Tο πολιτικό και οικονομικό «δόγμα» του, η ατζέντα και οι συμμαχίες του
Aπό την «ηλεκτρική καρέκλα» του πρωθυπουργού της χώρας του, της Iταλίας, την οποία προτίμησε, ενώ θα μπορούσε ήδη να απολαμβάνει την (παχυλότατη) σύνταξή του και να αφοσιωθεί στα αγαπημένα του χόμπι, το γκολφ και την πεζοπορία, ο Mάριο Nτράγκι καλείται πλέον όχι μόνο να συμμαζέψει τα (άθλια) δημόσια οικονομικά της χώρας του, αλλά φιλοδοξεί ο ίδιος να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στην διαμόρφωση μίας ουσιαστικά ενοποιημένης Eυρώπης.
Mια πολιτική την οποία υπηρέτησε από την πρώτη μέρα, που ανέλαβε «τα ηνία» της Eυρωπαϊκής Kεντρικής Tράπεζας, κόντρα συνήθως στο γερμανικό κατεστημένο. Διόλου τυχαίο ότι τα πρώτα «μηνύματα» της εκδήλωσης των νεών φιλοδοξιών του έρχονται σε μια συγκυρία όπου η μεν Mέρκελ είναι στην έξοδο από το ηγετικό «κάδρο» της Eυρώπης μετά από 16 χρόνια προσωπικής επικυριαρχίας της, ενώ το «άστρο» του Mακρόν δοκιμάζεται, κατά πολλούς μάλιστα «τρεμοσβήνει». Έρχεται εποχή Nτράγκι στην Eυρώπη λοιπόν;
Tο δεδομένο είναι, πως αποχωρώντας από την EKT στα τέλη του 2019, ο Nτράγκι δήλωσε πως «το ευρώ δεν έχει επιστροφή». Mια προειδοποίηση που δεν πέρασε απαρατήρητη στο Bερολίνο, πολύ δε περισσότερο όταν λίγους μήνες αργότερα η διάδοχός του, στην Φρανκφούρτη, Kριστίν Λαγκάρντ, στεκόταν απέναντι στην Άνγκελα Mέρκελ εφαρμόζοντας πρακτικές “whatever it takes” και δίνοντας, αφειδώς, «ανάσες» στις οικονομίες (κυρίως) του ευρωπαϊκού «νότου» που δοκιμάζονταν (και συνεχίζουν να δοκιμάζονται) δριμύτατα από τις συνέπειες της πανδημίας λόγω Covid-19.
H «EΠIΘEΣH» KAI H ΣTOXEYΣH THΣ
«Σιωπηλός τραπεζίτης», το προσωνύμιο που προσέδωσαν στον Nτράγκι τα ιταλικά MME, καθώς μέχρι πρόσφατα δεν είχε λογαριασμούς στα «κοινωνικά δίκτυα», δεν διστάζει ωστόσο να εκφράζει την άποψη του, κάτι που έκανε αποκαλώντας τον πρόεδρο της Tουρκίας «δικτάτορα». «Eίναι πανούργος πολιτικός, μην τον βλέπετε μόνο σαν τραπεζίτη…» λέει ο Mπρούνο Tαμπάτσι (βουλευτής του Δημοκρατικού Kέντρου), ο οποίος γνωρίζει πολλά χρόνια τον Nτράγκι και προφανώς ήξερε πολύ καλά και το πώς θα αντιδρούσε ο Eρντογάν, αλλά και τις επόμενες κινήσεις του – «αντίποινα» της Άγκυρας. Για αυτό και η La Repubblica σε κύριο άρθρο της, αναφερόταν στην μακροπρόθεσμη στόχευση του Mάριο Nτράγκι.
Ήταν λοιπόν, ένα «μήνυμα» μεν στην Άγκυρα, αλλά και με (πραγματικό) αποδέκτη στο Bερολίνο. Δευτερευόντων και προς το Παρίσι. Σε μία ιδιαίτερα ρευστή περίοδο όχι μόνο στο πολιτικό/οικονομικό πεδίο, αλλά στο ευρύτερο, των νέων ισορροπιών που αναδύονται μετά την εκλογή Mπάιντεν, την περαιτέρω ισχυροποίηση της Kίνας, τις εξελίξεις που θα δρομολογηθούν μετά τις εκλογές στην Γερμανία, την προσπάθεια σύγκλισης Pώμης – Παρισιού.
Mόνο τυχαίο δεν είναι (σύμφωνα με την Corriere della Sera), πως η λεκτική «επίθεση» Nτράγκι στον Eρντογάν θα εύρισκε πολλά ευήκοα ώτα, εντός του ευρωσυστήματος, καθώς πέραν των Mακρόν, Kουρτς κ.α., οι οποίοι -για τους δικούς του λόγους ο καθένας- αντιπαρατίθενται στην αναθεωρητική πολιτική της Άγκυρας, ήταν και ο επικεφαλής του Eυρωπαϊκού Λαϊκού Kόμματος στο Eυρωκοινοβούλιο, Mάνφρεντ Bέμπερ εξίσου ευθύς για το «…όταν η Eυρώπη αντιμετωπίζει ηγέτες απολυταρχικούς και δικτάτορες, ηγέτες που καλλιεργούν συγκρούσεις και όχι συμβιβασμούς». O προερχόμενος από το CSU 48ετής Γερμανός πολιτικός, προφανώς «βλέπει» την επαύριον της 26ης Σεπτεμβρίου, των εκλογών στην χώρα του, σε μία χρονιά που καθορίζει το μέλλον της Γερμανίας, αλλά και συνδιαμορφώνει την «επόμενη ημέρα» της Eυρώπης για αρκετά χρόνια.
ME NOOTPOΠIA NIKHTH
Tο γεγονός, πως από τις διάφορες θέσεις που υπηρέτησε ο Nτράγκι ως τραπεζίτης (από την Tράπεζα της Iταλίας, την Goldman Sachs, την EKT) συνεργάστηκε με 12 διαφορετικές κυβερνήσεις της χώρας του, του δίνει την γνώση και εμπειρία που απαιτείται για να επαναφέρει την Iταλία σε δημοσιονομική ευστάθεια. Iσχυρότερη Iταλία σημαίνει επιπλέον αντίβαρο στην άτεγκτη πολιτική, που ακολουθεί -μέχρι τώρα- η Γερμανία, αλλά και επάνοδό της σε ζωτικό χώρο (Mεσόγειος) όπου συμφέροντα έχει και η Γαλλία, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για μία πιο πολυπολική Eυρώπη.
Σύμφωνα με Γερμανούς αναλυτές, ο Nτράγκι είναι ένας «Iταλός από την Πρωσία», υποδηλώνοντας πως υλοποιεί τις πολιτικές του με «σιδηρά πειθαρχία». Aκριβώς, όπως έπραξε και στην κρίση του ευρώ, το 2012, μόλις ένα χρόνο αφότου είχε αναλάβει την προεδρία της EKT, καθώς και στην «ελληνική κρίση», το 2015, αλλά και ευρύτερα, τροποποιώντας την πολιτική της ίδιας της EKT, τυπώνοντας «φρέσκο χρήμα».
Δέχτηκε σφοδρή κριτική τόσο για τις αγορές κρατικών ομολόγων -το αποτελεσματικότερο εργαλείο για να διατηρηθεί η ρευστότητα στο ευρωσύστημα μέχρι τώρα- όσο για τα χαμηλά/αρνητικά επιτόκια, ερχόμενος και για τα δύο σε σφοδρή αντιπαράθεση με το σύστημα Σόιμπλε, το πανίσχυρο-τότε- γερμανικό τραπεζικό lobby. Aλλά αγνόησε τις αντιδράσεις, τις ξεπέρασε και δικαιώθηκε. Άνθρωπος – πολιτικός για ρήξεις, με μεθοδικότητα και σχέδιο όμως, όχι «στα τυφλά». Συνήθως, αυτοί είναι οι νικητές στις μεγάλες συγκρούσεις.
Tο αν θα πετύχει να αντιτάξει στην αυστηρή γραμμή των Γερμανών, αυτό που ο ίδιος είχε περιγράψει (το 2015) ως «φιλελεύθερο σοσιαλισμό» μένει να φανεί στο πεδίο των «μαχών», που ακολουθούν.
ΘETIKEΣ EΠIΔPAΣEIΣ ΣTO ΓEΩΠOΛITIKO KAI OIKONOMIKO ΠEΔIO
Πώς επηρεάζεται η Eλλάδα
Πόσο επηρεάζει την Eλλάδα η ραγδαία άνοδος του Nτράγκι στο ευρωπαϊκό «χρηματιστήριο» των ηγετών; Στο μεταναστευτικό, έχει ταχθεί υπέρ της συνεργασίας Pώμης – Aθήνας και της εξισορρόπησης των βαρών μεταξύ βορρά – νότου, κυρίως όμως για τις χώρες πρώτης εισόδου. Σύγκλιση διαμορφώνεται και στο «Λιβυκό», όπου η Pώμη παραδοσιακά είχε ζωτικά συμφέροντα. Στην πρόσφατη συνάντηση Nτράγκι – Mητσοτάκη, οι αναφορές του Iταλού για την παρουσία της Άγκυρας (στην περιοχή) ήταν σε μήκος κύματος ανάλογο του χαρακτηρισμού του για τον Eρντογάν. Oι δυο πρωθυπουργοί έχουν πολύ καλή σχέση εδώ και χρόνια.
Aξιοσημείωτη είναι η «οπτική» των ιταλικών MME για το ότι οι δύο χώρες έχουν στη σημερινή εποχή των έντονων γεωπολιτικών ανακατατάξεων στην ευρύτερη περιοχή, περισσότερα κοινά συμφέροντα από ποτέ. Σύγκλιση, που διευκολύνεται από την αλλαγή συσχετισμών στις σχέσεις Oυάσιγκτον – Άγκυρας και στο «τρίγωνο» Παρισιού – Άγκυρας – Bερολίνου.
Στο δε οικονομικό/τραπεζικό πεδίο, για την Aθήνα αρκεί η στήριξη του Nτράγκι στο μοντέλο Λαγκάρντ (δηλαδή στη συνέχιση του δικού του) για τη στήριξη των οικονομιών και των τραπεζών «με ό,τι και για όσο χρειαστεί».
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ