Πολλά «γαλάζια» στελέχη θεωρούν ότι ο Σαμαράς έχει ξοδέψει το πολιτικό του κεφάλαιο
Η άποψη, ότι ενδεχόμενη συμφωνία μεταξύ δανειστών και ελληνικής κυβέρνησης θέτει αυτομάτως και ζήτημα ηγεσίας στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας, κερδίζει διαρκώς έδαφος, παρά την επιμονή της πτέρυγας που πρόσκειται στον Αντώνη Σαμαρά να θεωρεί πιθανότερο το ενδεχόμενο καταψήφισης της συμφωνίας.
Υπ’ αυτό το πρίσμα, το ενδιαφέρον στρέφεται στην σημερινή απογευματινή συνεδρίαση του άτυπου πολιτικού συμβουλίου του κόμματος, όπου θα εκφραστούν και τα δύο ρεύματα της «γαλάζιας» παράταξης: Αφενός των οπαδών Σαμαρά κι αφετέρου αυτών που θεωρούν ότι ο πρώην πρωθυπουργός ξόδεψε στις εκλογές του Ιανουαρίου όλο το πολιτικό του κεφάλαιο, και ότι το γεγονός ότι στηρίζει της «πολιτικές» του ελπίδες στην αποτυχία των διαπραγματεύσεων βλάπτει το προφίλ της ΝΔ ως μετριοπαθές, φιλευρωπαϊκό κόμμα του Κέντρου.
Συν τοις άλλοις, η δημοσκοπική εικόνα της ΝΔ είναι τόσο απογοητευτική που δεν είναι λίγοι όσοι την θεωρούν ως το πιο σημαντικό πλεονέκτημα της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα.
Γραμμή για στήριξη
Σύμφωνα με πληροφορίες, κορυφαία στελέχη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος έχουν διαμηνύσει σε «γαλάζιους» ευρωβουλευτές ότι η ΝΔ επιβάλλεται να στηρίζει την όποια συμφωνία έρθει στην Βουλή.
Κάποια μάλιστα δημοσιεύματα έκαναν λόγο για τηλεφωνική επικοινωνία Σαμαρά – Μέρκελ για το εν λόγω θέμα, ωστόσο συνεργάτες του πρώην πρωθυπουργού σημειώνουν ότι ο κ. Σαμαράς «μίλησε με την κ. Μέρκελ, όχι όμως για τον συγκεκριμένο λόγο, αλλά για την πορεία των συνομιλιών και τη δυνατότητα εξεύρεσης γρήγορα μιας λύσης στο ελληνικό πρόβλημα».
Ο ίδιος ο κ. Σαμαράς, μιλώντας χθες στο ετήσιο συνέδριο του ΣΕΒ, σημείωσε ότι «η συμφωνία πρέπει να κλείσει χθες», αλλά όπως είπε «πρέπει να μην πνίγει την ανάκαμψη, η οποία θα γίνει μόνο με μείωση αντιπαραγωγικών δαπανών του κράτους» και «όχι με αύξηση φόρων».
Την ίδια ώρα στελέχη του κόμματος, επιμένουν ότι πρέπει πρώτα να έρθει η συμφωνία στη Βουλή και μετά να αποφασίσει η ΝΔ τη θέση που θα κρατήσει στην επίμαχη ψηφοφορία. Ωστόσο οι αναφορές σε «αντιαναπτυξιακά» και «υφεσιακά» μέτρα, όπως η αύξηση του ΦΠΑ, περισσότερο μπερδεύουν παρά επιλύουν το πρόβλημα.
