Του Νίκου Σουγλέρη
Το 2015 τελειώνει βασανιστικά για όλες τις ελληνικές οικογένειες, αφού, ένα χρόνο πριν με την εκλογή του Αλέξη Τσίπρα στην πρωθυπουργία, οι περισσότεροι πίστευαν ότι κάτι θα αλλάξει προς το καλύτερο.
Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν έγινε. Και αυτό γιατί ο πρωθυπουργός έπεσε στην παγίδα όπως και οι προκάτοχοί του πρώην πρωθυπουργοί Γιώργος Παπανδρέου και Αντώνης Σαμαράς (εποχή μνημονίου) να υποσχεθεί περισσότερα απ’ όσα μπορούσαν να γίνουν.
Μία επιλογή η οποία κατά τη γνώμη μου δεν υπήρχε κανένας λόγος να γίνει, αφού ήταν κυρίαρχος στο πολιτικό γίγνεσθαι με ποσοστό 37%. Ο ίδιος δημοφιλής, νέος και άφθαρτος έπεσε στην παγίδα και βρέθηκε εκτεθειμένος.
Η περίοδος που μεσολάβησε δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα, καθώς, μέσα σε ένα τέτοιο τεταμένο πολιτικό περιβάλλον, για να αλλάξουν τα πάντα όπως τα είχαν σχεδιάσει -εκ του αποτελέσματος- δεν ήταν καθόλου εύκολο.
Μερικές αναφορές στα όσα υποσχόταν τότε ο κύριος Τσίπρας είναι αρκετά για να καταλάβει κάποιος πώς φτάσαμε ως εδώ.
Έτσι απλά ότι θα «καταργούσε» τα μνημόνια ένα και δύο που είχαν υπογραφεί δεν έγινε, απλώς προστέθηκε και ένα τρίτο επαχθές μνημόνιο με τη σφραγίδα ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και την υπογραφή Τσίπρα.
Ένα ακόμη σοβαρό θέμα είναι οι πολιτικοί τακτικισμοί όταν βρισκόταν ενώπιος ενωπίω για τα δύσκολα προβλήματα με τους εταίρους δανειστές.
Σήμερα ένα χρόνο μετά, μία λύση υπάρχει κατά την ταπεινή μου άποψη. Ο πρωθυπουργός να πει την σκληρή αλήθεια στους Έλληνες πολίτες εάν θέλει να διατηρηθεί στη θέση του όπως κατ’ επανάληψη έχει αναφέρει ότι η κυβέρνηση έχει ορίζοντα τετραετίας.
Είναι γνωστό σε όλους ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα δύσκολο σταυροδρόμι και πρέπει χωρίς κορώνες αλλά με σύνεση και συνεννόηση να επιχειρήσουν όλοι μαζί να ξαναδώσουν ένα νέο όραμα στη χώρα.
