Ο Γιόσκα Φίσερ δηλώνει ακραιφνής «αριστερός». Όσοι είναι όμως αριστερότεροι από αυτόν, τους θεωρεί επικίνδυνους. Σε αυτούς συγκαταλέγει και τον Αλέξη Τσίπρα («Τσίρπα», όπως τον ονομάζει ο ίδιος).
Ως πρωθυπουργός, λέει, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν σε θέση να συμπαρασύρει ολόκληρη τον ευρωπαϊκό Νότο προς επικίνδυνες αριστερές ατραπούς. Και αυτό θα ήταν μοιραίο για την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Οι δηλώσεις του γκουρού των Πράσινων έγιναν στο πλαίσιο μιας συζήτησης, που διοργάνωσε η Ένωση Ξένων Ανταποκριτών στο ίδρυμα «Bertelsmannhaus» του Βερολίνου. Συνομιλητές του ήταν ο Νέστωρ της γερμανικής ιστοριογραφίας Αουγκούστ Βίνκλερ, ο πολωνός δημοσιολόγος Άνταμ Κρετσμίνσκι και η γαλλίδα πολιτολόγος Κλαιρ Ντεμεσμέ. Το θέμα της συζήτησης: «Τι περιμένει η ανθρωπότητα από τη Γερμανία;»
«Τίποτα!» έσπευσε να ξεκαθαρίσει ο πρώην γερμανός υπουργός εξωτερικών. «Μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας δεν ξέρει καν που είναι η Γερμανία. Το σωστό ερώτημα είναι: Τι περιμένουν οι Ευρωπαίοι από τους Γερμανούς; Και αυτά δεν είναι όντως λίγα».
Αναπόφευκτα η συζήτηση επικεντρώθηκε έτσι στην οικονομική κρίση που μαστίζει την Ευρώπη από το 2008-2009 και τις επιπτώσεις της, μεταξύ άλλων, και στην Ελλάδα.
Η κρίση, σύμφωνα με τον κ.Φίσερ, μετατράπηκε σύντομα και σε πολιτική λόγω του γερμανικού «δακτύλου».
Το κακό πήρε το δρόμο του στα τέλη του 2008, όταν ο γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί κάλεσε την Άνγκελα Μέρκελ και τον βρετανό πρωθυπουργό Γκόρντον Μπράουν στο Ελισέ για να χαράξουν κοινή γραμμή κατά της επερχόμενης κρίσης. «Η Μέρκελ ξεκαθάρισε εξαρχής ότι δεν θέλει κοινή πολιτική, αλλά μόνο χαλαρό συντονισμό» είπε. «Οι άλλοι αναγκάστηκαν να αποδεχθούν τη γνώμη της».
Το υπόλοιπο ήταν μια άστοχη και άτολμη προσέγγιση του προβλήματος, που άρχισε να διορθώνεται προς τα μέσα του 2009, με το πρώτο πρόγραμμα βοήθειας για την Ελλάδα.
Συνολικά όμως, η πολιτική του Βερολίνου, παραμένει λανθασμένη. «Δεν μπορείς να μειώνεις τα χρέη και ταυτόχρονα να κάνεις δομικές μεταρρυθμίσεις» τόνισε ο ίδιος. «Τι περιμένει δηλαδή από όλα αυτά το Βερολίνο; Να αποτύχει ο Ολάντ στη Γαλλία και έχουμε μετά τη Λε Πεν; Ή να αναλάβει ο Τσίρπας την πρωθυπουργία στην Ελλάδα; Τότε θα τον ακολουθούσαν και άλλες χώρες στη Νότια Ευρώπη. Αυτό δεν το θεωρώ ιδιαίτερα έξυπνο…».
Κατά παράδοξο τρόπο, ο κ.Φίσερ επιχειρηματολογεί συχνά εναντίον του κ.Τσίπρα με επιχειρήματα που χρησιμοποιεί και ο τελευταίος. Η αλόγιστη λιτότητα, είπε, έχει μειώσει το ελληνικό ΑΕΠ σε βαθμό, που το ελληνικό χρέος να εμφανίζεται σήμερα σε ποσοστά μεγαλύτερο εκείνου στις αρχές της κρίσης – ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν λέει κάτι το διαφορετικό.
Εξίσου «τσιρπική» είναι η άποψη του σχετικά με το ρόλο των ξένων τραπεζών στην ελληνική κρίση. Η επιχείρηση «σωτηρία» της Ελλάδας ήταν στην πραγματικότητα η «σωτηρία των τραπεζών της Βόρειας Ευρώπης και, σε συνάρτηση με αυτό, του συνολικού ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος» γράφει στο βιβλίο του «Ναυαγεί η Ευρώπη;», που εκδόθηκε πρόσφατα στη Γερμανία.
Αυτές οι συγκλίσεις δεν εμποδίζουν όμως τον κ.Φίσερ να θεωρεί τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Ελλάδα εχθρό της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
«Ο Τσίπρας, όπως διαβάζω, θέλει να βάλει τέρμα στην πολιτική της λιτότητας. Ρώτησα τη γερμανική κυβέρνηση, τι θα κάνει σε τέτοια περίπτωση. „Τότε θα πρέπει να διαπραγματευτούμε” ήταν η απάντησή της. Αν όμως τα πράγματα φτάσουν σε αυτό το σημείο, τότε καλά ξεμπερδέματα», είπε.
Ανεξάρτητα από όλα αυτά όμως, ο κ.Φίσερ απέρριψε το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ.
Χαρακτηριστικό απόσπασμα από μια αντιπαράθεσή του με τον κ. Βίνκλερ:
Βίνκλερ: «Η Ελλάδα θα πρέπει να τύχει περαιτέρω βοήθειας μόνο υπό τον απαρέγκλιτο όρο, ότι θα κάνει δομικές μεταρρυθμίσεις – πολλές εκ των οποίων μάλιστα δεν κοστίζουν τίποτα, όπως η φορολόγηση της εκκλησίας, του μεγαλύτερου ιδιοκτήτη γης στην Ελλάδα, και των εφοπλιστών, που παραμένει απελπιστικά μικρή, και η βελτίωση της κρατικής διοίκησης. Σε περίπτωση που αναλάβει ο Τσίπρας πρωθυπουργός και ακυρώσει τις μέχρι τώρα μεταρρυθμίσεις, η ευρωζώνη θα πρέπει να αποκλείσει αμέσως την Ελλάδα από τις γραμμές της».
Φίσερ: «Αυτό θα προκαλούσε τη διάλυση της νομισματικής ένωσης. Το αποτέλεσμα θα είναι να περιμένει ο Πούτιν τον Τσίπρα με ανοικτές αγκάλες».
Στο «Bertelsmannhaus» έγινε πολύ λόγος και για το νέο ρόλο της Γερμανίας στον στρατιωτικό τομέα. Ο κ.Βίνκλερ επισήμανε, ότι, με πρόσφατο παράδειγμα την Ουκρανία, ότι ο πόλεμος έχει ξαναγυρίσει στην Ευρώπη, και ότι η Γερμανία, που μεταπολεμικά καλλιεργούσε, για ιστορικούς λόγους, την «κουλτούρα του στρατιωτικού αυτοπεριορισμού», θα πρέπει να αναθεωρήσει τη στάση της και να ξαναγίνει «κανονική» χώρα: Με ίδια «ευθύνη» και ίση συμμετοχή σε διεθνείς στρατιωτικές επιχειρήσεις με τις άλλες μεγάλες και μεσαίες δυνάμεις – ΗΠΑ, Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία.
«Δεν μπορούμε να καταχρόμαστε το σοκ του Ολοκαυτώματος και να συνεχίσουμε να λέμε „Ποτέ πια πόλεμος!”» είπε. «Ο πόλεμος είναι εδώ. Και πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε κι εμείς υπεύθυνα!». Το κοινό, δημοσιογράφοι, διπλωμάτες, και επιστήμονες, αντέδρασε επιδοκιμαστικά, το ίδιο και ο κ. Φίσερ.
Η αντίδραση αυτή, όπως και πολλές άλλες τελευταία στη γερμανική δημοσιότητα, δείχνουν, ότι οι πνευματικές ελίτ της χώρας προσχωρούν τελευταία μαζικά στο νέο δόγμα της μιλιταριστικής «κανονικότητας». Η κυβέρνηση διστάζει – αλλά και να ήθελε, προς το παρόν δεν μπορεί. «Κοιτάξτε τα χάλια του γερμανικού στρατού» είπε ο κ.Φίσερ αναφερόμενος στο εγχείρημα της Bundeswehr, να παραδώσει όπλα στους υπερασπιστές του Κομπάνι στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας. «Η υπουργός άμυνας φαν ντερ Λάγιεν έφτασε πριν από αυτά με αεροσκάφος της πολιτικής αεροπορίας στην περιοχή, επειδή τα μεταγωγικά αεροπλάνα ήταν χαλασμένα».
Το βασικό εμπόδιο για μια επάνοδο του μιλιταρισμού είναι βέβαια πολιτικό – η μεγάλη πλειοψηφία του γερμανικού πληθυσμού συνεχίζει να τάσσεται, με ελάχιστες εξαιρέσεις, εναντίον κάθε είδους «ανθρωπιστικών» και μη στρατιωτικών παρεμβάσεων. Και αυτό, ως φαίνεται εκ του αποτελέσματος, είναι αναγκασμένη να το παίρνει σοβαρά υπόψη της η γερμανική κυβέρνηση.
