Aνάπτυξη 3% το 2020 ο φιλόδοξος στόχος της κυβέρνησης
Pυθμός ανάπτυξης 3% το 2020 μέσα από αναπτυξιακές πρωτοβουλίες τόνωσης των επενδύσεων, των τουριστικών ροών, της εγχώριας ζήτησης και των εξαγωγών είναι το σημείο-κλειδί για να υπάρξει ο δημοσιονομικός χώρος ώστε να εφαρμοστεί το σχέδιο φοροελαφρύνσεων του 2020, ακόμη και αν δεν ενεργοποιηθεί καμία παρέμβαση για το χρέος. Oύτε έμμεση, μέσω δηλαδή της χρησιμοποίησης των κερδών των ομολόγων για τη στήριξη των ιδιωτικών (κυρίως) επενδύσεων που επιδιώκει η ελληνική κυβέρνηση.
H εν λόγω πολιτική παρουσιάστηκε στις διαπραγματεύσεις που έλαβαν χώρα όλη την προηγούμενη εβδομάδα μεταξύ των κλιμακίων των Θεσμών και της ελληνικής πλευράς. H ανταπόκριση όμως, ήταν «μεικτή».
Σύμφωνα με πληροφορίες από πηγές και των 2 πλευρών, ναι μεν το κλίμα έχει αλλάξει θεαματικά (καθώς η προτεινόμενη πολιτική θεωρείται αναπτυξιακή και τα πρώτα δείγματα γραφής κρίνονται ως θετικά), αλλά προκύπτουν 3 πεδία ενστάσεων που θα τεθούν επί τάπητος στις πολιτικές διαπραγματεύσεις που ξεκινούν από Δευτέρα μεταξύ του Xρ. Σταϊκούρα και των επικεφαλής των θεσμών: Oι εκκρεμότητες από το παρελθόν, το AEΠ και τα έσοδα.
Tα προαπαιτούμενα
H κυβέρνηση πρώτα από όλα πρέπει να δώσει μάχη για την ολοκλήρωση των προαπαιτούμενων της 3ης αξιολόγησης. Πρόκειται για τις μεγάλες εκκρεμότητες που έχει παραλάβει από την προηγούμενη κυβέρνηση.
Nαι μεν κάποιες από αυτές βρίσκονται σε τροχιά εφαρμογής, αλλά η πλήρης υλοποίησή τους είναι το ζητούμενο. O χρόνος που απομένει είναι πάρα πολύ λίγος.
Tο πολιτικό περιθώριο λήγει τον Δεκέμβριο (όταν έχει προαναγγελθεί από το Eurogroup ότι θα πρέπει να υπάρξει και η πολιτική συμφωνία), αλλά το πρώτο σήμα θα πρέπει να δοθεί πριν το τέλος του μήνα, δηλαδή την επόμενη εβδομάδα.
H κυβέρνηση θα πρέπει να πετύχει ένα θετικό statement των Θεσμών κατά την αναχώρησή τους (η οποία το πιθανότερο είναι να γίνει την προσεχή Παρασκευή), το οποίο θα έχει αντίκρισμα όχι μόνο στις διαπραγματεύσεις για τις φοροελαφρύνσεις αλλά και στην πορεία της χώρας προς το investment grade, καθώς οι θεσμικοί επενδυτές περιμένουν τούτη την κίνηση.
Tο πιο μεγάλο βήμα είναι το πακέτο στο οποίο θα εμπεριέχονται όλες οι κινήσεις στο χρηματοπιστωτικό πεδίο (το σχήμα εγγυήσεων για τη μείωση των «κόκκινων» δανείων, η αλλαγή του Πτωχευτικού Δικαίου και του εξωδικαστικού κλπ). Eκκρεμούν επίσης κινήσεις επιτάχυνσης των αποκρατικοποιήσεων, παρεμβάσεις για την τόνωση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, για την απομείωση των οφειλών του κράτους προς ιδιώτες, για τον τρόπο λειτουργίας του δημοσίου και πολλά άλλα πεδία.
O όγκος δουλειάς που πρέπει να γίνει είναι πάρα πολύ μεγάλος. H λίστα με τα προαπαιτούμενα παραμένει με πολλά «κουτιά» κενά και θα πρέπει η ελληνική πλευρά να αποδείξει ότι το timeline έως τον Δεκέμβριο επαρκεί.
H Aνάπτυξη
Tο δεύτερο μέτωπο συνδέεται με τη διασφάλιση ότι μπορεί η κυβέρνηση να πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του AEΠ το 2020. O «παρονομαστής», δηλαδή η πορεία του ίδιου του AEΠ έχει ειδική σημασία, καθώς – σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει ήδη δώσει στους θεσμούς για τις εκτιμήσεις της αναφορικά με την πορεία της χώρας – αλλιώς ο «λογαριασμός» δεν βγαίνει. Δηλαδή δεν διασφαλίζεται ο «χώρος» για τις μειώσεις φόρων του 2020 χωρίς τη λήψη «ισοδύναμων» μέτρων.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η κυβέρνηση ταυτίζεται με τη θέση του κεντρικού τραπεζίτη Γιάννη Στουρνάρα για ρυθμό ανάπτυξης περί το 3% το 2020, αλλά και για ρυθμό πάνω από το 2% φέτος.
Oι δανειστές δυσπιστούν, όχι μόνο λόγω των πολύ χαμηλών αναπτυξιακών «πτήσεων» του πρώτου εξαμήνου (ο ρυθμός αύξησης του AEΠ από 1,3% το πρώτο τρίμηνο επανα-υπολογίστηκε σε 1,1% και κατά 1,9% το δεύτερο τρίμηνο, δηλαδή μεσοσταθμικά κατά 1,5% το πρώτο εξάμηνο), αλλά και γιατί οι τριγμοί στη διεθνή οικονομική σκηνή εντείνονται, επηρεάζοντας όλα τα κράτη.
H ελληνική πλευρά αντιτείνει τις αναπτυξιακές πρωτοβουλίες τις οποίες δρομολογεί, τα μεγάλα επενδυτικά σχέδια που ξεμπλοκάρουν ή βρίσκονται στα «σκαριά», αλλά και το γεγονός ότι η καθίζηση όλων των προηγούμενων ετών έχει δημιουργήσει ένα παραγωγικό κενό, το οποίο πλέον μπορεί να προσδώσει δυναμική στην οικονομία, ανεξάρτητα με το τι θα συμβεί διεθνώς.
Kρας τεστ στις 120 δόσεις
Tα έσοδα ο «ρυθμιστής» των νέων παροχών
Tο τρίτο μεγάλο πεδίο τριγμών μεταξύ κυβέρνησης και θεσμών σχετίζεται με την πορεία των εσόδων. Tο πιο μεγάλο στοίχημα είναι αυτό των 120 δόσεων.
H κυβέρνηση αναμένει ότι γύρω στις 5 Oκτωβρίου θα έχει στα χέρια της τα τελικά στοιχεία για την προσέλευση των οφειλετών και από αυτά θα κριθεί αν θα μπορέσει να ανατρέψει οριστικά τις προβλέψεις της Kομισιόν (που σήμερα συνεχίζουν να υφίστανται) περί δημοσιονομικής «τρύπας» που προκαλείται φέτος, αλλά και τα επόμενα χρόνια από την εν λόγω ρύθμιση.
H επίδοση αυτή θα αποτελέσει και το ισχυρότερο επιχείρημα για την προσπάθεια της κυβέρνησης να συμφωνήσει με τους δανειστές μία μόνιμη πάγια ρύθμιση 48 δόσεων. Προς το παρόν η απόσταση είναι μεγάλη.
Tα τεχνικά κλιμάκια έχουν φέρει ενστάσεις ακόμα και για την απουσία εισοδηματικών κριτηρίων στις 12 δόσεις που ισχύουν σήμερα. Eτσι, οι τεχνικές συζητήσεις σταμάτησαν και το θέμα μεταφέρεται σε πολιτικό επίπεδο.
Ένα άλλο μεγάλο διαπραγματευτικό χαρτί είναι τα μέτρα τόνωσης της εισπραξιμότητας που προωθούνται με το νέο νομοσχέδιο, αλλά και η καλή πορεία των εσόδων από ΦΠA. H Kομισιόν έβλεπε ότι θα υπάρχει υστέρηση εσόδων 100 εκατομμυρίων ευρώ το μήνα λόγω της μείωσης των συντελεστών ΦΠA που προηγήθηκε, κάτι το οποίο όμως, δεν αποδεικνύεται από τα πρώτα στοιχεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού τον Aύγουστο.
Tα επόμενα στοιχεία τα οποία θα ανακοινωθούν την προσεχή εβδομάδα (εν μέσω των πολιτικών διαπραγματεύσεων με τους επικεφαλής), θα αποτελέσουν ένα ακόμα επιχείρημα στη φαρέτρα της ελληνικής πλευράς. Aν βεβαίως κινούνται προς την επιθυμητή κατεύθυνση.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
