Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας θα έχει λιγότερα περιθώρια από ό, τι κατά τις τελευταίες εκλογές του Ιουνίου 2012 να ασκήσει πίεση στην Ευρωζώνη, καθώς αυτή δεν απειλείται πλέον από μία έξοδο της Ελλάδας, αναφέρει ο ο Αυστριακός οικονομολόγος του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών της Αυστρίας, Στέφαν Σούλμαιστερ σε σημερινές δηλώσεις του στην αυστριακή εφημερίδα “Βίνερ Τσάιτουνγκ”.
Ο Αυστριακός οικονομολόγος δεν πιστεύει, ωστόσο, ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι εκ προοιμίου χαμένος και τονίζει πως θα πρέπει να φροντίσει να εφαρμοστούν οι υπάρχοντες φορολογικοί νόμοι, καθώς, όπως προσθέτει, είναι γνωστό ότι «ντε φάκτο» οι πλούσιοι στην Ελλάδα δεν πληρώνουν φόρους και πως εάν υπάρξει στο θέμα αυτό μια στενότερη συνεργασία με άλλες χώρες της ΕΕ, αλλά κυρίως με την Ελβετία, τότε ο κ. Τσίπρας θα βγει κερδισμένος.
Ταυτόχρονα επισημαίνει ότι είναι σαφές πως η τρόικα συνειδητοποιεί σιγά-σιγά ότι η πολιτική λιτότητας στην Ελλάδα – και όχι μόνο – ήταν αντιπαραγωγική, καθώς, όπως σημειώνει, ακριβώς στις χώρες όπου έγιναν οι περισσότερες περικοπές υπήρξε ταχύτερη αύξηση του ποσοστού του δημοσίου χρέους. Αυτό ισχύει για την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ισπανία, όπως επίσης για τη Βρετανία όπου το δημόσιο χρέος διπλασιάστηκε, ενώ τα περιθώρια μιας ενδεχόμενης κατανόησης από πλευράς των δανειστών έγιναν σαφώς μεγαλύτερα.
Ο Σουλμάιστερ δεν φαίνεται να συμμερίζεται το επιχείρημα ότι – παρά τη λιτότητα – η ελληνική οικονομία παρουσιάζει ανάπτυξη το τελευταίο διάστημα και παρατηρεί πως «η χώρα βρίσκεται σε μια ύφεση την οποία δεν βίωσε καμία βιομηχανική χώρα από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο» και πως δεν αρκεί μόνον ένα τρίμηνο για εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα , ενώ κανείς θα διερωτάται σε δέκα έως είκοσι χρόνια, για το πώς μπορούσε η πολιτική να δράσει τόσο στενοκέφαλα.
Ο οικονομολόγος επισημαίνει στις δηλώσεις του στη «Βίνερ Τσάιτουνγκ» ότι και στις Βρυξέλλες κερδίζει έδαφος η αντίληψη πως το Δημοσιονομικό Σύμφωνο δεν λειτουργεί,
Ο Σούλμαιστερ συγκαταλέγεται στις κορυφαίες προσωπικότητες της Αυστρίας που στηρίζουν την αυστριακή πρωτοβουλία «Η Ελλάδα ανθίζει», για τη διαμόρφωση και την ανάδειξη μιας εικόνας της άλλης Ελλάδας, πέρα από τα στερεότυπα που χρησιμοποιήθηκαν στις αρχές της κρίσης και που, όπως τονίζεται σχετικά, πολλές φορές αγγίζουν το ρατσισμό.
