«Άτακτη υποχώρηση» και στην συνέχεια… αποχώρηση φαίνεται ότι σχεδιάζει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), όχι μόνο από το σχήμα της τρόικας αλλά και γενικότερα από το αρχικό μοντέλο συμμετοχής του σε διασώσεις εντός των ορίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (συμμετοχή κατά τα 3/8 των συνολικών πακέτων διάσωσης).
Σε αυτό το συμπέρασμα οδηγούν, σύμφωνα με πληροφορίες που διέρρευσαν, πλήθος κρυφών συναντήσεων στελεχών του Ταμείου με πολιτικούς κα θεσμικούς παράγοντες, κατά την περίοδο μετά τις εορτές των Χριστουγέννων, και δη και η πρόσφατη μυστική συνάντηση που είχαν ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο Γάλλος ομόλογός του Πιερ Μοσκοβισί, εκπρόσωποι της ΕΚΤ και της ΕWG, του ΔΝΤ και της Κομισιόν, το βράδυ της Δευτέρας, μετά το Eurogroup.
Βέβαια, η εν λόγω συνάντηση δεν είχε ως αποκλειστικό της θέμα τις εξελίξεις στην Ελλάδα, όπως αναφέρει και δημοσίευμα ξένης εφημερίδας, ωστόσο είναι γεγονός ότι η Ουάσινγκτον επιθυμεί διακαώς να απεμπλακεί από τον «βραχνά» της ελληνικής διάσωσης και να επαναπροσδιορίσει την συμμετοχή τού ΔΝΤ στα ευρωπαϊκά προγράμματα.
Να σημειωθεί ότι η αρχική συμφωνία που το ΔΝΤ είχε υπογράψει με την ΕΕ συντάχθηκε το 2010 με βάση το πρώτο ελληνικό μνημόνιο. Στο Eurogroup της περασμένης Δευτέρας, η απαίτηση του ΔΝΤ για άμεση και αξιόπιστη κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού της Ελλάδας, που «τρέχει» από τον προηγούμενο Σεπτέμβριο, πυροδότησε το κλίμα των συζητήσεων, καθώς σε γνώση του Ταμείου ήταν και το πρόβλημα των επικείμενων ευρωεκλογών, οι οποίες σαφώς καθιστούν το ζήτημα λήψης νέων μέτρων ως άκρως δυσεπίλυτο [βλ. σχετικά: «Καμουφλαρισμένοι» στόχοι και «αστερίσκοι» στο νέο Μεσοπρόθεσμο].
Σχέδιο Σόιμπλε για… ευρωπαϊκή τρόικα
Μια τυχόν αποχώρηση του ΔΝΤ από το σημερινό σχήμα της τρόικας ούτε τις Βρυξέλλες ούτε το Βερολίνο φοβίζει, καθώς όλοι έχουν εξοικειωθεί με το ενδεχόμενο μιας αλλαγής στο status quo των μελλοντικών δανειοδοτήσεων στην ζώνη του ευρώ. Ο ίδιος ο Σόιμπλε φαίνεται πως ηγείται ενός σχεδίου ευρωπαϊκής τρόικας, με τις ευλογίες της Άνγκελα Μέρκελ.
Στη συνάντηση της Δευτέρας συζητήθηκε και το γεγονός ότι το ΔΝΤ σύντομα θα σηκώσει το θέμα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους και της ανάγκης «κουρέματος» των διακρατικών δανείων μέσω OSI. Ήδη η διαρροή εγγράφων test balloon άρχισε με τη δημοσίευση της ισπανικής εφημερίδας El Pais για τις διαφωνίες του Ταμείου στο πρώτο μνημόνιο [βλ. σχετικά: «Το παιχνίδι των ομολόγων στις πλάτες της Ελλάδας»].
Το χρηματοδοτικό κενό της Ελλάδας ενδέχεται να φθάσει τα 20 δισ. ευρώ και η χρονική στιγμή της διαρροής στο γερμανικό περιοδικό Der Spiegel μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί. Οι Γερμανοί ουδαμώς επιθυμούν την συνέχιση των συζητήσεων περί «κουρέματος» των διακρατικών δανείων, αλλά, από την άλλη, είναι αδύνατον να εθελοτυφλούν ως προς την ύπαρξη «μαύρης τρύπας» στο ελληνικό πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης.
Δεδομένου ότι η τρόικα δεν εννοεί να εγκαταλείψει τη σκληρή γραμμή και να βάλει ορίζοντα εκταμίευσης της δόσης τον Μάιο, όπου θα λήξουν ομόλογα ύψους 9,2 δισ. ευρώ. Τα χρήματα δεν θα δοθούν, εάν η Ελλάδα δεν περάσει πρώτα όλα τα απαραίτητα νομοθετήματα από τη Bουλή. Συνεπώς, το ελληνικό χρηματοδοτικό κενό και η καθαρή πλέον διαφωνία της Ε.Ε. με το ΔΝΤ εντάσσονται στο πλαίσιο ενός μεγαλύτερου πονοκεφάλου για την Ευρώπη και τον γαλλογερμανικό άξονα συγκεκριμένα.
«Επί τάπητος» και η τραπεζική ενοποίηση
Αξιωματούχος των Βρυξελλών ανέφερε ότι την συνάντηση της προηγούμενης Δευτέρας την απασχόλησαν και στοιχεία της τελευταίας στιγμής, που έδειχναν ότι η συμφωνία με το Ευρωκοινοβούλιο για την τραπεζική ένωση πριν από τον Μάιο απειλείται με ναυάγιο.
Σε αυτό βεβαίως δεν φταίει η ελληνική προεδρία, καθώς η άνοδος των ευρωσκεπτικιστών και ο πανικός των παραδοσιακών κομμάτων, ότι οι κάλπες του Μαΐου θα φέρουν τα πάνω κάτω, αλλάζουν τις ισορροπίες στις διαπραγματεύσεις. Η δική μας προεδρία, όμως, είναι που θα χρεωθεί ενδεχόμενη αποτυχία.
Οι «πολικές» θερμοκρασίες που επικρατούν στις σχέσεις μεταξύ του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ και της Άνγκελα Μέρκελ ωθούν τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και τον Πιερ Μοσκοβισί να εντείνουν τη μεταξύ τους συνεργασία, ώστε να υπάρξει κοινή γραμμή του γαλλογερμανικού άξονα και των θέσεων που θα πρέπει να καλυφθούν εντός του 2014, εν όψει και της πολύ κρίσιμης επόμενης Συνόδου Κορυφής των αρχηγών κρατών της ΕΕ. Οι θέσεις αυτές είναι: Του προέδρου της Κομισιόν, του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, του προέδρου των Εξωτερικών Υποθέσεων και αμέσως μετά του προέδρου του Eurogroup.