Για να μπει στην κυβέρνηση το SPD απαιτεί πολιτικές σοβαρής αύξησης των κρατικών δαπανών
Να παρεκκλίνει από την αυστηρή πολιτική της λιτότητας, την οποία εδώ και χρόνια επιμένουν να παρουσιάζει σαν το μόνο δρόμο προς την ευημερία, αναγκάζεται τώρα η γερμανική κυβέρνηση. Με την Angela Merkel να βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις για το σχηματισμό της τρίτης της κυβέρνησης με τους Σοσιαλδημοκράτες, πιέζεται να δεχθεί μια σειρά από αριστερές πολιτικές, που θα αυξήσουν κατακόρυφα τις κρατικές δαπάνες στη Γερμανία.
Ανάμεσα στα μέτρα που απαιτούν οι εταίροι της είναι η καθιέρωση κατώτατου μισθού, για πρώτη φορά στη χώρα, η εξομοίωση των συντάξεων στην ανατολή και τη δύση, οι ίσες αμοιβές για τους άνδρες και τις γυναίκες, η αύξηση των επιδομάτων για τα παιδιά, η αύξηση των φόρων για τους πλουσίους και η σημαντική ενίσχυση των κρατικών δαπανών για τις υποδομές, την εκπαίδευση και την ενέργεια.
Βέβαια, αυτή η αλλαγή στάσης που διαφαίνεται στο Βερολίνο δεν αντανακλάται και στη στάση της χώρας απέναντι τους Ευρωπαίους εταίρους της. Γιατί μπορεί η Ελλάδα, η Ιταλία, η Ισπανία, ακόμα και η Γαλλία να πετσοκόβουν κομμάτια από το κοινωνικό τους κράτους για να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις των Γερμανών και των υπόλοιπων ξένων πιστωτών, όμως, τόσο η Merkel όσο και ο υπουργός Οικονομικών της, Wolfgang Schaeuble, αντιστέκονται σθεναρά στην όποια ιδέα αναδιανομής κεφαλαίων μέσα στην Ευρωζώνη.
Όπως ήδη διαπιστώνουν αναλυτές, η διαφορετική στάση που δείχνει να υιοθετεί το Βερολίνο στο εσωτερικό της χώρας, σε σχέση με αυτήν που τηρεί στο εξωτερικό, αρχίζει να εξοργίζει τους ψηφοφόρους σε όλη την Ευρώπη, με αποτέλεσμα την ενίσχυση λαϊκιστικών και αντι-ευρωπαϊκών κομμάτων.
Βέβαια, από την οπτική πλευρά των Γερμανών, τα χρόνια της λιτότητας και των θυσιών τους δημιούργησαν τη σημερινή ισχυρή οικονομία τους, η οποία αναμένεται να εμφανίσει δημοσιονομικά πλεονάσματα για όλη την επόμενη θητεία της Merkel, η οποία λήγει το 2017. Όπως εξηγούν Γερμανοί αξιωματούχοι, το μόνο που ζητά το Βερολίνο από τους Ευρωπαίους εταίρους του είναι να ακολουθήσουν το παράδειγμά του.
«Οι Γερμανοί λένε στους εαυτούς τους: ‘Είμαστε μια οικογένεια και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι είναι μακρινοί συγγενείς. Σε μία οικογένεια, όλοι είναι ενωμένοι. Τους μακρινούς συγγενείς, τους βοηθάς όταν μπορείς», εξηγεί ο Jόrgen W. Falter, καθηγητής του Johannes Gutenberg University Mainz.
Τώρα, η ανάγκη σχηματισμού ενός κυβερνητικού συνασπισμού, σπρώχνει τη Merkel πιο κοντά στις πολιτικές που η διεθνής οικονομική κοινότητα της ζητούσε να υιοθετήσει εδώ και χρόνια. Με αυτές τις πιο αριστερές πολιτικές, η Γερμανία θα αρχίσει να διορθώνει την ανισορροπία των μεγάλων πλεονασμάτων, που ευθύνεται για μεγάλο μέρος της ευρωπαϊκής κρίσης. Και αυτό, ενώ η Γερμανίδα καγκελάριος επέμενε όλα αυτά τα χρόνια ότι κάθε χώρα θα πρέπει να βάλει σε τάξη τα δικά της δημοσιονομικά.
