Oι e-πληρωμές και τα ATM «κοστίζουν» ακριβά
Oι υποχρεωτικές ηλεκτρονικές συναλλαγές και οι κανόνες που επιβάλλεται να θεσπιστούν
Oι… λεπτομέρειες πολλές φορές κάνουν τη διαφορά. Kαι εν προκειμένω δεν μιλάμε μόνο για το «ταμείο», αλλά και τη φιλοσοφία που μας διέπει. Ή να το πούμε πιο απλά, από τα τεχνάσματα και τις λογικές επιβάρυνσης των πολιτών με στόχο είτε να αυξάνεται η φορολόγηση μέσ’ του σχεδίου του προϋπολογισμού για την αύξηση των ηλεκτρονικών πληρωμών, των υποχρεωτικών, (στόχος είναι να συγκεντρωθούν 642 εκ.) είτε από τη διάπλατη πόρτα που ανοίγει προκειμένου οι τράπεζες να «σύρουν» ακόμα περισσότερο το χορό των προμηθειών που επιβάλλουν.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του 2018 οι τέσσερις συστημικές τράπεζες από αμοιβές και προμήθειες αποκόμισαν έσοδα 972 εκ. ευρώ, ποσό που αντιπροσωπεύει κατά μέσο όρο το 15% των συνολικών λειτουργικών εσόδων τους.
Στη δύσκολη θέση που βρίσκονται οι τράπεζες και στο στόχο που θέτουν για αύξηση της συνολικής κερδοφορίας τους συνεχώς αλλάζουν τα δεδομένα και μεγαλώνουν τη λίστα των προμηθειών στις πιστωτικές και χρεωστικές κάρτες και όχι μόνο. Tο ερώτημα που προκύπτει είναι αν αυτές οι αποφάσεις έρχονται μονομερώς (η κάθε τράπεζα έχει τη δική της επ’ αυτού «τιμολογιακή πολιτική») ή αν κινούνται βάσει μιας συνολικής απόφασης που έλαβε επ’ αυτού η εποπτεύουσα αρχή, η Tράπεζα της Eλλάδος.
Φυσικό επόμενο σ’ όλα αυτά να αυξάνονται οι αντιδράσεις των πελατών των τραπεζών που βλέπουν να επιβαρύνονται. Όταν κάνουν ανάληψη μετριών από ATM άλλης τράπεζας από εκείνη που έχουν την κάρτα. Όταν πληρώνουν «πέναλτι» για την εκτύπωση του υπολοίπου του λογαριασμού εκ των τελευταίων κινήσεων τους είτε στο ATM της ίδιας της τράπεζας που είναι πελάτες είτε από άλλο ATM.
Kαι σαν να μην έφταναν όλα αυτά οι τράπεζες «θέσπισαν» συνδρομή στις πιστωτικές κάρτες κάτι που δεν ίσχυε στο παρελθόν και χρεώνουν την επανέκδοση ή την ανανέωση της χρεωστικής κάρτας ή την έκδοση νέου PIN στην περίπτωση που ο πελάτης έχει ξεχάσει το αρχικό.
Aυτές και πολλές άλλες «κρυφές» χρεώσεις που επιβάλλουν οι τράπεζες ακόμα και στις συναλλαγές με τις κάρτες, προβληματίζουν και εκείνο που προβάλλει πλέον ως αναγκαίο είναι η θέσπιση ενός συγκεκριμένου πλάνου – κανόνα που να διέπει την πολιτική τους.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
