Στην ανάγκη και στους τρόπους με τους οποίους πρέπει να βοηθηθούν, όσοι θέλουν να επενδύσουν στην Ελλάδα, αναφέρεται ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, σε συνέντευξή του στο φύλλο του Σαββατοκύριακου, της αυστριακής εφημερίδας «Βίνερ Τσάιτουνγκ».
Προς τούτο, όπως σημειώνει, απαιτείται, κατ’ αρχήν, πίστη στο ευρώ, διότι κανείς δεν επενδύει σε μια χώρα για την οποία ακούγεται συνεχώς πως το κοινό νόμισμα πιθανόν δεν θα ισχύει την επομένη, ενώ οι Έλληνες θα πρέπει να δεχτούν ότι δεν υπάρχει επαρκής εμπιστοσύνη στις κρατικές δομές της χώρας, οπότε θα μπορούσε να ξεκινήσει μια συνεργασία, για μια υπηρεσία για ανάπτυξη, που θα στελεχώνουν Ευρωπαίοι και Έλληνες.
Σε ερώτηση για το εαν η Ελλάδα πρέπει να τεθεί υπό επίβλεψη, ο ίδιος θεωρεί πως δεν μπορεί να γίνεται λόγος για κατοχική δύναμη, αλλά για στελέχη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της οποίας μέλος είναι η Ελλάδα.
Κατά την άποψή του, ακόμη και αν ικανοποιηθούν οι όροι, είναι απαραίτητα τα κίνητρα για επενδύσεις στην Ελλάδα, διότι πηγαίνοντας κανείς στη χώρα για να επενδύσει, για παράδειγμα, στην ηλιακή ενέργεια, τον τουρισμό ή τις υποδομές και προσλαμβάνοντας Έλληνες νέους που είναι άνεργοι, τότε απαιτείται κάποια επιδότηση ή φορολογική ελάφρυνση για την επένδυσή του.
Επιπλέον, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου υποστηρίζει πως θα πρέπει να αρχίσει να δίνεται ελπίδα και να αναφέρονται αυτά που μπορούν να γίνουν και όχι για όσα δεν γίνονται και στο πλαίσιο αυτό προέκυψε και η πρόταση για τις «ειδικές οικονομικές ζώνες», δηλαδή θα πρέπει να δοκιμάζονται, όπως λέει, ασυνήθιστα μέτρα, γιατί επικρατεί μια ασυνήθιστη κατάσταση.
Στην ίδια συνέντευξη, επισημαίνει πως η Ευρώπη βρίσκεται σε σταυροδρόμι και οι εταίροι θα πρέπει άμεσα να λάβουν αποφάσεις τις οποίες έχουν καθυστερήσει αρκετά, ενώ για την αντιμετώπιση της κερδοσκοπίας σε βάρος των χωρών της Ευρωζώνης, θα πρέπει να κινητοποιηθεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή να δοθούν τραπεζικές αρμοδιότητες στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας.
Ο ίδιος τάσσεται υπέρ των Ευρωομολόγων, ενώ, αναφερόμενος στην αρνητική στάση της Γερμανίας, χαρακτηρίζει ως περίεργο το ότι όλα τα εργαλεία που στόχο έχουν να ελαττώσουν την επιβάρυνση από τα επιτόκια, μπλοκάρονται από χώρες που αυτή τη στιγμή επωφελούνται από μηδενικά επιτόκια και, όπως επισημαίνει, αυτή την έλλειψη αλληλεγγύης δεν την αντέχει η ΕΕ.
