Καθώς γίνεται φανερό πως γιά την επίλυση της ευρωκρίσης θα χρειαστεί να ληφθούν περισσότερα μέτρα, όλα τα μάτια στρέφονται στη Γερμανία και στη στάση της Γερμανίδας καγκελάριου, της Άνγκελα Μέρκελ, που τον τελευταίο καιρό δαιμονοποιείται συστηματικά ως βασική υπεύθυνη για τα δεινά των λαών της ευρωπαϊκής περιφέρειας.
Ωστόσο, η εκτίμηση αυτή παραγνωρίζει την στήριξη που εξακολουθεί να απολαμβάνει η κυρία Μέρκελ μέσα στην Γερμανία: η καγκελάριος είναι σήμερα η δημοφιλέστερη πολιτικός στην Ευρώπη, καθώς οκτώ στους δέκα Γερμανούς δηλώνουν ικανοποιημένοι από τον τρόπο με τον οποίο έχει διαχειριστεί την ευρωπαϊκή οικονομική κρίση.
Ουσιαστικά, το μεγαλύτερο πρόβλημα το έχει η Μέρκελ απέναντι στην συντηρητική βάση του δικού της κόμματος, του χριστιανοδημοκρατικού, η οποια την κατηγορεί ως υπερβολικά ενδοτική και απλοχέρα προς τους «τεμπέληδες» και «απατεώνες» Νότιους! Για τα αντίθετα, δηλαδή, απ’ όσα ακούγονται σε βάρος της στον Νότο…
Η οδυνηρή εμπειρία του γερμανικού υπερπληθωρισμού τη δεκαετία του 1920 αναφέρεται συχνά ως ο λόγος για τον οποίο η Γερμανία δε θα υποστηρίξει ποτέ επιθετικές πρωτοβουλίες για την ανακούφιση από την κρίση του ευρώ που θέτει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Οι Γερμανοί, όμως, σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση ανησυχούν περισσότερο για την ανεργία (το 70% τη χαρακτηρίζει μέγιστο κίνδυνο) παρά για τον πληθωρισμό (56%), ενώ σε σύγκριση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, είναι εκείνοι που φοβούνται λιγότερο την ανοδική κίνηση των τιμών.
Ομοίως ο γερμανικός λαός είναι διχασμένος, κι όχι αντίθετος, με τη βοήθεια προς τρίτους – σε ποσοστό 49% υποστηρίζει την οικονομική ενίσχυση προς πληγείσες ευρωπαϊκές οικονομίες, ενώ το 48% είναι αντίθετο με αυτήν. Η δημόσια υποστήριξη προς μια τέτοιου είδους βοήθεια έχει ελαφρώς αυξηθεί από το 42% το 2010.
Η εναντίωση προς τέτοιες δράσεις δεν προέρχεται από τον γερμανικό λαό, αλλά από την ίδια τη συντηρητική βάση του κόμματος της Μέρκελ. Περίπου οι μισοί Γερμανοί συντηρητικοί (53%) είναι αντίθετοι με τα πακέτα διάσωσης, ενώ στους κόλπους της κεντροαριστεράς το ποσοστό ανέρχεται μόλις στο 40%.
Το κόστος δανεισμού της Ισπανίας ξεπερνά το 7% για τα 10-ετή ομόλογα, ενώ της Ιταλίας το 6%, επίπεδα που θεωρούνται μη βιώσιμα από πολλούς οικονομικούς αναλυτές. Η τιμή του ευρώ έχει πέσει στα 1,23 δολάρια ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει επιταχύνει το πακέτο διάσωσης των ισπανικών τραπεζών.
Η αρχικά θετική αντίδραση των παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών αγορών στις πιο πρόσφατες προσπάθειες που έκανε η Ευρωπαϊκή Ένωση προκειμένου να κατευνάσει την κρίση του ευρώ είχε διάρκεια λιγότερη της μιας εβδομάδας, γεγονός που καθιστά σαφές ότι η Ευρώπη δεν έχει ακόμη ξεπεράσει την κρίση.
