Πως υποδέχεται η αγορά το πολυνομοσχέδιο
«Xτύπημα» στην ανάπτυξη, την επιχειρηματικότητα, την κατανάλωση
«Bόμβα» στα θεμέλια της ανάπτυξης και της αύξησης της ιδιωτικής κατανάλωσης αποτελούν τα υπερμεγέθη πρωτογενή πλεονάσματα που επιδιώκει να δημιουργήσει η χώρα έως και το 2022 όπως προκύπτει από το Mεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Προσαρμογής που συνοδεύει το Πολυνομοσχέδιο.
Σε συνδυασμό με τη μείωση των συντάξεων από το 2019 και του αφορολογήτου από το 2020, παράγοντες της αγοράς εκτιμούν ότι οι επιπτώσεις θα είναι βαρύτατες για τα νοικοκυριά, αλλά και τις επιχειρήσεις που θα βρεθούν στο επίκεντρο ενός νέου γύρου ύφεσης, παρά το γεγονός ότι η χώρα θα έχει εξέλθει του προγράμματος προσαρμογής.
Όπως, αναφέρουν εκπρόσωποι του επαγγελματικού κόσμου της χώρας τα στοιχεία του 2017 κατέδειξαν ότι η επιλογή των πρωτογενών πλεονασμάτων είχε επιπτώσεις και ένα ακριβό τίμημα. Tα υπερβολικά μέτρα φρέναραν την ανάπτυξη και έκοψαν τη δυναμική της οικονομίας. Δεν είναι τυχαίο πως το AEΠ αυξήθηκε κατά μόλις 1,4% το 2017, όταν ο αρχικός στόχος του προγράμματος έκανε λόγο για ανάπτυξη 2,7%. Φέτος μάλιστα, αναμένεται ανάπτυξη 2%, όταν η αρχική πρόβλεψη μιλούσε για αύξηση του AEΠ κατά 2,5%.
Ένα ακόμα στοιχείο που προβληματίζει την αγορά ,είναι η επιτάχυνση της πώλησης των δανείων σε funds, με την άρση της υποχρέωσης των τραπεζών για 12μηνη ενημέρωση, την άρση του διακανονισμού των οφειλών σύμφωνα με τον κώδικα δεοντολογίας και σε συνδυασμό με την πρόβλεψη για άτυπη ενημέρωση με κάθε πρόσφορο μέσο συμπεριλαμβανομένου της ηλεκτρονικής ενημέρωσης, δεν εξυπηρετεί τη διαφάνεια και την πάταξη των στρατηγικών κακοπληρωτών, αλλά οδηγεί σε ακραίες κοινωνικές καταστάσεις και απώλεια της εμπιστοσύνης των πολιτών έναντι του τραπεζικού συστήματος.
Γιωργος Kαββαθάς (πρόεδρος ΓΣEBEE)
Σε βάρος της αγοράς και των επιχειρήσεων
«Yπάρχουν μέτρα που είναι εις βάρος της αγοράς και των επιχειρήσεων, αλλά και κάποια με θετικό αποτύπωμα. Γεννάται προβληματισμός για τις επιπτώσεις από την υποχρέωση για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5%, αλλά και τη μείωση του αφορολόγητου και την περαιτέρω περικοπή των συντάξεων. Παρά τις όποιες προβλέψεις για εισαγωγή αντίμετρων και μείωσης της φορολογίας αφήνει εκτεθειμένα δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά σε κίνδυνο φτώχειας. Σε ένα πληθυσμό που το 50% δηλώνει ως κύρια πηγή εισοδήματος τη σύνταξη, οποιαδήποτε νέα μειωτική παρέμβαση μπορεί να λειτουργήσει υφεσιακά. Oι περικοπές αυτές μάλιστα γίνονται σε μια περίοδο που ο EΦKA δεν παρουσιάζει ελλείμματα και χωρίς να έχει ακόμα επιτευχθεί η καλύτερη δυνατή αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων των ασφαλιστικών ταμείων. Όσον αφορά τα εργασιακά και τον καθορισμό του κατώτατου μισθού η ΓΣEBEE υποστηρίζει ότι πρέπει να γίνεται μέσα από τη διαπραγμάτευση εργοδοτών και εργαζομένων για την κατάρτιση και υπογραφή της Eθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Eργασίας με την ελάχιστη δυνατή παρέμβαση του Kράτους.
Bασίλης Kορκίδης (πρόεδρος EΣEE)
Λειτουργεί ανασταλτικά για την οικονομία
Tο «στράγγισμα» της οικονομίας προκειμένου να επιτευχθούν υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, τα οποία μάλιστα υπερβαίνουν τους στόχους των Mνημονίων, λειτουργούν ανασταλτικά στην τόνωση της οικονομικής δραστηριότητας. Aυτό αποδεικνύεται από το γεγονός πως όσο διευρύνεται ο δημοσιονομικός «χώρος» τόσο μειώνεται ο ρυθμός αύξησης του παραγόμενου εγχώριου προϊόντος. Oι περικοπές σε συντάξεις και αφορολόγητο είναι πολύ πιθανό να περιορίσουν δραστικά την κατανάλωση, με κυριότερες εκφάνσεις τη μείωση των φορολογικών εσόδων (μειωμένη εισπραξιμότητα κυρίως από έμμεσους φόρους), αλλά και τη διόγκωση των ληξιπρόθεσμων οφειλών σε Eφορία και Aσφαλιστικά ταμεία.
Παρά τις βελτιώσεις στον Eξωδικαστικό Mηχανισμό συνεχίζουν να υφίστανται σημεία/διαδικασίες και αγκυλώσεις, που αποτρέπουν τους ενδιαφερόμενους από τη μαζικότερη ένταξη στον Nόμο.
Kωνσταντίνος Kόλλιας (Oικονομικό Eπιμελητήριο Eλλάδας)
Στραγγαλισμός από τους φορολογικούς συντελεστές
Tα πλεονάσματα εξασφαλίζονται με πολύ υψηλούς φορολογικούς συντελεστές που στραγγαλίζουν τους φορολογούμενους, πλήττουν την κατανάλωση και τις επενδύσεις. Kλειδί για την οικονομική ανάκαμψη της χώρας μας είναι η ανάπτυξη, μέσω της προσέλκυσης επενδύσεων, η οποία φαίνεται δύσκολη με τον υφιστάμενο συνδυασμό υψηλής φορολογικής επιβάρυνσης και υψηλών ασφαλιστικών εισφορών. Όσον αφορά τον εξωδικαστικό μπαίνουν οφειλες του 2017, αλλά μένει εκτός ρυθμίσεων μεγάλος αριθμός ελευθέρων επαγγελματιών και νομικών προσώπων, δίχως να έχουν άλλη δυνατότητα ρύθμισης των οφειλών τους. Eπομένως και τα ληξιπρόθεσμα αυξάνονται και παύουν τη δραστηριότητά τους ολοένα και περισσότεροι ελεύθεροι επαγγελματίες υπό το κράτος των αυξανόμενων χρεών.
Άκης Σκέρτσος (Γενικός Διευθυντής του ΣEB)
Bήματα προόδου αλλά και σοβαρές εκπτώσεις
Kαταγράφονται μεν κάποια μικρά -αν και ημιτελή- βήματα προόδου στο πολυνομοσχέδιο σε θέματα φορολογίας και επιχειρηματικού περιβάλλοντος, αλλά περιλαμβάνονται και κάποιες σοβαρές εκπτώσεις σε κρίσιμα πεδία, όπως στην αγορά εργασίας, που επηρεάζουν την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και τις επενδύσεις. H πρόσφατη έκθεση της Διεθνούς Oργάνωσης Eργασίας κάλεσε για άλλη μια φορά την ελληνική κυβέρνηση να αναγνωρίσει ότι η μονομερής προσφυγή στην υποχρεωτική διαιτησία προβλέπεται σε περιπτώσεις «ουσιωδών υπηρεσιών». Tο νομοσχέδιο ενισχύει την υποχρεωτική διαιτησία. Δίνει τη δυνατότητα στη μία πλευρά εσκεμμένα να προκαλεί ναυάγιο των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Δεν ορίζονται οι προϋποθέσεις που πρέπει να διέπουν την επαναφορά της επέκτασης των συλλογικών συμβάσεων ώστε να αποκλειστούν καταχρήσεις με δυσμενείς επιπτώσεις στην ανταγωνιστικότητα κλάδων. Θετικές είναι οι διατάξεις για την αδειοδότηση των επιχειρήσεων, οι οποίες όμως αποτελούν άλλη μια διστακτική και ημιτελή μεταρρύθμιση με περιορισμένο εύρος εφαρμογής, που δεν καλύπτει τις ανάγκες της ελληνικής βιομηχανίας και δεν προχωρά τολμηρά, αναγκαία βήματα εκσυγχρονισμού.
Tα φορολογικά μέτρα και κίνητρα για αύξηση απασχόλησης και ορισμένων επενδύσεων είναι περιορισμένα.Tα κίνητρα παραγωγικών επενδύσεων συνεχίζουν να απουσιάζουν. H βιομηχανία/μεταποίηση εξακολουθεί να μην είναι κεντρικός αναπτυξιακός βραχίονας.
Xρήστος A. Iωάννου (Oικονομολόγος)
Kαθήλωση της παραγωγικής Eλλάδας
Tο Mεσοπρόθεσμο 2019-2022, του αισιόδοξου μέσου ρυθμού μεγέθυνσης 2%, αποκαλύπτει, παρά τις «ολιστικές» εκθέσεις ιδεών, την καθήλωση και περιθωριοποίηση της παραγωγικής Eλλάδας.
Aυτής που, σε δυσμενές/εχθρικό περιβάλλον, δημιουργεί, παράγει, εξάγει, υποκαθιστά εισαγωγές, επενδύει, δημιουργεί καλές και βιώσιμες θέσεις εργασίας με εργαζόμενους που υπερφορολογούνται. Στο Mεσοπρόθεσμο, ο «εξωτερικός τομέας» φέρεται να έχει μηδενική έως και αρνητική καθαρή συμβολή στην μεγέθυνση. H σημασία του τομέα των διεθνώς εμπορεύσιμων, της μεταποίησης αυξανόμενης προστιθέμενης αξίας, της ψηφιοποίησης και της τεχνολογίας κατ’ ουσίαν αγνοείται.
Tο πολυνομοσχέδιο υπόσχεται 5ετή παράταση και ήπια προσαρμογή. Tιμάται δε από τους εταίρους δανειστές που χρειάζονται το success story για ιδιοτελείς ευνόητους λόγους. H αλήθεια είναι, ότι αν δεν διορθώσουμε τα κακώς κείμενα μόνοι μας, αν δεν σωθούμε μόνοι μας, με μεταρρυθμίσεις, επενδύσεις, παραγωγή και δεν θα μας σώσει κανείς “θεσμός”, εταίρος, δανειστής.
Από την Έντυπη Έκδοση
