-Διαψεύστηκαν όλες οι προβλέψεις των δανειστών. Από τα 25,3 δισ. θυσίες που ζητούσαν το 2010, φτάσαμε στα 62,5 δισ. και έπεται συνέχεια
-Οι κυβερνήσεις Ανδρέα Παπανδρέου, Κ. Μητσοτάκη και Κ. Καραμανλή «πρωταθλητές» των ευθυνών
«Διαχρονικό έγκλημα» των ελληνικών κυβερνήσεων από το 1981 και μετά αποτελεί η διόγκωση του δημόσιου χρέους, που έχει βάλει τη χώρα στην καταστροφική περιπέτεια των μνημονίων και της παρατεταμένης ύφεσης.
H DEAL «ακτινογραφεί» σήμερα, με βάση τα πλέον επίσημα στοιχεία, την πορεία του χρέους, του ελλείμματος και τις προβλέψεις των δανειστών που μας έριξαν στα βράχια.
Τα συμπεράσματα είναι σαφέστατα:
-Η ευθύνη για τη γιγάντωση του χρέους έχει τη «σφραγίδα» των δύο κόμματων, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που μοιράστηκαν την εξουσία τα τελευταία 30 χρόνια.
-Η «μερίδα του λέοντος», όσον αφορά τις ευθύνες, ανήκει στις κυβερνήσεις των ιστορικών «μονομάχων» Α. Παπανδρέου και Κ.Μητσοτάκη και ακολουθούν αυτές των Κ. Σημίτη, Κ. Καραμανλή και Γ. Παπανδρέου.
– Η εκτόξευση του ελλείμματος διαχρονικά συναρτάται άμεσα με τις εκλογές. Η μεγαλύτερη ευθύνη εντοπίζεται και πάλι στην πρώτη περίοδο διακυβέρνησης του Α. Παπανδρέου, αλλά η καθοριστική «μάχη» χάνεται επί διακυβέρνησης Κ.Καραμανλή το 2009.
-Οι προβλέψεις της Κομισιόν, του ΔΝΤ και όλων των άλλων «σωτήρων» μας απέτυχαν παταγωδώς. Το «φάρμακο» που συνέστησαν σκοτώνει τον «ασθενή». Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Το αρχικό μνημόνιο προέβλεπε ότι οι θυσίες των Ελλήνων πολιτών μέχρι και το 2013 θα ήταν 25,3 δις. ευρώ, δηλαδή ποσοστό 11% του ΑΕΠ. Σύμφωνα με τα στοιχεία των δανειστών, για την περίοδο 2010-2012 έφτασαν τα 49 δις. ευρώ, ποσοστό 22,6% του ΑΕΠ και με τα πρόσθετα μέτρα των 13,5 δις φτάνουμε τα 62,5 δις ευρώ και σε ποσοστό 28,1% του ΑΕΠ!
Το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα που ψηφίστηκε πριν από έναν χρόνο προέβλεπε ότι φέτος θα έχουμε ανάπτυξη περί το 1%. Η πρόβλεψη «προσέκρουσε» στην πραγματικότητα της ύφεσης 7% με την οποία κλείνει η φετινή χρονιά…
Η γιγάντωση του χρέους
Η πρώτη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ το 1981 παρέλαβε το χρέος στο 28,4% και το έφτασε στο 80% στο τέλος της δεκαετίας του ’80.
Η περίοδος πολιτικής αστάθειας, με το «βρώμικο ’89» και τις οικουμενικές κυβερνήσεις, το διόγκωσαν το 1993 στο 110,3%. Ακολουθεί μια περίοδος σταθεροποίησης και μικρών αυξομειώσεων από το 1994 μέχρι και το 2007 (δεύτερη διακυβέρνηση Α. Παπανδρέου, κυβερνήσεις Κ. Σημίτη, πρώτη περίοδος Κ. Καραμανλή). Το 2003 πέφτει στο 97,3%.
Σε τρέχουσες τιμές η εξέλιξη αυτή ξεκινάει από το 1 δισ. ευρώ το 1982 για να καταλήξει στα 335 δισ. του 2009 (διάγραμμα 3.2).
Ο πλήρης εκτροχιασμός του δημόσιου χρέους επέρχεται επί της δεύτερης θητείας του Κ. Καραμανλή. Το 2008 φτάνει στο 110,7% και το 2009 στο 127,5%. Η κατάσταση είναι πλέον μη αναστρέψιμη και επί Γ. Παπανδρέου, οπότε το 2010 φτάνει στο 142,7% (διάγραμμα 3.1).
Οι εκλογές «φούσκωσαν» το έλλειμμα
Απόλυτα αποκαλυπτική για τον τρόπο λειτουργίας του πολιτικού συστήματος είναι η διαχρονική αποτύπωση της εξέλιξης του ελλείμματος της γενικής κυβέρνησης ως ποσοστό του ΑΕΠ κατά την τελευταία εικοσαετία. Τα έλλειμμα εκτοξεύεται όποτε έχουμε εκλογές.
Η μεγαλύτερη ευθύνη εντοπίζεται και πάλι στην πρώτη περίοδο διακυβέρνησης του Α. Παπανδρέου και στις μεταβατικές κυβερνήσεις του 1990, όταν η χώρα βρέθηκε σε πολιτική αστάθεια και πέρασε από τρεις διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις σε λιγότερο από εννιά μήνες. Μέσα σε μια δεκαετία το έλλειμμα από 2,8% έφτασε στο 15,9%.
Στην τριετία Μητσοτάκη αποκλιμακώνεται με βραδείς ρυθμούς, για να «σκαρφαλώσει» και πάλι το 1993, χρονιά εκλογών και άρα παροχών, στο 13,6%.
Ακολουθεί η ενδεκαετία των κυβερνήσεων Α. Παπανδρέου και Κ. Σημίτη, όπου υπό την προσμονή της ένταξης της χώρας στην ΟΝΕ, σημειώνεται μια σταδιακή σημαντική αποκλιμάκωση. Το 1999 υποχωρεί μάλιστα στο 3,4%. Το 2004, εκλογική χρονιά και πάλι, εμφανίζει νέα σημαντική άνοδο (7,5%).
Η καθοριστική «μάχη» χάνεται επί διακυβέρνησης Κ. Καραμανλή το 2009, όταν ξεπερνάει το 15,8%.
Η δειλία της δεύτερης διακυβέρνησης Καραμανλή να πάρει εγκαίρως δραστικά μέτρα και οι δραματικές αντίστοιχες καθυστερήσεις της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου οδηγούν τη χώρα στο Μηχανισμό Στήριξης.
Οι προβλέψεις για το ύψος του ελλείμματος διαψεύδονται σταθερά κατά τις εκλογικές χρονιές. Εξαίρεση αποτελεί μόνο το 2000 και τραγική επιβεβαίωση το 2009. Και μόνο ότι φέτος η χώρα υποχρεώθηκε σε δυο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις δείχνει το ολέθριο της επιλογής.
Όλες οι προβλέψεις των δανειστών έπεσαν έξω
Η προοπτική βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους αποτελεί το πεδίο της μεγάλης διαμάχης ακόμη και εντός του μετώπου των δανειστών. Το ΔΝΤ υποστηρίζει ότι η αυξημένη ύφεση και η αδυναμία ή καθυστέρηση εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων εκτροχιάζει την αρχική πρόβλεψη, ότι το ελληνικό χρέος θα σταθεροποιηθεί στο 120% του ΑΕΠ το 2020, ώστε να είναι βιώσιμο.
Πρόβλεψη στην οποία στηρίχτηκε και η σύναψη της δεύτερης δανειακής σύμβασης και έχει ήδη διαψευστεί, αφού προεξοφλούσε ότι το pick του χρέους θα σημειωνόταν πέρυσι, φτάνοντας στο 161%. Τώρα το Ταμείο προτείνει νέο «κούρεμα».
Εντελώς έξω έπεσαν όλες οι προβλέψεις της ΕΕ και της Κομισιόν για την εξέλιξη των μακροοικονομικών μεγεθών της ελληνικής οικονομίας. Ενδεικτική είναι η παταγώδης διάψευση των «εγκεφάλων» των Βρυξελών στην πρόβλεψη ότι το ελληνικό ΑΕΠ θα μειωθεί μόλις 2,8% το 2012, ενώ από του χρόνου θα επανέλθει σε θετικούς ρυθμούς και μάλιστα στο 0,7%.
Με τις εκτιμήσεις τώρα να μιλούν για βύθιση φέτος στο 7% και το 2013 στο 3%-4%. Για την ανεργία η Κομισιόν προέβλεπε ότι φέτος δεν θα ξεπεράσει το 17,5% και ήδη έχει σπάσει το φράγμα του εφιαλτικού 24%.
