Απερρίφθη με μεγάλη πλειοψηφία από την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου το αίτημα αναίρεσης δανειολήπτριας σε ελβετικό φράγκο, η οποία ζητούσε να κριθεί ως καταχρηστικός ο όρος που προέβλεπε την αποπληρωμή των δανείων βάση της τρέχουσας συναλλαγματικής ισοτιμίας με το ευρώ κι όχι με αυτήν που ίσχυε κατά τη σύναψη του δανείου.
Κατά τους δικαστές, ο επίμαχος όρος είναι δηλωτικός και δεν υπόκειται σε έλεγχο καταχρηστικότητας.
Πιο αναλυτικά, η δανειολήπτρια με την προσφυγή της στον Άρειο Πάγο ζητούσε να αναιρεθεί απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης το οποίο είχε αποφανθεί περί μη καταχρηστικότητας του όρου. Η προσφεύγουσα που έλαβε το 2007 δάνειο ύψους 243.225 ελβετικών φράγκων (150.000 ευρώ) κατόπιν προτροπής, όπως υποστήριζε, των υπαλλήλων της Τράπεζας, λόγω του χαμηλού επιτοκίου, και το 2015 μετά τις αλλαγές στην ισοτιμία μεταξύ ευρώ και φράγκου βρέθηκε να οφείλει 239.041 ευρώ, ζητούσε:
1) να κριθεί άκυρος ως καταχρηστικός, ο όρος της δανειακής συμβάσεως σε ξένο νόμισμα (ελβετικό φράγκο) με ρήτρα αποπληρωμής είτε στο ξένο νόμισμα είτε σε ευρώ, με βάση την ισοτιμία αυτού προς το ξένο νόμισμα κατά τον χρόνο πληρωμής, και
2) να αναγνωρισθεί, ως μόνη ισχύουσα ρήτρα μετατροπής σε ευρώ του οφειλομένου στο ξένο νόμισμα ποσού, η συναλλαγματική ισοτιμία των δύο νομισμάτων, που ίσχυε κατά τον χρόνο εκταμιεύσεως του ποσού που χορηγήθηκε από την τράπεζα.
