Η οικονομική συντάκτρια του BBC Στέφανι Φλάντερς αποπειράται, σε άρθρο της, να απαντήσει στο ερώτημα ποια τελικά θα είναι η χώρα που θα αποφασίσει την μοίρα του ευρώ και καταλήγει ότι παρά την φαινομενική ηγεμονία της Γερμανίας ή τον κεντρικό ρόλο που διαδραμάτισε η Ελλάδα, στο μέλλον όλα θα περιστραφούν γύρω από την Γαλλία.
«Είναι πιθανό τα γεγονότα στην Ισπανία ή την Ιταλία να καθορίσουν αν θα επιζήσει το ευρώ, όμως αν αντέξει η Γαλλία θα είναι εκείνη που θα καθορίσει πώς θα είναι η ευρωζώνη. Χωρίς να γίνει ευρέως αντιληπτό, η γαλλική οικονομία ελέγχεται πολύ πιο στενά από το κράτος, από ό,τι πριν από 30 χρόνια, με την κυβέρνηση να ξοδεύει σχεδόν το 60% του ΑΕΠ και να επιδεικνύει την τάση πρώτα να επιβάλλει επιπλέον φορολογία και μετά να συζητάει για περικοπές δαπανών», υποστηρίζει η Φλάντερς.
«Πολλοί στη Γαλλία, συμπεριλαμβανομένης της Δεξιάς, πιστεύουν ότι αυτός ο συνδυασμός είναι βιώσιμος, χάρις στον κορυφαίο παγκοσμίως γαλλικό κατασκευαστικό κλάδο. Σε ορισμένους σημαντικούς τομείς, οι Γάλλοι είναι πράγματι κορυφαίοι. Επίσης η Γαλλία παρουσιάζει καλύτερη δημογραφική εικόνα, μακροπρόθεσμα από ό,τι η Γερμανία ή η Ιταλία. Όμως η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ δεν βλέπει τα πράγματα τόσο αισιόδοξα – ούτε και και πολλοί διεθνείς επενδυτές», συνεχίζει.
«Για αυτό το λόγο, οι αγορές και όχι μόνο μερικοί Γερμανοί αξιωματούχοι παρακολουθούν προσεκτικά τις κινήσεις του γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ και επιθυμούν να μάθουν αν μπορεί να συνδυάσει στέρεες οικονομικές μεταρρυθμίσεις με την έκκλησή του για λιγότερη λιτότητα. Αν δεν τα καταφέρει, τότε η Γερμανία ξέρει ότι τα σκληρά μαθηματικά του νέου Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης δεν θα μπορεί να εφαρμοστεί για τη Γαλλία και πολύ λιγότερο για χώρες όπως η Ισπανία. Για όλους αυτούς τους λόγους, ο σοσιαλιστής πρόεδρος της Γαλλίας μπορεί να εκείνος που έχει τα περισσότερα να πει για το μέλλον του ευρώ -κυρίως μετά τις γερμανικές εκλογές του επόμενου χρόνου. Εντός του 2013, η Ιστορία θα δείξει αν η Ευρώπη θα πρέπει να αποφασίσει αν θα είναι ένα χαλαρό είδος νομισματικής ένωσης ή ένα αυστηρό είδος όπως αυτό που περιγράφει το σύμφωνο δημοσιονομικής σταθερότητας», καταλήγει.
