Ανατροπές και πρωτόγνωρες καταστάσεις στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Εκλογές δεν θα γίνουν τελικά, ο Στέφανος Κασσελάκης παραμένει Πρόεδρος και μάλιστα επικοινωνιακά ιδιαίτερα ανεβασμένος.
Το MEGA κατέγραψε το πως ο Στέφανος Κασσελάκης για άλλη μια φορά έκλεψε τις εντυπώσεις.
Ο Στέφανος Κασσελάκης έκανε την είσοδό του με αέρα ροκ σταρ στο Συνέδριο. Πώς βγαίνει; Ροκ. Και πάλι.
Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει, σε ό,τι σου τρώει την ψυχή, έγραφε ο Γιάννης Αγγελάκας και τραγουδούσαν οι «Τρύπες» και σε αυτή την γραμμή και ο Στέφανος Κασσελάκης δίνει το στίγμα του
«Κάποιοι έχουν σχέδιο το κακό εκλογικό αποτέλεσμα στις ευρωεκλογές. Αντεπίθεση τώρα, απέναντι σε ό,τι σε καίει, σ’ ό,τι σου ”τρώει” την ψυχή».
Αρχή αντεπίθεσης για ποτό με τους βουλευτές
Η αντεπίθεση ξεκίνησε με ένα ποτό. Ο πρόεδρος πήρε τους βουλευτές και βγήκαν για να κάνουν αυτό που στον επιχειρηματικό κόσμο λέγεται «bonding».
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν στήνει κάλπες, και προχωράει για τις ευρωεκλογές με τα ίδια αναπάντητα ερωτήματα να υπάρχουν και τις διαχωριστικές γραμμές παρούσες.
Την ίδια ώρα, τα προεδρικά στελέχη επιχειρούν τόνωση ηθικού, κυρίως στην βάση.
Ικανοποίηση στη κυβέρνηση από την παρατεταμένη κρίση
Στην κυβέρνηση δεν μπορούν να κρύψουν την ικανοποίηση τους για τις εξελίξεις, που τους αφήνουν χωρίς αντίπαλο.
Και την ίδια ώρα, ο Αλέξης Τσίπρας φαντάζει πλέον αποδυναμωμένος αλλά πάντα ικανός να ξανακάνει την έκπληξη. Χαρακτηριστικό το άρθρο του Δημήτρη Σεβαστάκη στην Αυγή:
«Είναι τέτοιος ο βρασμός που σε λίγο θα καταπιεί και τον Τσίπρα. Είναι ενδιαφέρον ότι έχουν αρχίσει επιθέσεις από προβεβλημένα (νυν και τέως) στελέχη. Επιθέσεις από προβεβλημένα (και ευνοημένα από τον ίδιο τον Τσίπρα) πρόσωπα. Ευεξήγητο και σύνηθες. «Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται» και συγχρόνως το «πεπρωμένον φυγείν αδύνατον».
Με αυτό το κλίμα η επόμενη ημέρα μοιάζει με την ηρεμία πριν την καταιγίδα.
Η επόμενη ημέρα του ΣΥΡΙΖΑ
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του πολιτικού συντάκτη του MEGA, Σωτήρη Μπολάκη, υπάρχει ένα γενικότερο consensus μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ – τουλάχιστον μέχρι τις ευρωεκλογές – να επουλωθεί η πληγή που μένει στο κόμμα συνολικά, κι αυτό γιατί πολλά από τα γεγονότα του Συνεδρίου δεν ήταν απαραίτητα πολιτικά.
