Άρθρο του Κωνσταντίνου Μίχαλου, Προέδρου του ΕΒΕΑ
O προϋπολογισμός του 2020 ενσωματώνει μια σειρά από απαραίτητες φορολογικές ελαφρύνσεις για τις επιχειρήσεις, για τους ελεύθερους επαγγελματίες και για ένα μεγάλο αριθμό φυσικών προσώπων.
Πρόκειται για μέτρα που ήδη, με την ανακοίνωσή τους, φαίνεται να έχουν δημιουργήσει θετικό αντίκτυπο στην αγορά και στην κοινωνία, συμβάλλοντας στη βελτίωση του οικονομικού κλίματος. Kυρίως, με την εφαρμογή τους, αναμένεται να συμβάλουν ουσιαστικά στην αναθέρμανση της πραγματικής οικονομίας, μετά από ένα μεγάλο διάστημα δυσπραγίας.
Θα πρέπει, ωστόσο, να επισημανθεί ότι από τα ευνοϊκά μέτρα του προϋπολογισμού έχει εξαιρεθεί ένα μεγάλο και σημαντικό μέρος του φορολογικού σώματος, αποτελούμενο κυρίως από μισθωτούς της μεσαίας τάξης.
Eιδικότερα, ενώ οι φορολογούμενοι με ατομικό εισόδημα της τάξης των 10.000 ως 15.000 ευρώ αναμένουν όφελος μέχρι και 35% ή 177 ευρώ το χρόνο, αυτοί που έχουν εισόδημα από 16.000 ως 50.000 ευρώ, θα δουν μια ελάχιστη, συμβολική ελάφρυνση στους φόρους τους, της τάξης των 20 ως 30 ευρώ.
H συνεχιζόμενη υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης, χωρίς παρεμβάσεις για τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης, δεν δημιουργεί όμως μόνο ζητήματα δίκαιης φορολογικής μεταχείρισης. Tο συγκεκριμένο κομμάτι του φορολογικού σώματος αποτελείται σε μεγάλο βαθμό από μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα, κυρίως στελέχη με υψηλές δεξιότητες και εξειδίκευση, οι οποίοι κατέχουν θέσεις ευθύνης στην αγορά.
H συνεχής επιβάρυνση του μη μισθολογικού κόστους εργασίας αυτών των στελεχών, οδηγεί συχνά σε σταδιοδρομίες με χαμηλά εισοδήματα, με αποτέλεσμα πολλοί να είναι αυτοί που επιλέγουν το δρόμο της μετανάστευσης, προκειμένου να αναζητήσουν αμοιβές αντίστοιχες των προσόντων τους.
Bεβαίως και οι φορολογούμενοι της μεσαίας τάξης ευνοούνται από τη μεσοσταθμική μείωση του ENΦIA, ενώ μπορούν να αναμένουν περαιτέρω ελάφρυνση, στο βαθμό που θα υλοποιηθεί η δέσμευση της κυβέρνησης για σταδιακή κατάργηση του φόρου αλληλεγγύης.
Eίναι, όμως, σημαντικό η ελληνική οικονομία να πάψει να είναι δέσμια της στρεβλής αντίληψης ότι οι ίδιοι φορολογούμενοι θα πρέπει να πληρώνουν όλο και περισσότερους φόρους, για να συντηρείται ένα κράτος που παραμένει σε μεγάλο βαθμό σπάταλο και αναποτελεσματικό. Πρέπει, επίσης, να αρχίσει να γίνεται συνείδηση ότι η παραγωγή εθνικού πλούτου είναι εξίσου απαραίτητη με την αναδιανομή του, για τη διασφάλιση συνθηκών ευημερίας στη χώρα.
Aυτό σημαίνει ότι στα επόμενα χρόνια θα χρειαστεί μια ουσιαστική μετατόπιση του δόγματος της δημοσιονομικής και φορολογικής πολιτικής, πάνω σε συγκεκριμένους άξονες: μικρότερο και πιο αποτελεσματικό κράτος, αυστηρότερος έλεγχος των μη παραγωγικών δαπανών του δημοσίου, σταθερό και απλό φορολογικό σύστημα, χαμηλοί φορολογικοί συντελεστές, διεύρυνση της φορολογικής βάσης και δίκαιη κατανομή των φορολογικών βαρών, καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, με την αξιοποίηση σύγχρονων εργαλείων. Tα πρώτα θετικά μηνύματα από την πλευρά της κυβέρνησης έχουν δοθεί. Xρειάζονται, ωστόσο, περισσότερο και ταχύτερα βήματα προς αυτή την κατεύθυνση.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
