Πώς «αξιολογείται» η πρόθεση του πρωθυπουργού να εξαγγείλει ως Aναθεωρητική την επόμενη Bουλή
Τη στήριξη υποψηφιότητας του Κώστα Καραμανλή για την Προεδρία της Δημοκρατίας «φωτογραφίζει» η πρόθεση του πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, να εξαγγείλει στις αμέσως επόμενες ημέρες, -ορισμένες πηγές αναφέρουν πως ίσως αυτό γίνει και από το βήμα της ΔΕΘ-, την ανακήρυξη της (επόμενης) Βουλής σε Αναθεωρητική και την άμεση έναρξη της διαδικασίας συζήτησης και ψήφισης των άρθρων και διατάξεων του Συντάγματος που θα ενταχθούν στη συγκεκριμένη διαδικασία.
Με πρώτη και καλύτερη, -εδώ είναι η ουσία-, τη ρύθμιση που θα αφορά την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας απευθείας από το λαό με παράλληλη ενίσχυση των θεσμικών αρμοδιοτήτων του, πλησιάζοντας τα πρότυπα και τις πρόνοιες του Συντάγματος του 1975.
Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες της “DEAL news”, ο πρωθυπουργός προτίθεται οπωσδήποτε πριν από την έναρξη των εργασιών της Ολομέλειας της Βουλής να προχωρήσει στην πρότασή του. Αυτό θα του επιτρέψει αφενός να αναδιατάξει την ιεράρχηση της πολιτικής ατζέντας.
Αφετέρου όμως, να ενισχύσει τις πιθανότητες συγκρότησης προεδρικής πλειοψηφίας 180 τουλάχιστον βουλευτών, καθώς αλλάζουν πολλά βασικά πολιτικά δεδομένα ενόψει της εκλογής του διαδόχου του Καρ. Παπούλια. Με κυριότερο, το ότι ο νέος Πρόεδρος θα έχει, από ένα τουλάχιστον σημείο της θητείας του και μετά, ευρείες αρμοδιότητες, άρα δεν θα είναι διακοσμητικό πρόσωπο.
Κάτι που με τη σειρά του εκτιμάται ότι μπορεί να αποτελέσει ικανό δέλεαρ για προσωπικότητες του βεληνεκούς του Κ. Καραμανλή, που θεωρείται ως το πλέον εκλόγιμο πρόσωπο από την παρούσα Βουλή. Ενώ οι αντιρρήσεις του για την αποδοχή της σχετικής πρότασης, εστιάζονται ακριβώς, όπως πληροφορούν διάφοροι στενοί συνεργάτες του ή τακτικοί συνομιλητές του (Ευ. Αντώναρος, Γ. Βλάχος, Πρ. Παυλόπουλος, Ν. Κακλαμάνης κ.ά.), στο γεγονός ότι θέλει να παραμείνει στην ενεργό πολιτική και όχι να «αποστρατευτεί» πρόωρα. Κάτι με το οποίο θα ισοδυναμούσε η εκλογή του στην Προεδρία με τις σημερινές μειωμένες έως και ανύπαρκτες ουσιαστικά αρμοδιότητες του Προέδρου.
Η Συνταγματική Αναθεώρηση όμως, αλλάζει άρδην το σκηνικό επί του προκειμένου και αναθερμαίνει την προοπτική της αποδοχής μιας υποψηφιότητας από τον πρώην πρωθυπουργό, όπως εκτιμούν ανώτατοι κυβερνητικοί κύκλοι.
Ο παράγοντας χρόνος
Η Βουλή μπορεί να προλάβει, αν οι σχετικές διαδικασίες επισπευστούν, να ολοκληρώσει τις διαδικασίες αναθεώρησης των άρθρων που θα επιλεγούν. Καταρχήν χρειάζεται η πρόταση τουλάχιστον 50 βουλευτών και απόφαση είτε των 3/5 των βουλευτών (180) για τις υπό αναθεώρηση διατάξεις.
Αν αυτή επιτευχθεί, τότε η επόμενη Βουλή, που θα ονομαστεί Αναθεωρητική, μπορεί κατά την πρώτη περίοδό της, με την απόλυτη πλειοψηφία των 151 να οριστικοποιήσει τις αποφάσεις σχετικά με τις αναθεωρητέες διατάξεις. Αυτό μπορεί να γίνει και αντίστροφα. Πλειοψηφία των 151 στη σημερινή Βουλή και 180 (3/5) στην επόμενη.
Εφόσον λοιπόν, οι διαδικασίες εξελιχθούν χρονικά και ποιοτικά κατ’ ευχήν, τότε πολύ γρήγορα η επόμενη Βουλή θα υπερψηφίσει τη διεύρυνση των αρμοδιοτήτων του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Ο επόμενος Πρόεδρος, κατά συνέπεια, ακόμα κι αν η σημερινή Βουλή εξαντλήσει τη θητεία της, θα έχει σχετικά σύντομα από την έναρξη της θητείας του αυτές τις αυξημένες αρμοδιότητες.
Στο σημείο αυτό, οι γνώμες των συνταγματολόγων ποικίλουν. Άλλοι υποστηρίζουν, πως ο επόμενος Πρόεδρος είτε θα πρέπει να έχει περιορισμένη χρονικά θητεία και μόλις αποκτήσει τις αυξημένες αρμοδιότητες θα πρέπει να παραιτηθεί και να εκλεγεί νέος, απευθείας από τη λαϊκή ψήφο. Άλλοι, ότι δεν θα πρέπει να παραιτηθεί και να συνεχίσει για το επόμενο διάστημα της θητείας του να ασκεί καθήκοντα σύμφωνα με τις νέες διατάξεις του Συντάγματος, άρα με αυξημένες αρμοδιότητες. Και μια τρίτη ομάδα υποστηρίζει, ότι δεν θα πρέπει να αλλάξει κάτι, αλλά οι πρόσθετες νέες αρμοδιότητες να αφορούν τον μεθεπόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που θα εκλεγεί πια από το λαό, κατά πάσα βεβαιότητα το 2020.
«Ρεύμα» και κριτική
Στην απευθείας εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας από το λαό, με παροχή προηγουμένως αυξημένων αρμοδιοτήτων διάκεινται θετικά αρκετά κόμματα και μεμονωμένοι βουλευτές.
Πολιτικοί παρατηρητές εκτιμούν, ότι σε μια ύστατη προσπάθεια να βρεθούν οι «180» απαραίτητοι βουλευτές για τη νέα προεδρική πλειοψηφία, το δέλεαρ της Συνταγματικής Αναθεώρησης μπορεί να παίξει το δικό του ρόλο, σχηματίζοντας θετικό ρεύμα.
Στην Κουμουνδούρου πάντως, μιλούν για προσπάθεια «του πνιγμένου να πιαστεί από τα μαλλιά του» και επικίνδυνα παιγνίδια με τους θεσμούς. Αναγνωρίζουν το σοβαρό ενδεχόμενο μια υποψηφιότητα Καραμανλή να λειτουργήσει συσπειρωτικά και να αμφισβητήσει τη σημερινή διαφαινόμενη αδυναμία της Βουλής να εκλέξει νέο Πρόεδρο.
Όμως πιστεύουν, ότι ο κ. Σαμαράς θα επιταχύνει τις εξελίξεις, προσφεύγοντας σε πρόωρες εκλογές, έχοντας κατά νου το σενάριο της «παρένθεσης ΣΥΡΙΖΑ». Με την ελπίδα δηλαδή, ότι το πρόβλημα θα αντιστραφεί, θα μετατραπεί σε αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να εκλέξει Πρόεδρο μη διαθέτοντας όχι 180, αλλά ούτε καν κοινοβουλευτική αυτοδυναμία, ώστε να σχηματίσει βιώσιμη κυβέρνηση και τελικά να χρεωθεί εκείνος το πολιτικό αδιέξοδο.
Καχυποψία ενόψει ΔΕΘ
Και νέα κόντρα ΝΔ – ΠΑΣΟΚ Νέα ευαίσθητη, για πολλαπλή φορά, φάση, περνάνε οι σχέσεις των κυβερνητικών εταίρων, καθώς έντονος ανταγωνισμός προέκυψε αυτή τη φορά ενόψει των επικείμενων εξαγγελιών του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ για τις περίφημες φοροελαφρύνσεις, που θεωρητικά αποτελούν ένα από τα τελευταία σημαντικά «χαρτιά» της συγκυβέρνησης για την αντιστροφή του αρνητικού κλίματος.
Στο ΠΑΣΟΚ εκτιμούν, πως σκόπιμα το Μαξίμου ακολουθεί παρελκυστική τακτική, ώστε ο κ. Σαμαράς να πάρει όλη «την κρέμα» των εξαγγελιών, κατά την αυριανή ομιλία του, προλαβαίνοντας τον Ευ. Βενιζέλο που θα επισκεφθεί τη ΔΕΘ την Κυριακή.
Σύμφωνα με πληροφορίες πάντως, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης θα επιχειρήσει να διευκρινίσει τις πρωθυπουργικές προθέσεις, πρεσάροντας τον κ. Σαμαρά κατά την κοινή επιστροφή τους από τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ουαλλία, σήμερα το βράδυ.
Την ίδια ώρα όμως και ενώ το Μαξίμου παρακολουθεί με αγωνία τις εσωκομματικές εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ, διαπιστώνει ότι η νέα οξύτατη σύγκρουση Βενιζέλου – Παπανδρέου επανέφερε στην επικαιρότητα με έντονο τρόπο, την… «παραδοσιακή» κόντρα «παπανδρεϊκών» και «καραμανλικών» για τις ευθύνες σχετικά με την πορεία της οικονομίας.
Ατυχώς, η εκάστοτε αναβίωση αυτής της αντίθεσης, φαίνεται να συμπαρασύρει και το υπόλοιπο ΠΑΣΟΚ στην ίδια κουβέντα, κινητοποιώντας τα «αντιδεξιά» αντανακλαστικά του και μειώνοντας ταυτόχρονα δραματικά τας περιθώρια σύγκλισης στο πρόσωπο του Κ. Καραμανλή ως ενός υποψήφιου Προέδρου Δημοκρατίας με αυξημένες πιθανότητες εκλογής από τη σημερινή Βουλή.
Αποσύρεται από το προσκήνιο το όνομα του Κουβέλη -Το Μαξίμου εκτιμά ότι οι «180» μπορούν να συγκεντρωθούν
Στην εκτίμηση, ότι η υποψηφιότητα Καραμανλή είναι η μόνη, που μπορεί, υπό προϋποθέσεις κι αυτή, να συσπειρώσει τον «μαγικό αριθμό» των 180 βουλευτών, ώστε να υπάρξει νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας από αυτή τη Βουλή, συγκλίνουν ολοένα και περισσότερα στελέχη της κυβέρνησης και της Νέας Δημοκρατίας. Σχεδόν πεπεισμένος είναι και ο πρωθυπουργός, Α. Σαμαράς.
Μια υποψηφιότητα του πρώην πρωθυπουργού θα εξασφάλιζε την αποδοχή από το σύνολο των «γαλάζιων» βουλευτών, καθώς και την ψήφο όλων των ανεξάρτητων βουλευτών οι οποίοι προέρχονται από τη ΝΔ.
Είναι εξάλλου η μόνη, η οποία θα δημιουργούσε τεράστιο εσωτερικό πρόβλημα στους ΑΝΕΛ, που αντίθετα, σε κάθε άλλο υποψήφιο δε δυσκολεύονται για λόγους αντιπολιτευτικούς και μόνο να τον καταψηφίσουν.
Η περίπτωση Καραμανλή όμως, είναι εντελώς διαφορετική. Η αποδοχή μάλιστα από τους ΑΝΕΛ θα εξασφάλιζε και την εξιστάθμιση από τυχόν απώλειες από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ.
Πράγματι, αν ο κ. Καραμανλής εκτιμάται ως η ιδεώδης επιλογή για να συσπειρώσει το σύνολο των κεντροδεξιών βουλευτών, στις τάξεις του δεύτερου κυβερνητικού εταίρου, μόνο δημοφιλής δεν είναι. Βεβαίως, και για το ΠΑΣΟΚ ισχύει ότι η αποφυγή των εκλογών είναι πρώτη προτεραιότητα στις επιμέρους επιλογές του.
Ωστόσο, ακόμα κι αν ο κ. Βενιζέλος κατάφερνε να πείσει τις προσωπικές επιρροές του για το αναγκαίο της υποστήριξης Καραμανλή, είναι σχεδόν βέβαιο, ότι ο Γ. Παπανδρέου και όσοι «πράσινοι» βουλευτές συμπορεύονται μαζί του θα καταψήφιζαν. Πάντως ούτε αυτό το στοιχείο αλλάζει τη γενική εκτίμηση για την εκλογιμότητα της υποψηφιότητας Καραμανλή.
Αντίθετα. η υποψηφιότητα του Φώτη Κουβέλη, για την οποία επίσης το τοπίο είναι περίπλοκο, εκλογικά είναι εμφανώς λιγότερο ισχυρή από εκείνη του κ. Καραμανλή, παρότι το ΠΑΣΟΚ θα τον ψήφιζε σύσσωμο.
Πέραν του ότι τον αρχηγό της ΔΗΜΑΡ δεν τον ψηφίζουν πολλοί πρώην «γαλάζιοι» ανεξάρτητοι βουλευτές, ενώ φυσικά τον απορρίπτουν και οι ΑΝΕΛ του Π. Καμμένου, ήδη και έξι – επτά από τους βουλευτές του κόμματός του δεν φαίνονται διατεθειμένοι να τον υποστηρίξουν ως υποψήφιο, εφόσον προταθεί από τα κόμματα της συγκυβέρνησης.
Ορισμένοι απ’ αυτούς, όπως π.χ. ο εγκληματολόγος Γ. Πανούσης, εκτιμούν ότι ήδη υπάρχει μυστική συμφωνία μεταξύ των κ. Σαμαρά, Βενιζέλου και Κουβέλη για την προεδρική υποψηφιότητα του αρχηγού της ΔΗΜΑΡ.
Την ίδια ώρα, στην Κουμουνδούρου βλέπουν την υποψηφιότητα του κ. Κουβέλη ως καλή περίπτωση για να στηριχθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ ενόψει της διαδοχής Παπούλια, αλλά μετά από πρόωρες βουλευτικές εκλογές και υπό την προϋπόθεση φυσικά ότι δεν θα έχει αποδεχθεί την υποστήριξή του από τους δυο κυβερνητικούς εταίρους.
Επί τους παρόντος πάντως αισιοδοξούν, βάσιμα, ότι ο κυβερνητικός σχεδιασμός δεν θα ευοδωθεί και η χώρα θα οδηγηθεί στις κάλπες.
