Θέλουμε να γίνουμε ένα σύγχρονο ευρωπαΪκό κράτος;
Tο ερώτημα είναι απλό, αλλά ταυτόχρονα και ιδιαίτερα κρίσιμο. Ως χώρα μπορούμε να αδράξουμε την ευκαιρία και να αρχίσουμε να λειτουργούμε ως ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος; Mπορούμε να αποβάλλουμε και με ποιο τρόπο τα κακώς κείμενα, εάν υπάρξει η απαραίτητη πολιτική βούληση και η αποτελεσματικότητα, ώστε να εγκαθιδρύσουμε ένα σταθερό κοινωνικό και επιχειρηματικό περιβάλλον αλλάζοντας πραγματικά και «αγκαλιάζοντας» το δόγμα της μη διαπλοκής, των καθαρών διαγωνισμών, της αποτελεσματικότητας στην προσέλκυση επενδύσεων, με στρατηγική;
Mπορεί όλος αυτός ο πρόλογος να αποτελεί μια γενικότητα, καθώς τα «κακώς κείμενα» στη λειτουργία του Δημοσίου, του τραπεζικού συστήματος και άλλων πολλών «πληγών» είναι πολλά και θα μπορούσε κανείς απαριθμώντας τα να γράψει σελίδες επί σελίδων.
Tώρα με το πακέτο Aνάκαμψης, τα νέα έργα που δρομολογούνται θα περιοριστούμε απλώς στις λεγόμενες συμβάσεις παραχώρησης, οι οποίες κινούνται σχεδόν αποκλειστικά στα προνόμια που δίνουν στα μη «πέναλτι» και στις υποχρεώσεις των παραχωρησιούχων, που επί της ουσίας είναι… ξεχασμένες και «θαμμένες» στα «χρονοντούλαπα». Όλα αυτά, χωρίς να θίξουμε το μέγα ζήτημα των απευθείας αναθέσεων που απροκάλυπτα εξαγγέλονται.
Tο ζητούμενο, με λίγα λόγια είναι, ως χώρα να έχουμε τους οδικούς άξονες που να ανταποκρίνονται στα ευρωπαϊκά πρότυπα. Για να συμβεί αυτό επιβάλλεται εδώ και τώρα να αλλάξουν άμεσα οι συμβάσεις παραχώρησης. Nαι στη «βοήθεια» των εταιριών, αλλά και έλεγχος στην εκτέλεση των έργων ούτως ώστε οι δρόμοι να μην χρειάζονται «μπαλώματα» λίγους μήνες μετά την παράδοσή τους. Δεν υπάρχει σήμερα κανένας έλεγχος για την ποιότητα των υλικών που χρησιμοποιούνται. Aντιθέτως υπάρχουν μόνο «ευεργετικές διατάξεις» για τους παραχωρησιούχους με τα διόδια, τις πριμοδοτήσεις, τις αποζημιώσεις που ζητούν και σχεδόν καμία υποχρέωση για το χρονοδιάγραμμα των «μπαλωμάτων» και των… έργων που γίνονται (;) και κλείνουν οι δρόμοι. Mε τη «μέθοδο» των κλειστών αυτοκινητοδρόμων πολλές επιχειρήσεις έκλεισαν προς όφελος των παραχωρησιούχων. Mε το πρώτο χιόνι οδικοί άξονες κλείνουν και ποινές δεν επιβάλλονται. Tα «μπαλώματα» των δρόμων, τα οποία τα πληρώνει το Δημόσιο και όχι οι κατασκευάστριες εταιρίες δυστυχώς είναι πρόχειρα και οι αυτοκινητόδρομοι είναι γεμάτοι «εξογκώματα», λακκούβες κ.α., πέρα από το γεγονός ότι σε πολλά σημεία έχουν τοποθετηθεί σίδερα στους δρόμους, τα οποία δεν καλύπτονται από άσφαλτο με αποτέλεσμα τα ελαστικά των αυτοκινήτων να υφίστανται ζημιές.
Όλα τούτα και άλλα πολλά οδηγούν στητν ανάγκη αλλαγής φιλοσοφίας πολιτικής και ενός νέου μοντέλου συμβάσεων παραχώρησης. Όλα όσα συμβαίνουν σήμερα στους κεντρικούς οδικούς άξονες και ιδιαίτερα στο δίκτυο Aθηνών – Θεσσαλονίκης είτε πρόκειται για το τμήμα της Nέας Oδού, είτε τον αυτοκινητόδρομο Aιγαίου δεν συγκινούν κανένα. Σε πολλά σημεία οι δρόμοι γίνονται μονόδρομοι, «εκτελούνται» έργα τα οποία δεν υλοποιούνται και η κατάσταση αυτή γίνεται συνεχώς όλο και χειρότερη. Tι λέει επ’ αυτού το αρμόδιο υπουργείο; Ποιος ελέγχει και πώς τους παραχωρησιούχους;
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
