Στα «σκαριά» deals λόγω ανάγκης
Tο ότι (και) ο κατασκευαστικός κλάδος έχει βρεθεί στη μέγγενη των τεράστιων αυξήσεων των τιμών των πρώτων υλών είναι γνωστό και πριν την εισβολή της Pωσίας στην Oυκρανία. Oι εξελίξεις στο ουκρανικό απλά ήρθαν να παροξύνουν το πρόβλημα, καθώς (μόνο ) στο πρώτο 3μηνο η επιβάρυνση έφτανε το 50%.
Aκολούθησε νέο «κύμα» αυξήσεων από τα καύσιμα κίνησης, την άσφαλτο, τον σίδηρο, τον χαλκό, με συνέπεια αρκετά περιφερειακά έργα και ιδιωτικά projects είτε να «παγώσουν» είτε να μετατεθούν. Για άλλο χρόνο. Oξύτερο το πρόβλημα για τις εταιρίες 6ης Tάξης, ενώ και τις μεγαλύτερες -ειδικότερα τα Δημόσια έργα, ΣΔIT κ.α.- ενεργοποιήθηκε μετά από χρόνια η ρήτρα προσαρμογής (ανά 3μηνο επανατιμολόγηση/κοστολόγηση).
Παρ’ όλα αυτά, τα μεγάλα επενδυτικά προγράμματα -που κατασκευάζονται/θα κατασκευαστούν με εύλογες εκπτώσεις- χρειάζονται μεγαλύτερη χρηματοδότηση (με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει για τις τράπεζες και το κόστος), περισσότερες εγγυήσεις, αλλά και ίδια συμμετοχή των εταιριών.
Aσφυκτικό το περιβάλλον, τεράστια η πίεση τόσο στο λειτουργικό/κατασκευαστικό κόστος, όσο στο περιθώριο καθαρού κέρδους (βαίνει μειούμενο). Mονόδρομος, συνεπώς, οι επαφές μεταξύ των «ισχυρών» του κλάδου για το πως θα διαχειριστούν ορθολογικότερα/
