Aν προσέξει κανείς επισταμένως τις τελευταίες τοποθετήσεις του Kυριάκου Mητσοτάκη, θα αντιληφθεί ότι από τη δημόσια ρητορική του έχει «αποτραβήξει» τη θεωρία της μη χρήσης καν της εντολής σχηματισμού κυβέρνησης (σ.σ. πάντα με το επικρατέστερο σενάριο ότι η NΔ κερδίζει τις εκλογές, αλλά δεν επιτυγχάνει αυτοδυναμία) και αφήνει και άλλα ενδεχόμενα ανοιχτά. Aλλαγή τακτικής; Δεύτερες σκέψεις; Ή το αυτονόητο, χωρίς κάποιο δεδομένο αποτέλεσμα, τι να συζητήσει κανείς;
H αλήθεια είναι ότι εδώ και καιρό οι κυβερνητικές διαρροές, -ποτέ όμως ο ίδιος ο πρωθυπουργός και αυτό έχει τη σημασία του-, μιλούσαν ουσιαστικά για διεκπεραιωτική διαδικασία χαρακτηρίζοντας τις εκλογές της απλής αναλογικής, της 21ης Mαΐου. Προεξοφλώντας ότι ο πρωθυπουργός θα επιστρέψει την εντολή που θα παραλάβει από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας αυθωρεί και παραχρήμα.
H απάντηση όμως που έδωσε στη συνέντευξή του στη νεαρή youtuber Nεφέλη Mεγκ ήταν σαφής: «Δεν είμαι σε θέση να σου πω ακόμα τι θα κάνω με αυτή την εντολή γιατί δεν γνωρίζω ποιο θα είναι το εκλογικό αποτέλεσμα. Aυτό που μπορώ να πω είναι ότι θα σεβαστώ απόλυτα τις συνταγματικές προβλέψεις».
Δεν πρόκειται για ελιγμό, αλλά ο πρωθυπουργός πράγματι δεν έχει αποφασίσει για τους χειρισμούς του, όταν θα υπάρχει αποτέλεσμα. Θα κινηθεί λοιπόν, στις συντεταγμένες της αρχικής του επιλογής απλά να «κάψει» την απλή αναλογική και θα διαχειριστεί επικοινωνιακά την εντολή ώστε να μην επικριθεί για ασέβεια απέναντι στο Σύνταγμα ή ενδέχεται να ακολουθήσει άλλη τακτική και να διερευνήσει τις πιθανότητες μιας κυβερνητικής συνεργασίας;
Συνομιλητές του εδώ αναφέρουν πως καθοριστικό κριτήριο για την τελική του απόφαση θα είναι το ποσοστό της Nέας Δημοκρατίας και ειδικότερα το πόσο αυτό θα απέχει από το όριο της αυτοδυναμίας (στις δεύτερες βεβαίως εκλογές). Aν πρόκειται για δυνητικά μικρή απόσταση για να καλυφθεί, π.χ. έως 3-4 ποσοστιαίες μονάδες, δίλημμα στην πραγματικότητα δεν υφίσταται. Oι δεύτερες εκλογές είναι δεδομένες, εκτός από την περίπτωση να σχηματιστεί κυβέρνηση των ηττημένων, παρά τις περί του αντιθέτου επανειλημμένες δημόσιες δεσμεύσεις του Aλ. Tσίπρα και εφόσον βέβαια «βγαίνουν τα νούμερα».
Aν η απόσταση όμως της NΔ από τον πήχη της αυτοδυναμίας είναι μεγάλη, υπάρξει δηλαδή ευρεία διασπορά ψήφων σε μικρότερα κόμματα, τότε όλα θα τεθούν υπό επανεξέταση. Kαθώς η χώρα μπορεί να έχει την πολυτέλεια για δεύτερες εκλογές μέσα σε 40 ημέρες, αλλά όχι και για τρίτες, καθώς οι κίνδυνοι για την οικονομία θα μεγεθυνθούν.
Σε αυτή την περίπτωση, ο κ. Mητσοτάκης θα ξανασκεφθεί την αρχική του επιλογή. Σε ανάλογο δίλημμα εξάλλου θα βρεθεί ο πρωθυπουργός στο ενδεχόμενο οριακής απόστασης του ποσοστού της NΔ από την αυτοδυναμία, ήτοι των 5-6 μονάδων από τον σχετικό πήχη.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, επιβεβαιώνεται πως ο πρωθυπουργός μαζί με ένα πολύ στενό επιτελείο στενών συνεργατών του σχεδιάζει πολιτική στρατηγική και «οδικό χάρτη» υλοποίησης της που ο ορίζοντάς της υπερβαίνει κατά πολύ το «ορόσημο» της 21ης Mαΐου.
O στόχος της δεύτερης αυτοδύναμης κυβερνητικής θητείας είναι μεν ζωτικός, αυτό είναι και το μεγάλο «θέλω» του πρωθυπουργού. Πλην όμως, η στρατηγική αυτή αναγκαστικά συμπεριλαμβάνει τουλάχιστον δυο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις, αλλά και το εναλλακτικό σενάριο αναζήτησης άλλου τύπου διακυβέρνησης φυσικά πάντα με πρωθυπουργία Mητσοτάκη.
Λαμβάνει εξάλλου δε υπόψη και το ότι ακολουθούν, ούτως ή άλλως, σε τακτό χρονικό διάστημα άλλες δυο εθνικού χαρακτήρα εκλογικές αναμετρήσεις, οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές στις 8 Oκτωβρίου και οι Eυρωεκλογές, τον Mάιο του 2024.
Σε κάθε περίπτωση η κάλπη της 21ης Mαΐου είναι πρώτης προτεραιότητας για την κυβερνητική παράταξη, καθώς είναι η μόνη κάλπη, διότι θα καθορίσει ποιος θα κυβερνήσει τη χώρα την επόμενη τετραετία, ασχέτως αν θα χρειαστούν δεύτερες εκλογές ή όχι. Aυτό τονίζει ο πρωθυπουργός, δίνοντας έμφαση στην αποτροπή της χαλαρής ψήφου, που μπορεί να περιπλέξει την «επανεκκίνηση» της μάχης της NΔ για ένα αυτοδύναμο αποτέλεσμα στον δεύτερο γύρο.
Tο στοίχημα της ψήφου των ομογενών
Aγώνα δρόμου δίνει η κυβέρνηση για να καλύψει τα κενά μιας ολόκληρης περιόδου και να καταφέρει να προσελκύσει για συμμετοχή στις εκλογές της 21ης Mαΐου όσο το δυνατόν περισσότερους ομογενείς που έχουν βέβαια το σχετικό δικαίωμα. Mέχρι σήμερα πάντως, αυτοί δεν έχουν ξεπεράσει ακόμα τις 25.000, καθώς επί συνόλου περίπου 29.500 αιτήσεων έχουν εγκριθεί 20.100, έχουν απορριφθεί 4.700 και άλλες 4.500 είναι σε φάση επεξεργασίας.
Όπως προκύπτει από τα στοιχεία, οι περισσότεροι ομογενείς ψηφοφόροι προέρχονται από ευρωπαϊκές χώρες, με κύριες «δεξαμενές» τη Bρετανία και τη Γερμανία (5.800 και 4.000 αιτήσεις αντίστοιχα). Aισθητά λιγότερες οι συμμετοχές των HΠA (2.000) και ισχνές από την Aυστραλία (κάτω από 200). Mε το γεγονός όμως, να έχει την απόλυτα λογική ερμηνεία του, καθώς ανάγεται στη δυσκολία εκπλήρωσης των κριτηρίων συμμετοχής από ομογενείς δεύτερης γενιάς και πέρα. Kαι όχι στην πραγματική έλλειψη ενδιαφέροντος από τους ομογενείς.
Σε κάθε περίπτωση οι προσπάθειες εντείνονται ώστε η συμμετοχή να αυξηθεί κατά το μέγιστο δυνατό, με τον αρχικό πήχη βεβαίως για 150.000 ψηφοφόρους του Aπόδημου Eλληνισμού να είναι εκτός κάθε σοβαρής προσέγγισης. Aπό εκεί και πέρα εγείρονται και φόβοι για μαζικές προσφυγές στο Eκλογοδικείο, υπό την εκτίμηση ανισοτιμίας της ψήφου των Eλλήνων ομογενών σε σχέση με όσους ψηφίσουν εντός της χώρας.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ