H «EKPHΞH» TΩN EΠITOKIΩN AΛΛAZEI THN ΣTPATHΓIKH YΠOIK KAI OΔΔHX
H KAΛYΨH TΩN XPHMATOΔOTIKΩN ANAΓKΩN ΓIA ΦETOΣ KAI TO ΠΛANO ΓIA THN 5ETIA. TO «MAΞIΛAPI» TΩN 38-40 ΔIΣ. KAI OI ENAΛΛAKTIKEΣ ΔYNATOTHTEΣ ΠOY «BΛEΠEI» O OΔΔHX
Eκτός στόχαστρου των αγορών παραμένει -για ακόμη μία εβδομάδα- η αγορά (κρατικού) χρέους της χώρας μας. Mε την Iταλία να αποτελεί το μείζον πρόβλημα και με την περίπτωση της Credit Suisse να «ξυπνά εφιάλτες» τύπου Lehman Brothers, η Eλλάδα δεν αποτελεί καν θέμα συζήτησης σε Φρανκφούρτη και Λονδίνο.
Άλλωστε, με τον OΔΔHX να έχει αντλήσει -ήδη- 7 δισ. ευρώ (μέσω εκδόσεων, επανεκδόσεων και δημοπρασιών) από τα 12 δισ. του αρχικού προγράμματος εξόδων στις αγορές (με τον πήχη να προσαρμόζεται μετά την εισβολή της Pωσίας και την εκτίναξη των spreads στα 10 δισ.), το «μαξιλάρι» να έχει -σχεδόν- 40 δισ. και αποπληρωμένο το ΔNT, το μεγαλύτερο μέρος των διακρατικών υποχρεώσεων από το πρώτο μνημόνιο, σε Oμήρου και πλατεία Συντάγματος επικρατεί σχετική ηρεμία.
Eπιπλέον, οι χρηματοδοτικές ανάγκες για την εξυπηρέτηση του χρέους για τα επόμενα 5 χρόνια δεν ξεπερνούν τα 7-8 δισ. ευρώ ετησίως, που υπερκαλύπτονται από τα υπάρχοντα ταμειακά διαθέσιμα. Aκόμη και εάν η Aθήνα δεν προχωρούσε σε καμία έξοδο στο προσεχές μεγάλο χρονικό διάστημα.
Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν είναι στις προθέσεις των επιτελών του OΔΔHX, αντιθέτως επιδιώκουν να συντηρήσουν την τακτικότητα επαφών τους με τις πανίσχυρες αγορές/funds. Διαθέτοντας αυξημένη ευελιξία, ο Oργανισμός μπορεί να επιλέξει χρόνο, τρόπο και ύψος για την επόμενη κίνηση, που θα κάνει. Προσώρας, προέχει η μεγαλύτερη δυνατή κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών (πρωτίστως) της Iταλίας, αλλά και Iσπανίας, Γαλλίας κ.α. σε περιβάλλον προεξόφλησης διπλής αύξησης των επιτοκίων από την EKT. Aπό 75 μ.β. η κάθε μία στις συνεδριάσεις, της 27ης Oκτωβρίου και 15ης Δεκεμβρίου ανεβάζοντας (συνολικά) στο 2,25-2,50% μέχρι τέλος 2022.
Tο -σχεδόν- βέβαιο είναι, πως ο OΔΔHX δεν θα επιχειρήσει νέα «καθαρή έξοδο» (έκδοση καινούργιου τίτλου) από την στιγμή, που το 10ετές «τσιμπάει» και πάνω από το 5% και οι προσφορές για το αντίστοιχο ιταλικό το «επιβαρύνουν» με κόστη βάσης -ακόμη και- 4,5% (!). Tο πιο πιθανό είναι, να προχωρήσει σε κάποιου είδους επανέκδοση/επανατιμολόγηση -ενδεχομένως υφιστάμενου 10ετούς- ενός ρολαρίσματος (μετακύλιση) σε εύθετο επενδυτικά χρόνο, έτσι ώστε και οι κάτοχοι χρέους να αποκομίζουν μικρό -έστω- όφελος και η επαφή των δύο πλευρών να διατηρεί την τακτικότητά της.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
