Η Ευρώπη δεν θα πρέπει να στηρίζεται στη βοήθεια των αναδυόμενων οικονομικών δυνάμεων στην κρίση χρέους την οποία διέρχεται, επισημαίνει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Wall Street Journal, ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας Ρόμπερτ Ζέλικ.
«Δεν υπάρχει θαυματουργή λύση, δεν υπάρχει πανάκεια. Κανείς δεν θα έρθει με ένα σάκο χρήματα για να διευθετήσει το θέμα», προειδοποιεί.
Ο υπουργός Οικονομικών της Βραζιλίας Γκίντο Μαντέγκα έδωσε ελπίδες στις αγορές ανακοινώνοντας ότι η Βραζιλία, η Ινδία, η Κίνα και η Νότια Αφρική (Brics) θα συζητήσουν αυτήν την εβδομάδα στην Ουάσινγκτον την πιθανότητα να βοηθήσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο κ. Ζέλικ δικαιολογεί τη διστακτική του στάση υπογραμμίζοντας ότι η κρίση χρέους στη ζώνη του ευρώ και στις Ηνωμένες Πολιτείες αρχίζει να επιβαρύνει την παγκόσμια οικονομία και κυρίως τις οικονομίες των αναδυομένων οικονομικών.
«Εάν η ανάπτυξη στις χώρες αυτές μειωθεί ξαφνικά, θα αρχίσουν να έχουν προβλήματα επισφαλών πιστώσεων. Θα πρέπει επίσης να αρχίσουν να προβλέπουν, σε συνδυασμό με ό,τι συμβαίνει την Ευρώπη , πιθανή σημαντική πτώση της ζήτησης και της εμπιστοσύνης».
Σύμφωνα με τον Ρόμπερτ Ζέλικ, «το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουν οι αναδυόμενες οικονομικές δυνάμεις τώρα είναι να διατηρήσουν την ανάπτυξή τους. Ανάλογα με τη χώρα, υπάρχει μία εύθραυστη ισορροπία ανάμεσα στην υπερθέρμανση και την ανάπτυξη».
Ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας προτείνει οι αναδυόμενες χώρες, με την υποστήριξη των ΗΠΑ, να στηρίξουν την παγκόσμια ανάπτυξη επιδιώκοντας της ολοκλήρωση της συμφωνίας φιλελευθεροποίησης των εμπορικών συναλλαγών στις διαπραγματεύσεις της Ντόχα. Οι επενδύσεις στις υποδομές στις αναπτυσσόμενες χώρες επίσης μπορούν να υποστηρίξουν την αγορά εξοπλισμού από τις ανεπτυγμένες οικονομίες, υποβοηθώντας την τόνωση της ανάπτυξης αυτών των τελευταίων και την οικονομική τους ανάκαμψη. «Μόνη της η λιτότητα δεν μπορεί να τις βγάλει από την κρίση».
Για τον Ρόμπερτ Ζέλικ, οι χώρες μέλη της ευρωζώνης οφείλουν να αποφασίσουν τι είδους νομισματική ένωση θέλουν. «Αυτές είναι ευρωπαϊκές αποφάσεις. Μπορούν να επιλέξουν μία από τις δύο οδούς, αλλά πρέπει να επιλέξουν πού θέλουν να φθάσουν. Αυτό πρέπει να το γνωρίζουν τουλάχιστον για να μπορούν να αποφασίσουν προς ποια κατεύθυνση θα πάνε όταν αντιμετωπίζουν μία πραγματική κρίση».
