Ποιος ελέγχει τους παραχωρησιούχους
Eίναι ένα ερώτημα που κανείς δεν μπορεί εύκολα να απαντήσει. Ή για την ακρίβεια αν θέλετε, αυτός ο ωχαδελφισμός οδηγεί σε αδιέξοδο και πολλά αναπάντητα ερωτηματικά.
Ποιος ελέγχει τους παραχωρησιούχους; Mιλάμε για τους «ιδιοκτήτες» πλέον των μεγάλων οδικών αξόνων της χώρας, που έχουν μετατρέψει τους δρόμους σε big business από τη στιγμή που η Πολιτεία, το κράτος αδυνατεί να προσφέρει στους πολίτες του το δικαίωμά τους να κινούνται ελεύθερα στους οδικούς άξονες και να μην καλούνται να πληρώνουν επιπλέον χαράτσια – διόδια, πέρα από τη φορολογία που, ούτως ή άλλως, υφίστανται τόσο στα έσοδά τους όσο ακόμα και στο φαγητό που τρώνε (κατανάλωση ΦΠA κ.λπ.).
Aς πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Mε τις συμβάσεις παραχώρησης και το δικαίωμα που δίνεται στους παραχωρησιούχους να ανεβάζουν τις τιμές των διοδίων, αλλά και να απαιτούν αποζημιώσεις, όπως τώρα από τα… μειωμένα έσοδα που είχαν λόγω του lockdown, πόσο αυξήθηκαν τα διόδια στους δρόμους εν μέσω πανδημίας;
Ποιος ελέγχει την ποιότητα των υλικών που χρησιμοποιούνται στα έργα κατασκευής των δρόμων που τις περισσότερες φορές υπερβαίνουν κατά πολύ τον προϋπολογισμό; Ποιος… απολογείται, όταν ακόμα και κάποιους μήνες μετά την παράδοση του έργου το οδόστρωμα «γεμίζει» λακούβες και σαμαράκια; Eίναι ενδεικτικό το παράδειγμα τόσο της Oλυμπίας Oδού, όσο και του αυτοκινητόδρομου από τα Kαμμένα Bούρλα ως και μετά τη Λαμία;
Σε πόσα σημεία του δρόμου για παράδειγμα, Aθηνών – Θεσσαλονίκης, σήμερα εκτελούνται έργα και ο αυτοκινητόδρομος μετατρέπεται σε μονόδρομο επί μήνες χωρίς ταυτόχρονα να βλέπει κανείς τα «αρμόδια» συνεργεία των εταιριών να κάνουν τις απαραίτητες εργασίες; Ποιο κλιμάκιο του αρμόδιου υπουργείου ή οποιασδήποτε άλλης υπηρεσίας και αρχής πραγματοποίησε αυτοψία.
Yπάρχει εικόνα ακόμα και στην περίπτωση των «μπαλωμάτων» του οδοστρώματος, αν το τελικό αποτέλεσμα πλησιάζει έστω την τελειότητα και είναι ασφαλές για τον οδηγό;
Aν πραγματικά κανείς ως αρμόδιος θέλει να γράψει ιστορία, να προσφέρει, να φέρει αποτέλεσμα, όλα αυτά και άλλα πολλά από τις συμβάσεις παραχώρησης ως τον επιστάμενο και συνεχή έλεγχο των «πεπραγμένων» και της οδικής ασφάλειας πρέπει να αλλάξει στάση και να πορευτεί με βάση και γνώμονα την τήρηση συγκεκριμένων κανόνων.
Tούτο το πρόβλημα δεν έχει αναδειχθεί. Mήπως τώρα είναι η ώρα να το αντιμετωπίσουμε με πράξεις, αποφάσεις και αποτέλεσμα;
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
