Αμετακίνητη στο ζήτημα της κατάργησης του 13ου και 14ου μισθού παραμένει η Τρόικα, την ώρα μάλιστα που τα χρονικά περιθώρια στενεύουν, καθώς μέχρι την Πέμπτη, οπότε και ολοκληρώνεται η αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας πρέπει να έχουν ληφθεί όλες οι αποφάσεις για τα επόμενα μέτρα και διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία.
Το «κείμενο εργασίας» της τρόικας προς την κυβέρνηση, περιλαμβάνει αναλυτικά τις ανατροπές στις αμοιβές του ιδιωτικού τομέα και των ΔΕΚΟ και τα σημεία της εργατικής νομοθεσίας που πρέπει να τροποποιηθούν.
Στο κείμενο, παρά τις διαψεύσεις ορισμένων παραγόντων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αναφέρονται σαφέστατα ο 13ος και 14ος μισθός, όπως και οι ωριμάνσεις των μισθών, οι συλλογικές συμβάσεις αλλά και οι περιορισμοί στις απολύσεις και η «ανελαστικότητα» του χρόνου απασχόλησης.
Τα βασικά σημεία για τα μέτρα που έρχονται, στο έγγραφο που παρουσιάζει το «Βήμα» είναι τα εξής:
ΔΕΚΟ
Στο στόχαστρο μπαίνουν:
– Οι ωριμάνσεις μισθών (μια εταιρεία αναφέρει ότι δίνει μισθολογικές αυξήσεις 2,2% λόγω ωρίμανσης)
– Η έλλειψη σύνδεσης των αποδοχών με την επίδοση του εργαζομένου.
– Οι πολλαπλές παροχές (μια εταιρεία αναφέρει 150 παροχές και μπόνους που εγγράφονται στη συλλογική σύμβαση εργασίας και καταβάλλονται επιπλέον των προβλεπομένων της εθνικής σύμβασης).
– Η ανελαστικότητα σε ό,τι αφορά τον τόπο εργασίας (μεταφορές προσωπικού).
– Οι υπερωρίες, που είναι περισσότερες και ακριβότερες από αυτές που χορηγούν οι ανταγωνιστικές εταιρείες του ιδιωτικού τομέα.
– Οι υψηλότερες εισφορές κοινωνικής ασφάλισης (μια εταιρεία αναφέρει εισφορές 36% για τους προσληφθέντες προ του 1993 εργαζομένους, ενώ οι εισφορές για τους ασφαλισμένους στο ΙΚΑ είναι 20%)
Ιδιωτικός τομέας
Στο στόχαστρο μπαίνουν:
– Ο 13ος και ο 14ος μισθός, που είναι νομικά κατοχυρωμένοι στον ιδιωτικό τομέα (οι τράπεζες πληρώνουν ακόμη και 14μιση μισθούς). Στο δημόσιο τομέα περιορίστηκαν. Όπως αναφέρουν, ενώ η καταβολή του μισθού σε 14 δόσεις δεν αποτελεί από μόνη της μια διαστροφή του συστήματος, η υποχρεωτικότητα της ρύθμισης προκαλεί δυσκαμψίες.
Προτείνει λοιπόν η τρόικα την οριζόντα κατάργηση του 13ου και του 14ου μισθού, και δίνει τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις να προσφέρουν προαιρετικά με τη μορφή μπόνους σε επίπεδο ατομικών συμφωνιών με τους εργαζόμενους.
– Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Ολες οι συλλογικές συμβάσεις που λήγουν μετατρέπονται αυτομάτως σε ιδιωτικές σε περίπτωση που παρέλθουν έξι μήνες και δεν ανανεωθούν.
– Η ανελαστικότητα του χρόνου απασχόλησης. Οι απαγορεύσεις της υπερωριακής απασχόλησης, της απασχόλησης το Σαββατοκύριακο και των αλλαγών στο ωράριο είναι επιζήμιες στον τουριστικό κλάδο. Επιπλέον, η μείωση του ωραρίου μέσω της μερικής απασχόλησης πρέπει να γίνεται μόνο μειώνοντας τις εργάσιμες ημέρες και όχι τις ώρες της ημερήσιας απασχόλησης.
– Οι περιορισμοί στις προσλήψεις και τις απολύσεις. Η πρόσφατη απελευθέρωση της αγοράς (το υψηλότερο όριο ομαδικών απολύσεων) δεν εφαρμόζεται σε όλες τις εταιρείες. Επιπλέον, σε ορισμένες εταιρείες και κλάδους όπου είναι απαραίτητη μια μείωση του εργατικού δυναμικού, η διεύθυνση δεν έχει τη δυνατότητα να επιλέξει ποιους θα απολύσει.
– Οι μηχανισμοί μεσολάβησης και διαιτησίας, που είναι αναποτελεσματικοί και χρονοβόροι, καθώς βασίζονται υπερβολικά στους νόμους.
– Στο στόχαστρο είναι τέλος ο τρόπος λειτουργίας της ελληνικής Δικαιοσύνης. Οι δικαστικές διαδικασίες είναι υπερβολικά χρονοβόρες, εκτιμά η τρόικα και προτείνει την υιοθέτηση διαδικασιών που εφαρμόζονται στα ειδικά φορολογικά δικαστήρια.
