Στην επιφάνεια, η Αίγυπτος έδειχνε να αποτελεί ένα μοντέλο οικονομικής επιτυχίας. Ακόμα και κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας κρίσης, η οικονομία της εμφανίστηκε ανθεκτική, παρουσιάζοντας ανάπτυξη 4,7% το 2009 και 5% το 2010 και προσδοκία 6% για φέτος.
Αυτός ο πλούτος είναι εμφανής στη χώρα, τόσο στις μοντέρνες κατασκευές, όσο και στην αναπτυσσόμενη μεσαία τάξη, που αγαπά την κατανάλωση. Η στροφή προς την οικονομία της ελεύθερης αγοράς και οι μεταρρυθμίσεις της δεκαετίας του 1990, ωφέλησαν μέρος του πληθυσμού και ενθάρρυναν τις ξένες επενδύσεις.
Όμως, η παρούσα εξέγερση αποκαλύπτει τα ελαττώματα του αιγυπτιακού οικονομικού μοντέλου.
Τα αυξανόμενα χρέη ιδιωτών και κράτους, η αύξηση των τιμών των τροφίμων και η καλπάζουσα ανεργία, απειλούν το success story της οικονομίας. Το έλλειμμα είναι στο 8% του ΑΕΠ, οι τιμές των τροφίμων τρέχουν με 17% και ανεπίσημα η ανεργία φτάνει στο 25%.
Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, το 40% του πληθυσμού, ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, δηλαδή με λιγότερα από 2 δολάρια την ημέρα, εξαρτώμενο από τις κρατικές επιδοτήσεις για τρόφιμα και καύσιμα, που θα αγγίξουν τα 17,4 δισ. δολάρια φέτος.
Η διατήρηση της ανάπτυξης της Αιγύπτου, εξαρτάται τώρα από την εμπιστοσύνη των ξένων επενδυτών, τον τουρισμό και τις μεταφορές, μέσω της Διώρυγας του Σουέζ.
Βέβαια, η πρώτη αντίδραση των ξένων επενδυτών ήταν ανησυχητική. Η τιμή του πετρελαίου ξεπέρασε τα 100 δολάρια, ενώ οι κυβερνήσεις συμβούλεψαν τους τουρίστες τους στη χώρα, είτε να φύγουν άμεσα, είτε να αποφύγουν τις μεγάλες πόλεις.
