητα της χώρας μας.»
Κλείνοντας ο ΓΔ του ΣΕΒ συνόψισε τα κρίσιμα θέματα από τα οποία εξαρτάται το αν θα καταφέρουμε να φέρουμε τα νέα επαγγέλματα που συνδέονται με τις νέες τεχνολογίες στην πόρτα μας και μέσω αυτών να απαντήσουμε με αποτελεσματικό και διατηρήσιμο τρόπο στην υψηλή δομική ανεργία» είναι κατά σειρά:
-Μια ολοκληρωμένη βιομηχανική και ψηφιακή στρατηγική,
-Μια διαφορετική πολιτική για τη μεγέθυνση των ΜμΕ,
-Μια νέα φορολογική πολιτική στοχευμένων κινήτρων στις παραγωγικές επενδύσεις σε καινοτομία, εξαγωγές, μεγέθυνση,
-Η μεταρρύθμιση της σχέσης μεταξύ εκπαιδευτικού συστήματος και αγοράς εργασίας, και τέλος
-Στη διατήρηση της ευελιξίας στην αγορά εργασίας, ώστε να μπορεί με ευκολία να προσαρμοστεί στις μεγάλες προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει στην προσπάθεια της Ελλάδας να γίνει μια σύγχρονη ανοιχτή, εξωστρεφής και παραγωγική οικονομία.
