“Πολύ αργή η γραφειοκρατία της ΕΕ σε κατάσταση κρίσης: Οι περισσότεροι από τους ιθύνοντες δεν κατανοούν τις αγορές”.
Με αυτό τον τίτλο στην εφημερίδα The Australian φιλοξενείται ανάλυση του γνωστού διευθυντή οικονομικών και πολιτικών μελετών στο Ινστιτούτο Χάντσον, Irwin Stelzer.
Σύμφωνα με την ανάλυσή του είναι πλέον προφανές ότι οι οικονομικές συνθήκες της ευρωζώνης δεν είναι βιώσιμες όσο και αν καταβάλλεται προσπάθεια να πεισθούν οι αγορές να επενδύσουν είτε στην ελληνική οικονομία είτε στην πορτογαλική είτε στην ιρλανδική, ώστε να ενισχυθεί η ανάπτυξη και να ανακοπεί η αναπόφευκτη πλέον φθίνουσα πορεία τους.
Ο αναλυτής αναφέρει ότι δεν είχαν κανένα απολύτως αποτέλεσμα οι ενέργειες της γραφειοκρατίας της ΕΕ να προφυλάξει την Ελλάδα από το υπέρογκο χρέος αλλά ούτε και την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, οι οποίες επηρεάστηκαν διαδοχικά, ενώ χαρακτηρίζει ουτοπικές τις ελπίδες περί διάσωσης της οικονομίας της Ισπανίας και της Ιταλίας, καθώς οι κυρίαρχες αγορές λειτουργούν με διαφορετικό τρόπο, ο οποίος φαίνεται να μην είναι κατανοητός από την ΕΕ.
Επιπλέον, θεωρεί ότι η παρούσα οικονομική, πολιτική και διοικητική δομή της ευρωζώνης θα καταρρεύσει υπό την ασφυκτική πίεση των αγορών, δεδομένου ότι οι ευρωπαίοι ιθύνοντες δε δύνανται να αντιδράσουν έγκαιρα και αποτελεσματικά, ακριβώς λόγω της αδυναμίας σύλληψης των κανόνων των αγορών. Επίσης, θεωρεί φαιδρή την ιδέα μιας υπερχρεωμένης χώρας όπως η Ιαπωνία να συνδράμει οικονομικά για την οικονομική διάσωση μιας ομάδας υπερχρεωμένων χωρών, όπως και τις δηλώσεις του Ούγγρου προεδρεύοντος της ΕΕ περί υποστήριξης του ευρώ από όλα τα μέλη, δεδομένου ότι η Ουγγαρία θεωρεί ότι θα ήταν καταστροφική η υιοθέτηση του ευρώ για την ίδια.
Ως προς τη συμμετοχή της Κίνας με την εξαγορά μέρους του χρέους της Πορτογαλίας και της Ισπανίας υπό τη μορφή ομολόγων για δικούς της λόγους, επιτεύχθηκε η προσωρινή μόνο αναστολή της κατακόρυφης πτώσης του ευρώ. Υποστηρίζει κατηγορηματικά ότι σε καμία περίπτωση η συγκεκριμένη κίνηση δεν κατέστησε πιο δελεαστικά τα ομόλογα των υπερχρεωμένων χωρών με καλύτερα επιτόκια, καθώς από την έποψη των αγορών απλά δεν είναι είναι δυνατόν να διατηρηθούν σε αυτά τα επίπεδα παρά μόνο προσωρινά.
Καταλήγει ότι τουλάχιστον με αυτά τα δεδομένα θα αναγκαστεί η Γερμανία να συμμετάσχει πιο ενεργά στη διάσωση των υπερχρεωμένων χωρών, η Γαλλία θα εμπλέξει τους ιδιωτικούς φορείς καθώς δεν είναι δυνατόν να βασίζεται μόνο στους φορολογούμενους πολίτες, σίγουρα θα χρειαστεί να αυξηθεί η χρηματοδότηση ενώ καλό θα ήταν να αρχίσει εντέλει η ΕΕ να απευθύνεται στις αγορές με ‘μία φωνή’.