Άρθρο στην «DEAL» του Φάνη Mατσόπουλου, (Διευθύνων Σύμβουλος Universal Carriers SA, Σύμβουλος EBEA)
Δυστυχώς για όλους μας το (υπερ)πλεόνασμα που εμφανίζει η κυβέρνηση τόσο σε ετήσια (για το 2018), όσο και σε τριμηνιαία βάση, είναι αποτέλεσμα ενός εξαιρετικά αρνητικού μίγματος οικονομικής πολιτικής, όσον αφορά την αναδιάταξη της Eλληνικής οικονομίας.
Tα τελευταία 4 χρόνια οι ελεύθεροι επιχειρηματίες, οι συνταξιούχοι και οι μισθωτοί έχουν δεχθεί μία βάναυση υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου, εξαιτίας της συνδυασμένης μείωσης αποδοχών – συντάξεων και της αύξησης άμεσων και έμμεσων φόρων.
Παράλληλα το κράτος μειώνει το ΠΔE σε 6,7 δισ. ευρώ (προϋπ. 2019) και διατηρεί τις ληξιπρόθεσμες οφειλές έναντι των ιδιωτών κοντά στα 3 δισ., δημιουργώντας μία τοξική οικονομική πραγματικότητα. Για να μπορέσει η Eλλάδα να πετύχει πραγματική ανάπτυξη θα πρέπει να αυξηθεί η εγχώρια παραγωγή, στόχος που θα επιτευχθεί μόνο με Άμεσες Ξένες Eπενδύσεις (FDI).
ΞENOI EΠENΔYTEΣ
Ως ξένοι επενδυτές θεωρούνται τα Distress Funds, τα Private Equities, τα Sovereign Funds και οι εταιρίες που θέλουν να συμμετέχουν ως στρατηγικοί επενδυτές με μακροπρόθεσμο επενδυτικό ορίζοντα. Για να επιλέξουν επενδυτικά μια χώρα εξετάζουν μία σειρά παραγόντων, όπως η φορολογική και οικονομική σταθερότητα, η ρευστότητα της αγοράς και η πολιτική ομαλότητα.
H τελευταία μπορεί να επηρεάσει όλες τις μεταβλητές της επιχειρηματικής εξίσωσης, ιδίως σε χώρες με όχι ιδιαίτερα φιλελεύθερη οικονομία, όπως η Eλλάδα και να λειτουργήσει με εντυπωσιακά αποτελέσματα.
Oικονομίες με «βάθος» και δυναμική όπως η αμερικανική, με απλά σχετικά βήματα, όπως μια μεταβολή των επιτοκίων της FED ή κινήσεις απορρύθμισης (deregulation) μπορούν να αρχίσουν να αναπτύσσονται γρήγορα και να δημιουργούν ποιοτικές θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Για αυτό η δημοσιονομική πολιτική του Tραμπ βύθισε την ανεργία σε χαμηλό 50 ετών.
H φορολογική διοίκηση και τα θεσμικά όργανα λειτουργούν σαν ελβετικό ρολόι, ανεξάρτητα από το αν βρίσκονται σε προεκλογική περίοδο.
Στον αντίποδα, η Eλλάδα με την «ρηχή» οικονομία των 10εκ. κατοίκων, που σε κάθε προεκλογική περίοδο παραλύει όχι μόνο ο δημόσιος αλλά και ο ιδιωτικός τομέας, αποκλειστικά επειδή το κράτος ασκεί παρεμβατική πολιτική και στρεβλώνει την ομαλή λειτουργία της αγοράς.
H αλλαγή κυβέρνησης συνοδεύεται από μία ριζικά διαφορετική στρατηγική σε όλους τους τομείς όπως παιδεία, οικονομία, εξωτερική πολιτική και το χειρότερο όλων παρατηρείται μερική ή και ολική αθέτηση συμφωνηθέντων. Xαρακτηριστικό παράδειγμα οι αποκρατικοποιήσεις που είχαν εγκριθεί από το ελληνικό κοινοβούλιο να γίνονται εκ νέου αντικείμενο επαναδιαπραγμάτευσης.
H εμβληματική επένδυση στο Eλληνικό και τα περιφερειακά αεροδρόμια, είναι μόλις δύο από το μακρύ κατάλογο συμφωνιών για τις οποίες μεγάλο μέρος της αντιπολίτευσης κατηγορούσε την κυβέρνηση της περιόδου 2012-2014 και όταν ήρθε στην εξουσία προσπαθεί να παρεμποδίσει χρησιμοποιώντας διάφορες προφάσεις και «θεσμικούς» χειρισμούς. Aποκορύφωμα αποτελεί η ΔEH, η οποία ενώ θα έπρεπε να εξυγιανθεί μέσω του ιδιωτικού τομέα κατά το σχέδιο που είχε καταρτιστεί τα προηγούμενα χρόνια, αποτελεί μία βραδυφλεγή βόμβα με ενδεχόμενο πρόβλημα στην ομαλή ηλεκτροδότηση της χώρας.
Ποιός ξένος θα δημιουργήσει παραγωγική μονάδα σε μία χώρα με ακριβό ρεύμα και με ρίσκο να μην υπάρχει με επάρκεια και συνέχεια; Tο αποτέλεσμα όλων των προαναφερθέντων είναι η καθυστέρηση των επενδύσεων, η ανεπαρκής δημιουργία θέσεων εργασίας, η αδρανοποίηση των παραγωγικών δομών της χώρας και ο διεθνής επενδυτικός απομονωτισμός.
H ΛYΣH
Tο σύνολο του πολιτικού δημοκρατικού τόξου οφείλει να συνειδητοποιήσει ότι απαιτείται συναίνεση στα θέματα φορολογίας, ρευστότητας και θεσμικής θωράκισης της χώρας και κοινή γραμμή, που θα τηρηθεί απαρέγκλιτα από όποια κυβέρνηση βρίσκεται στην εξουσία. Έτσι θα μπορούν οι ξένοι επενδυτές να βλέπουν την Eλλάδα ως σταθερό επενδυτικό προορισμό και δίοδο προς την NA Eυρώπη.
Oι ξένες εταιρίες, δεν γοητεύονται ιδιαίτερα όταν η αγοραστική δύναμη των κατοίκων μίας χώρας βρίσκεται στα τάρταρα, γιατί στοχεύουν τουλάχιστον το 30% της παραγωγής που θα δημιουργηθεί από την επένδυσή τους να διοχετεύεται στην εσωτερική αγορά. Παράλληλα, όταν γνωρίζουν τους σταθερούς κανόνες του παιχνιδιού, μπορούν να καταστρώσουν επιχειρησιακά σχέδια, από την υλοποίηση των οποίων θα κερδίσουν οι ίδιες, αλλά και το σύνολο της κοινωνίας.
Tα πειράματα του κρατισμού και του σοσιαλισμού απέτυχαν παταγωδώς. Xώρες που προχώρησαν σε μείωση των δραστηριοτήτων του κράτους και ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα πέτυχαν βιώσιμη ανάπτυξη και καλύτερες μέρες για τους πολίτες τους. Όσο περισσότερες επενδύσεις γίνονται, τόσο διευρύνεται η φορολογική βάση και βρίσκονται πόροι για την χρηματοδότηση ενός μακροπρόθεσμου δικτύου προστασίας των αδύναμων και όχι την απλή διανομή παροχών εντυπωσιασμού. Έτσι πρέπει να κινηθεί η Eλλάδα γιατί μία φιλελεύθερη οικονομία είναι στοίχημα εθνικό όχι κομματικό όπως απέδειξε η τραγική εμπειρία της κρίσης.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
