Σε τεντωμένο σχοινί ακροβατεί η Ευρώπη τα τελευταία εικοσιτετράωρα καθώς η κρίση χρέους έχει λάβει πλέον συστημικές διαστάσεις με το οικονομικό πρόβλημα να έχει μετατοπιστεί από την Ελλάδα σε οικονομίες όπως της Ιταλίας, της Γαλλίας της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Ουγγαρίας. Η κρίση έχει λάβει πλέον διαστάσεις ντόμινο και η Ευρώπη μοιάζει ανίσχυρη να την αντιμετωπίσει.
Η υποβάθμιση της Πορτογαλίας στην κατηγορία «σκουπίδια», όπου βρίσκεται ήδη η Ελλάδα, απ΄ τον οίκο αξιολόγησης Fitch, οι απειλές υποβάθμισης της πιστοληπτικής ικανότητας της Γαλλίας από τη Moody’s, αλλά και τα αλλεπάλληλα αρνητικά ρεκόρ στα spreads των 10ετών ομολόγων της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Γαλλίας, του Βελγίου και όχι μόνο, δημιουργούν τις συνθήκες ενός εκρηκτικού κλίματος, το οποίο κανείς δεν μπορεί εκ των προτέρων να γνωρίζει που θα οδηγήσει στο τέλος.
Επιπλέον, η Ισπανία προσανατολίζεται προς αναζήτηση διεθνούς δανείου ενώ η Ουγγαρία στράφηκε στο ΔΝΤ για να μπορέσει να αντεπεξέλθει στην κρίση χρέους της.
Αν και η Γερμανία επιμένει στη σκληρή στάση της κατά του ευρωομολόγου, το ενδεχόμενο έκδοσής του ή η κοπή χρήματος από την ΕΚΤ τίθενται για τα καλά στο τραπέζι των συζητήσεων μεταξύ Φραγκφούρτης, Βερολίνου και Βρυξελλών.
Πληροφορίες αναφέρουν ότι το Βερολίνο, προς το παρόν, προκρίνει τη λύση της παρέμβασης της ΕΚΤ στις δευτερογενείς αγορές ομολόγων. Το Παρίσι, όμως, που αισθάνεται να απειλείται πλέον άμεσα, θέλει πιο δραστικές πρωτοβουλίες και πιέζει είτε για το ευρω-ομόλογο είτε για περισσότερο χρήμα στο σύστημα.
Ο αγώνας διαγράφεται προς το παρόν αμφίρροπος. Η ΕΕ δείχνει να έχει κοπεί τουλάχιστον στα δύο και κανείς δεν ξέρει πού θα καταλήξει στο τέλος αυτή η εσωτερική διένεξη που σοβεί. Δεν είναι λίγοι πάντως εκείνοι που κάνουν λόγο ακόμα και για διάλυση της Ευρωζώνης και επαναφορά των εθνικών νομισμάτων. Μόνο που κάτι τέτοιο θα συνιστούσε την απόλυτη ήττα των Ευρωπαίων, έναντι όλων των υπολοίπων και ταυτόχρονα μια παγκόσμια οικονομική καταστροφή.
