Πάνω από το 6% οριστικοποιήθηκε το επιτόκιο του 10ετούς ισπανικού ομολόγου και μάλιστα: α) με συνεχή ανοδική τάση, αφού πλέον έσπασε και το φράγμα του 6,50%, κάποια στιγμή ενδοσυνεδριακά και β) όλα αυτά λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση ότι η Μαδρίτη εξασφαλίζει κοινοτική χρηματοδότηση για τη στήριξη των τραπεζών της.
Το συμπέρασμα; Οι αγορές δεν πείθονται ότι τα 100 δις. ευρώ, που θα δοθούν για το σκοπό αυτό αρκούν και δεν πείθονται επίσης ότι το ισπανικό ζήτημα είναι απλώς τραπεζικό και όχι δημοσιονομικό.
Επίσης, αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά περίτρανα, ότι μόλις «μυρίσουν» αίμα δύσκολα κάνουν πίσω μέχρι να τελειώσουν τη δουλειά.
Το συμπέρασμα αυτό πολύ σύντομα θα αποδειχθεί στην πράξη και σε μια άλλη περίπτωση, αυτή της Ιταλίας.
Μολονότι πέρασε στα ψιλά, και η απόδοση των ιταλικών 10ετών ομολόγων «έπιασε» πλέον το φράγμα του 6%, που θεωρείται και είναι απαγορευτικό για τον δανεισμό από τις ελεύθερες αγορές κεφαλαίων.
Απλά, επειδή αυτή τη στιγμή τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα στη Μαδρίτη, κανείς δεν ασχολείται με τη Ρώμη. Σύντομα, όμως, θα έρθει και η δική της ώρα.
Με το 6% κατοχυρωμένο είναι απλώς θέμα χρόνου και η ιταλική κυβέρνηση να ζητήσει βοήθεια από τις Βρυξέλλες. Το συμπέρασμα; Το μοντέλο διάσωσης που ακολουθείται σήμερα στην Ευρωζώνη είναι αποτυχημένο. Κι όσο πιο γρήγορα το αντιληφθεί το Βερολίνο, τόσο το καλύτερο για όλους.
