Το Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο «Εμπρός» στην πλατεία Ψυρρή, επί της οδού Ρήγα Παλαμήδη 2, σφράγισαν το πρωί της Δευτέρας, υπάλληλοι του ΤΑΙΠΕΔ συνοδεία αστυνομικών.
Σύμφωνα με ανακοίνωση του ΤΑΙΠΕΔ, «το δημόσιο ακίνητο, το οποίο έχει περιέλθει κατά πλήρη κυριότητα στο ΤΑΙΠΕΔ, είχε καταληφθεί από τη “Θεατρική κίνηση Μαβίλη «και χρησιμοποιείτο χωρίς την άδεια της Εταιρείας Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤΑΔ), που είναι ο διαχειριστής του ακινήτου, και το σημαντικότερο, χωρίς να πληρούνται οι απαραίτητες προδιαγραφές ασφάλειας και πυρόσβεσης, θέτοντας έτσι σε κίνδυνο όσους πολίτες επισκέπτονταν το ακίνητο».
Στόχος του ΤΑΙΠΕΔ -προστίθεται στην ανακοίνωση- είναι «η αξιοποίηση του ακινήτου μέσα από νόμιμες διαδικασίες που θα διασφαλίζουν το δημόσιο συμφέρον και θα συμβάλλουν στην ανάδειξη της ιστορικής του αξίας καθώς και στην αναβάθμιση της ευρύτερης περιοχής».
Σε ανακοίνωσή του το Θάτρο «Εμπρός» αναφέρει ότι «στην ιστοσελίδα του ΤΑΙΠΕΔ δεν αναφέρεται το Θέατρο σαν χώρος προς εκποίηση» και εκφράζει ερωτηματικά «γιατί το ΤΑΙΠΕΔ διαλέγει αυτήν τη στιγμή να σφραγίσει τον μοναδικό ελεύθερο πολιτιστικό χώρο που υπάρχει σ΄αυτήν την “δύσκολη” περιοχή του κέντρου;». Στην ίδια ανακοίνωση προστίθεται:
«Το ελεύθερο, αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο “Εμπρός”, είναι ένας κατειλημμένος χώρος ελεύθερης πολιτιστικής έκφρασης και κοινωνικής δράσης. Βρίσκεται στην περιοχή του Ψυρρή, στην καρδιά του ιστορικού κέντρου της Αθήνας και σε άμεση γειτνίαση με τους κυριότερους αρχαιολογικούς χώρους της πόλης. Γειτονιά παραδοσιακά βιοτεχνική, του Ψυρρή έχει γνωρίσει τις τελευταίες δεκαετίες έναν βίαιο μετασχηματισμό, με την εισβολή λειτουργιών αναψυχής, εστίασης και τουρισμού και την εγκατάλειψή της από την πλειονότητα των μονίμων κατοίκων της. Η αλλαγή του χαρακτήρα και των χρήσεων της περιοχής εγγράφεται σε μια γενικότερη διαδικασία μετασχηματισμού του αστικού ιστού του κέντρου της Αθήνας όπου παράλληλα με τις άναρχες, μικρόπνοες και αγοραίες λογικές των μικροεπενδυτών, επιχειρούνται πλέον πιο οργανωμένες απόπειρες αστικής ανάπλασης με τη σύμπραξη μεγάλων κεφαλαιούχων και δημόσιων φορέων στην κατεύθυνση ενός εξίσου αγοραίου “εξωραϊσμού” που ιδεολογικά ενδύεται τον μανδύα του “εξευγενισμού” (gentrification).
»Κατασκευασμένο τη δεκαετία του 1930, το ιστορικό (κηρυγμένο διατηρητέο μνημείο από το 1989) κτίριο του Εμπρός λειτούργησε αρχικά ως τυπογραφείο της ομώνυμης εφημερίδας και από το 1988 ώς το 2007 ως στέγη του Θεατρικού Οργανισμού “Μορφές” και στη συνέχεια της Εταιρείας Θεάτρου “Εμπρός”. Εγκαταλελειμμένο και κλειστό επί πέντε σχεδόν χρόνια, επανενεργοποιήθηκε ως κατάληψη τον Νοέμβρη του 2011 με πρωτοβουλία της ομάδας καλλιτεχνών “Κίνηση Μαβίλη” και με τη συμμετοχή και στήριξη της Κίνησης Κατοίκων Ψυρρή καθώς και άλλων καλλιτεχνών και θεωρητικών από τον χώρο των παραστατικών τεχνών, της μουσικής και των εικαστικών. Μετά από έναν περίπου χρόνο πολύπλευρων καλλιτεχνικών και κοινωνικών δράσεων, και αφού μεσολάβησαν δύο απόπειρες της Αστυνομίας να σφραγίσει και να κλείσει το Θέατρο, την ευθύνη της λειτουργίας και διαχείρισής του ανέλαβε η εβδομαδιαία ανοιχτή του συνέλευση στην οποία μπορούν να συμμετέχουν ελεύθερα όσοι επιθυμούν, ανεξάρτητα από τον τόπο διαμονής τους, εφόσον αναγνωρίζουν και αποδέχονται την κατάληψη του θεάτρου ως κοινό αγαθό.
»Το “Εμπρός”, ως θέατρο, διαφοροποιείται από άλλες καταλήψεις στέγης ή κοινωνικοπολιτικής έκφρασης και δράσης στις οποίες παραμένει αλληλέγγυο. Οι πολίτες που δραστηριοποιούνται στην κατάληψη του Εμπρός και συμμετέχουν στη συνέλευση και τις δραστηριότητές του, επιχειρούν διαρκώς τη σύζευξη και την συμπληρωματικότητα των καλλιτεχνικών και κοινωνικοπολιτικών δράσεων που επιτελούνται στο χώρο του, στη γειτονιά ή και ευρύτερα στην πόλη. Στον πυρήνα του εγχειρήματός μας βρίσκεται η αναμέτρησή μας με το πρόταγμα του αναστοχασμού και της διεκδίκησης του αστικού χώρου ως κοινού αγαθού, μέσα σε ένα διευρυμένο πεδίο που ξεκινά από τη γειτονιά και επεκτείνεται σε όλη την κοινωνία, με τη δημιουργία ζωτικών χώρων συνεύρεσης, έκφρασης και ζύμωσης, στην προοπτική της ανάπτυξης αντιιεραρχικών και αντιεμπορευματικών δομών αυτοοργάνωσης, αυτοδιαχείρισης και αλληλεγγύης».
