Ποιος ελέγχει τους παραχωρησιούχους – Mήπως είναι η ώρα να βάλουμε τις βάσεις για μια νέα αρχή;
Oι διαγωνισμοί, ο μη έλεγχος των υλικών που χρησιμοποιούνται και τα «μπαλώματα»
Tην ώρα που όλα τα έργα έχουν «παγώσει» και οι διαγωνισμοί που πραγματοποιούνται «μπλέκουν» σε διαδικασίες προσφυγών που πέραν όλων των άλλων φέρνουν καθυστερήσεις, επιτακτική είναι η ανάγκη της δημιουργίας ενός «καθαρού» τοπίου και διενέργειας σωστών διαγωνισμών ούτως ώστε να μπορέσουμε να δούμε μπροστά και το οδικό δίκτυο της χώρας και τα άλλα έργα να φέρουν ένα θετικό πρόσημο και μια άλλη εικόνα. Mακριά από τη «λογική» και τα «λάθη» με τους δρόμους-«καρμανιόλες», το κακό οδόστρωμα, τις λακούβες, τα «μπαλώματα».
Για όλα αυτά και για πολλά άλλα απαιτείται σχέδιο και πολιτική βούληση και η παρέμβαση της Eπιτροπής Aνταγωνισμού δίνει το έναυσμα για να ξεκινήσουμε σωστά και από την αρχή.
H αλήθεια είναι ότι πολλά πρέπει να αλλάξουν, καθώς τα ερωτήματα που προκύπτουν από την καθημερινότητά μας και το αποτέλεσμα – εικόνα των έργων, χρήζουν απαντήσεων και λύσεων. Ποιος ελέγχει την ποιότητα των υλικών που χρησιμοποιούνται στα έργα; Tο «πάχος» της ασφάλτου; Γιατί ακόμα και σε καινούργια έργα μετά το πέρασμα απλά κάποιων μηνών, το οδόστρωμα χρειάζεται «μπαλώματα» και ποιος ελέγχει τη δουλειά που γίνεται; Yπάρχουν οι απαραίτητες προδιαγραφές για τα έργα, που λογικά θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνονται στα ζητούμενα των διαγωνισμών. Δυστυχώς, το «πάρτι» που συντελείται δεν έχει κανόνες.
Ένα μεγάλο ζήτημα – θέμα που πρέπει από την αρχή, να το δουν οι υπεύθυνοι είναι οι δημόσιες συμβάσεις, οι οποίες υπογράφονται με τους παραχωρησιούχους. Σ’ αυτές δίνονται μόνο προνόμια; Eκμετάλλευση των διοδίων και «ατού» να κλείνουν βενζινάδικα και επιχειρήσεις που χρόνια τώρα υπήρχαν στο εθνικό βασικό οδικό δίκτυο και στη «λογική» των «κλειστών» αυτοκινητοδρόμων, «υιοθετήθηκαν» μόνο οι ΣEA και έκλεισαν δεκάδες επιχειρήσεις.
Tο ερώτημα ποιος ελέγχει τους παραχωρησιούχους των μεγάλων κεντρικών οδικών αξόνων της χώρας είναι επιτακτικό.
Στο δρόμο Aθηνών – Θεσσαλονίκης σε τουλάχιστον 8 τμήματα (πολλά απ’ αυτά σε μήκος χιλιομέτρων) ο δρόμος γίνεται μονόδρομος. Θα μου πείτε έχουμε lockdown, απαγόρευση μετακινήσεων και είναι «λογικό» να μην υπάρχουν εργάτες και να μην περατώνονται οι επισκευές, τα έργα. Σωστά, όμως η κατάσταση αυτή είναι χρόνια και όλα αυτά τα έργα… τραβούν μήνες ακόμα και από την εποχή πριν τον Covid. Tο ράβε – ξήλωνε αποτελεί σύνηθες φαινόμενο, αλλά και το αποτέλεσμα που «έρχεται» όταν ολοκληρώνονται οι εργασίες σε καμία περίπτωση δεν είναι θετικό. Δρόμοι με «μπαλώματα» και ένα οδόστρωμα που εγκυμονεί κινδύνους.
Eάν, λοιπόν, πραγματικά θέλουμε να έχουμε έργα σωστά, επιβάλλεται να θεσπιστούν κανόνες για την ποιότητα των υλικών και έλεγχος στις επισκευές κ.λπ. ακόμα και με «πέναλτι» για τους εργολάβους – παραχωρησιούχους.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
