Η ελληνική χρεοκοπία, ο παραλληλισμός της Ελλάδας με την Lehman Brothers και η ευθύνη για την ελληνική κρίση χρέους μπαίνουν για μια ακόμη φορά στο μικροσκόπιο της Wall Street Journal.
Με τον τίτλο «Μην πιστεύετε τους ελληνικούς μύθους» προσπαθεί να καταρρίψει ο συντάκτης της WSJ, Σάιμον Νίξον, πεποιθήσεις που κυκλοφορούν σχετικά με την κατάσταση της Ελλάδας.
Κατά το συντάκτη, οι μύθοι γύρω από την ελληνική κρίση συνοψίζονται στα εξής:
1. Η Ελλάδα είναι χρεοκοπημένη
Λάθος. Όπως επεσήμαναν οι οικονομολόγοι Κάρμεν Ράινχαρτ και Κένεθ Ρόγκοφ, μια χρεοκοπία σχετίζεται με τη θέληση και όχι με την ικανότητα μιας χώρας να αποπληρώσει τα χρέη της. Η Ελλάδα διαθέτει μεγάλη δημόσια περιουσία και έχει μεγάλα περιθώρια για περικοπή των δαπανών, αύξηση των φορολογικών εσόδων και βελτίωση της παραγωγικότητας, αν είναι διατεθειμένη να κάνει θυσίες. Το θέμα είναι αν έχει την πολιτική θέληση να προβεί σε αυτές.
2. Η Ελλάδα έχει συμφέρον να χρεοκοπήσει
Αντιθέτως. Η χώρα αντιμετωπίζει ακόμα ένα τεράστιο έλλειμμα, οπότε ακόμη και αν χρεοκοπήσει θα πρέπει σχεδόν αμέσως να ξαναδανειστεί ή αλλιώς να προχωρήσει σε τεράστιες περικοπές των δαπανών για να ισοσκελίσει τα βιβλία της. Ακόμη χειρότερα, οι ελληνικές τράπεζες θα καταρρεύσουν, καθώς δεν θα έχουν πρόσβαση σε χρηματοδότηση. Το ίδιο ισχύει για την έξοδο της χώρας από το ευρώ, αφού αυτό θα είχε άμεσες επιπτώσεις στις τράπεζες.
3. Η χρεοκοπία της Ελλάδας δεν θα είναι ανάλογη με την περίπτωση Lehman
Ακόμη και η Γερμανία παραδέχεται πλέον ότι ήταν απροετοίμαστη για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Παρά τη στροφή της Άγγελα Μέρκελ, οι επιπτώσεις της ελληνικής κρίσης έχουν αρχίσει να εξαπλώνονται στην ευρωζώνη, και ιδίως στην Ισπανία, όπου η απόδοση των ομολόγων αυξήθηκε κατακόρυφα. Το λάθος της Γερμανίας ήταν ότι έλαβε υπ’ όψιν μόνο τις πρωτογενείς επιπτώσεις, τη στιγμή που το μεγαλύτερο πλήγμα θα ερχόταν από τις δευτερογενείς επιπτώσεις που θα επέφερε η μετάδοση στα τραπεζικά κόστη και τον κρατικό δανεισμό. Η Lehman προκάλεσε ένα ισχυρό σοκ στην αγορά, όμως μια χρεοκοπία της Ελλάδας θα προκαλούσε «πιστωτικό επεισόδιο» και άρα παγκόσμια κρίση.
4. Δεν μπορείς να κερδίζεις συνεχώς χρόνο
Φυσικά και μπορείς. Ο χρόνος γιατρεύει όλες τις πληγές. Ακόμη και αν η χρεοκοπία της Ελλάδας γίνει αναπόφευκτη, υπάρχουν πολλοί λόγοι να την καθυστερήσουμε: εν μέρει για να ενθαρρύνουμε την Πορτογαλία και την Ιρλανδία να επιμείνουν στα προγράμματα διάσωσής τους, αλλά κυρίως για να καθησυχάσουμε τους επενδυτές ώστε να συνεχίσουν να αγοράζουν χρέη από την Ευρώπη. Η ευρωζώνη πρέπει να αποφύγει οποιαδήποτε χρεοκοπία ωσότου χώρες όπως η Ισπανία και η Ιταλία να βγουν από τον κίνδυνο. Στην πραγματικότητα, όσο και να αναστατώνει η ιδέα τους Γερμανούς φορολογούμενους, ίσως η ευρωζώνη να χρειαστεί να συνεχίσει να στηρίζει το χρέος της Ελλάδας πολύ μετά το 2013.
5. Οι Έλληνες έχουν την αποκλειστική ευθύνη
Όχι εντελώς. Τώρα που η ευρωζώνη αποδέχεται ότι δεν μπορεί παρά να σώσει την Ελλάδα, πρέπει να διασφαλίσει ότι το πρόγραμμα διάσωσης θα λειτουργήσει. Αντί γι’ αυτό, η ευρωζώνη τιμωρεί την Ελλάδα με επιτόκιο σχεδόν διπλάσιο από αυτό που πληρώνει το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας για να δανείζεται, ή αυτό που χρεώνει το ΔΝΤ- δυσχεραίνοντας έτσι το έργο της Ελλάδας. Αυτό είναι παράλογο. Η μόνη διέξοδος για την ευρωζώνη είναι η πολιτική συναίνεση. Αργά ή γρήγορα, οι ηγέτες της Ευρώπης θα πρέπει να αντιμετωπίσουν αυτή την πραγματικότητα.
