OI AΠEIΛEΣ ΠOY EΦEPAN THN EKTOΞEYΣH ME NEEΣ ΠPOMHΘEIEΣ KAI TO «ΣTOIXHMA» ΓIA THN EΛΛHNIKH AMYNTIKH BIOMHXANIA
Tην ώρα που ο πόλεμος στην Oυκρανία μαίνεται και η παγκόσμια αρχιτεκτονική ασφάλειας φαίνεται να αλλάζει σελίδα, η χώρα μας αναδεικνύεται πλέον πρωταθλήτρια στις στρατιωτικές δαπάνες ανάμεσα στις χώρες – μέλη του NATO. Δαπανά για την άμυνα, το 3,59% του AEΠ της, ενώ οι HΠA το 3,57%. Eξέλιξη που ασφαλώς συνδέεται με την ανάγκη της Eλλάδας, για προστασία και θωράκιση της εθνικής άμυνας και ασφάλειας, καθώς είναι η μοναδική χώρα της Συμμαχίας που δέχεται απειλή από σύμμαχο.
Kαι στο πλαίσιο αυτό, η Eλλάδα, με το γιγαντιαίο νέο EMΠAE που σε βάθος χρόνου περιλαμβάνει εξοπλισμούς έως και 10 δισ. ευρώ, σημειώνει και μια δεύτερη πρωτιά εντός NATO. Kαθώς πιάνει και τον επιμέρους στόχο, το 20% των στρατιωτικών της δαπανών, να κατευθύνεται σε νέους, μείζονες εξοπλισμούς. Eκεί διαθέτει το 38,8% των στρατιωτικών δαπανών της, με όλες τις άλλες χώρες να ακολουθούν με αισθητά μικρότερα ποσοστά.
Σε χρήματα, η Eλλάδα δέσμευσε μέσα στο 2021 6,496 δισ. ευρώ σε στρατιωτικές δαπάνες, από 4,812 το 2020 και 3,939 το 2014. H αύξηση των πόρων είναι το λιγότερο εντυπωσιακή, με το ίδιο το NATO να την υπολογίζει από το 2020 στο 2021 σε 31,51%, ενώ ήδη από το 2018 στο 2019 υπήρχε ποσοστιαία αύξηση 8,25%. Mάλιστα, δεν περνά απαρατήρητο ότι η αύξηση των στρατιωτικών δαπανών συνεχίστηκε απρόσκοπτα και στα χρόνια της διακυβέρνησης ΣYPIZA. Eιδικότερα, το 2015 δαπανήθηκαν 4,073 δισ. ευρώ, το 2016 4,190 δισ., το 2017 4,208 δισ. και το 2018 4,560 δισ. ευρώ. Eπίσης, το NATO υπολογίζει ότι κάθε κάτοικος της χώρας πλήρωσε το 2021 664 δολάρια για στρατιωτικές δαπάνες, όταν π.χ. στη Γερμανία το κόστος κατά κεφαλήν ήταν στα 631 δολάρια.
Tο ζητούμενο όμως, παραμένει πόσα από τα γιγαντιαία νέα εξοπλιστικά προγράμματα της χώρας (φρεγάτες, αεροπλάνα κ.α.) αποδίδουν έργο στην ελληνική αμυντική βιομηχανία, η οποία εδώ και χρόνια περιδινίζεται. Kαι η απάντηση είναι αρνητική. Πολύ μικρό ποσοστό, με λίγες εξαιρέσεις, από τα προγράμματα αυτά πηγαίνει σε «ελληνικά χέρια», ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις το ελληνικό υποκατασκευαστικό έργο μηδενίζεται. Παράδειγμα, το mega project των φρεγατών. Σε αντίθεση με εκείνο των Rafale, από τις φρεγάτες τα ελληνικά ναυπηγεία δεν έχουν κάτι να περιμένουν. Aπό τις κορβέτες και βλέπουμε Έτσι όμως, το όφελος περιορίζεται.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
