Όταν μπαίνει στη μέση η οικονομία πάντα θα πρέπει να ζυγίζονται οι καταστάσεις για τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν καθώς και τι πραγματικά αξίζει να γίνει.
Έμμεσα η UBS σε έκθεσή της έθεσε το δίλημμα διάλυσης ή διάσωσης της ευρωζώνης καταλήγοντας ότι η διάσωση της ζώνης του ευρώ θα στοίχιζε φθηνότερα από τη διάλυσή της και αναλύει τα πιθανά σενάρια για το μέλλον του ευρώ και τις επιπτώσεις της κάθε περίπτωσης.
Στο συμπέρασμά τους, οι αναλυτές της UBS προσθέτουν ότι «το ευρώ δεν δουλεύει με τη σημερινή του δομή και τα σημερινά του κράτη-μέλη. Είτε η δομή θα πρέπει να αλλάξει ή τα κράτη μέλη πρέπει να αλλάξουν…». Εκτιμούν ακόμη, ότι επειδή ακριβώς οι επιπτώσεις θα είναι καταστροφικές στις χώρες στην περίπτωση της διάλυσης του ευρώ, είναι και μηδενικές οι πιθανότητες αυτό να συμβεί.
Mετά την αποτίμηση του κόστους στο ενδεχόμενο διάλυσης του ευρώ, οι αναλυτές UBS, προκρίνουν τη σταδιακή, αλλά και επίπονη, μετάβαση της δημοσιονομικής ενοποίησης των χωρών της Eυρωζώνης.
Στάση πληρωμών
Στην ανάλυσή τους εκτιμούν ότι για μία αδύναμη οικονομικά χώρα, όπως για παράδειγμα είναι η Eλλάδα, οι συνέπειες περιλαμβάνουν το ενδεχόμενο στάσης πληρωμών από το ίδιο το κράτος, χρεοκοπίες επιχειρήσεων, κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος, αλλά και του διεθνούς εμπορίου, με την υποτίμηση του νομίσματος να έχει μικρές πιθανότητες να βοηθήσει.
Σε αυτό το σενάριο, το κατά κεφαλήν κόστος σε μία χώρα σαν την Eλλάδα, εκτιμάται ότι θα είναι μεταξύ 9.500 και 11.500 ευρώ για το πρώτο έτος και 3.000 – 4.000 ευρώ για κάθε χρόνο, για τα επόμενα έτη. Tο συμπέρασμα της UBS αναφέρει ότι το κόστος, σύμφωνα με αυτό τον συλλογισμό, θα ανέλθει σε 40% – 50% του AEΠ τον πρώτο χρόνο, ενώ το νέο νόμισμα θα υποτιμηθεί αρχικά κατά 60%.
Σε άλλο σενάριο η UBS αναλύει την περίπτωση μίας ισχυρής χώρας, όπως για παράδειγμα είναι η Γερμανία, να φύγει από το ευρώ. Oι επιπτώσεις, περιλαμβάνουν και πάλι χρεοκοπίες επιχειρήσεων, ανάγκη ανακεφαλαιοποίησης των γερμανικών τραπεζών και κατάρρευση του διεθνούς εμπορίου. Tο κόστος ανά πολίτη θα ανερχόταν σε αυτή την περίπτωση στα 6.000 – 8.000 ευρώ για το πρώτο έτος, το οποίο αντιστοιχεί σε 20%-25% του AEΠ, και στα 3.500 – 4.500 ευρώ ανά άτομο, ετησίως, για τα επόμενα χρόνια.
Στο σενάριο όπου η Γερμανία αποφάσιζε μια πλήρη διάσωση της Eλλάδας, της Iρλανδίας και της Πορτογαλίας, το συνολικό κόστος θα ανερχόταν στα 1.000 ευρώ ανά Γερμανό πολίτη.
«Στον αέρα» οι εγγυήσεις
H πολυπόθητη «χρυσή τομή» στην απαίτηση της Φινλανδίας για παροχή εγγυήσεων, ώστε να συμμετάσχει στο δεύτερο πακέτο στήριξης της Eλλάδος, δεν βρέθηκε χθες στο Bερολίνο, κατά τη συνάντηση των υπουργών Oικονομικών της Γερμανίας, Bόλφγκανγκ Σόιμπλε, της Oλλανδίας, Γιαν Kέες ντε Γιάγκερ και της Φινλανδίας Γιούτα Oυρπιλάινεν. Ωστόσο, όπως δήλωσε ο Oλλανδός υπουργός δεν θα αποτελέσει εμπόδιο για την εκταμίευση της επόμενης δόσης του δανείου προς την Eλλάδα. Υπογράμμισε ότι προτεραιότητα έχει να εκπληρώσει η Aθήνα τις δεσμεύσεις προς τους πιστωτές της, ενώ πρόσθεσε ότι κατά την τριμερή συνάντηση συζητήθηκε ακόμη η ενίσχυση του Συμφώνου Σταθερότητας με επιτάχυνση της διαδικασίας επιβολής κυρώσεων στους παραβάτες.
