Aναγκαστική προσγείωση! Tο καταριανό όνειρο και η… πορεία των 100-250 εκατ. ευρώ
Σε «αναγκαστική προσγείωση» οδηγείται το Ελληνικό, καθώς όλες οι εκτιμήσεις και οι πληροφορίες οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το τίμημα θα κινηθεί μεταξύ 100-250 εκατ. ευρώ.
Έτσι η προβαλλόμενη επί χρόνια ως εμβληματική αποκρατικοποίηση του μεγαλύτερου περιαστικού οικοπέδου στην Ευρώπη που θα έφερνε στα κρατικά ταμεία περί το 1 δις ευρώ, μετά τους απίστευτους ερασιτεχνισμούς των ελληνικών κυβερνήσεων, θα εισφέρει τελικά…ψίχουλα, προκαλώντας νέα «μαύρη τρύπα» στο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων του ΤΑΙΠΕΔ. Είναι χαρακτηριστική η εκτίμηση-σοκ του επενδυτικού οίκου Nomura που στην τελευταία έκθεσή του αναφέρει πως «οι προσδοκίες των εσόδων από τη συγκεκριμένη αποκρατικοποίηση εστιάζονται σε μόλις 100 εκ. έναντι 1 δις που είχαν εκφραστεί αρχικά». Άνθρωποι της αγοράς θεωρούν ότι σε κάθε περίπτωση το τίμημα δεν θα ξεπεράσει τα 250 εκ. ευρώ, κάνοντας λόγο για μεγάλο κόστος ανάπτυξης.
ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ ΝΑΥΑΓΙΟ
Πρόκειται για ένα πρωτοφανές ναυάγιο όλων των μεγαλεπήβολων προσδοκιών με τις οποίες οι κυβερνώντες έπλεξαν διαχρονικά έναν ολόκληρο μύθο γύρω από το Ελληνικό, τον οποίο βέβαια αποδείχτηκαν ανίκανοι να διαχειριστούν.
Το επιχείρημα που προβάλλεται είναι ότι οι επενδυτές θα πρέπει να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για την ανάπτυξη του κολοσσιαίου project στην έκταση των 6.200 στρ., καθώς αυτή θα απαιτήσει κινητοποίηση κεφαλαίων άνω των 6 δις ευρώ και ότι τα οφέλη για τη χώρα θα είναι…μακροπρόθεσμα, με τις θέσεις εργασίας και τα μελλοντικά έσοδα.
Όλα αυτά όμως σε καμία περίπτωση δεν θα επηρέαζαν σε τέτοιο βαθμό το τίμημα αν δεν είχε προηγηθεί η απαξίωση του project από τις ίδιες τις ελληνικές κυβερνήσεις. Και ποια άλλη απόδειξη χρειάζεται για αυτό από το ότι, 12 χρόνια μετά την παύση της λειτουργίας του ως αεροδρόμιο, το Ελληνικό παραμένει αναξιοποίητο και στην ίδια κατάσταση. Ούτε καν οι 69 φορείς που στεγάζονται στην έκταση δεν έχουν απομακρυνθεί, ενώ για τα συνοδευτικά έργα που έχει αναλάβει την υποχρέωση να υλοποιήσει το δημόσιο και υπολογίζονται σε 2 δις ευρώ, δεν γίνεται ούτε λόγος…
ΤΑ ΠΕΤΡΟΔΟΛΑΡΑ ΤΟΥ ΓΑΠ
Στο επίκεντρο του «δράματος» βρίσκεται το Κατάρ. Από το στενό «μαρκάρισμα» που άρχισε το 2009 με τις επισκέψεις των τότε υπουργών Παμπούκη, Κατσέλη, αλλά και του πρωθυπουργικού αδελφού Νίκου Παπανδρέου μέχρι την υπογραφή του περίφημου «μνημονίου οικονομικής συνεργασίας» μεταξύ των δύο χωρών το Σεπτέμβριο του 2010 για επενδύσεις 5 δις ευρώ με αιχμή του δόρατος το Ελληνικό και τον Αστακό.
Το Κατάρ, με την αβάντα της κυβέρνησης Παπανδρέου, υποσχόταν τότε να μετατρέψει το Ελληνικό σε νέο «Μονακό». Τα σχέδια του Αλ Θανί προέβλεπαν σε εκείνη τη φάση εξάστερο ξενοδοχείο, μεγάλο συνεδριακό κέντρο, μαρίνα, μικρό αεροδρόμιο για τα lear jet των ισχυρών του χρήματος και πολλά άλλα που έμειναν βέβαια στα χαρτιά.
Από τότε άρχισε ένας ατέλειωτος κύκλος ανατροπών. Οι δεσμεύσεις για ένταξη του project στο fast track, το Φεβρουάριο του 2011, αποδείχθηκαν άνευ αντικειμένου, αφού τα γραφειοκρατικά προβλήματα παρέμειναν ανυπέρβλητα. Η κυβέρνηση Παπανδρέου, που είχε υποσχεθεί στους Καταριανούς «γη και ύδωρ», -με μεταφορά υπουργείων και δημόσιων υπηρεσιών, ειδικούς συντελεστές δόμησης και ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς- πέρα από τις επικοινωνιακές φιέστες με τον Ισπανό αρχιτέκτονα Αθεμπίγιο, δεν μπορούσε να παρουσιάσει ούτε καν ένα συγκεκριμένο business plan για την αξιοποίηση της έκτασης, ενώ οι αντιδράσεις των δημάρχων της περιοχής που ζητούσαν τη μετατροπή του σε μητροπολιτικό πάρκο, σε συνδυασμό με τα δεκάδες άλυτα προβλήματα στο ιδιοκτησιακό καθεστώς, δημιουργούσαν νέα εμπόδια.
ΤΟ «ΚΟΚΚΙΝΟ»
Η κορυφαία ανατροπή, όμως, ήρθε με το «κόκκινο» της Κομισιόν στη διακρατική συμφωνία, καθώς οφθαλμοφανέστατα προσέκρουε στους κοινοτικούς κανονισμούς που προβλέπουν ότι η αξιοποίηση της έκτασης θα έπρεπε να γίνει με διεθνή διαγωνισμό, κάτι που ουδείς αρμόδιος ούτε γνώριζε ως όφειλε, ούτε σκέφτηκε να διερευνήσει.
Ενδεικτικό των εγκληματικών χειρισμών που ακολουθήθηκαν στην υπόθεση είναι ότι κανείς από τους υπουργούς και τους παρατρεχάμενους που έσπευδαν για «επενδυτικό τουρισμό» στη Ντόχα, το Κουβέιτ ή το Ντουμπάι δεν ενημέρωσε τους Καταριανούς για αυτές τις εξελίξεις. Έτσι το Ελληνικό προστέθηκε στο ναυάγιο του Αστακού, που είχε προηγηθεί τον Οκτώβριο του 2010.
Το «πηγαιν’ έλα» του Κατάρ και το «γιοφύρι της Άρτας»
Δυο φορές μέχρι τώρα το Κατάρ βγήκε και επανήλθε στο project. Η πρώτη ήταν μετά την περιπέτεια με την κυβέρνηση Παπανδρέου όπου το ενδιαφέρον του «πάγωσε».
Ωστόσο, αυτά όταν προκηρύχθηκε ο διαγωνισμός έδωσε το «παρών» μαζί με άλλους 8 υποψήφιους μνηστήρες. Παρ’ότι όμως, το Μάιο του 2012, πέρασε στη δεύτερη φάση, μαζί με τους άλλους τρεις σημερινούς διεκδικητές (Lamda Development, L&R Properties, Elbit), τα μηνύματα από τη Ντόχα ήταν απογοητευτικά με τον Αλ Θανί να δηλώνει ότι ««μόνο αν ήμουν τρελός θα επένδυα στην Ελλάδα και στο Ελληνικό».
Έτσι, φέτος τον Ιανουάριο και, αφού είχαν προηγηθεί διάφορες απαιτήσεις προς το ΤΑΙΠΕΔ, σημειώθηκε η δεύτερη άτυπη υπαναχώρηση όταν η QIA δεν υπέγραψε το σύμφωνο εμπιστευτικότητας που πρόβλεπαν οι όροι του διαγωνισμού. Χρειάστηκε το προσωπικό πρέσινγκ του Σαμαρά στον Αλ Θανί κατά την πρωθυπουργική επίσκεψη στο Κατάρ, ώστε αυτό να επανέλθει, τον Φεβρουάριο, στη διαδικασία.
Το Ελληνικό έχει εξελιχθεί στο «γιοφύρι της Άρτας» του ΤΑΙΠΕΔ. Αν και είναι η δεύτερη αποκρατικοποίηση -μετά τα Κρατικά Λαχεία- που ξεκίνησε το Ταμείο στο τέλος του 2011, δύο ολόκληρα χρόνια μετά δεν έχουν υποβληθεί οι δεσμευτικές προσφορές. Στην τελευταία φάση, αρχικά η προθεσμία έληγε στις 31 Ιουλίου, αλλά μετατέθηκε στις 29 Οκτωβρίου, για να ξαναμετατεθεί στις 29 Νοεμβρίου, ενώ τώρα όλα δείχνουν ότι θα πάει για τα τέλη Δεκέμβρη, ενώ ανάδοχος δεν αναμένεται πριν τα μέσα του 2014.
