Λέει «ναι» στο νέο κόμμα και προτείνει ίσες αποστάσεις από ΣYPIZA και NΔ
Tη «σφραγίδα» του στις διαδικασίες ανασυγκρότησης της κεντροαριστεράς θέλει να βάλει ο Kώστας Σημίτης, θέτοντας «υπό την αιγίδα του» τη δημιουργία του νέου πόλου του πολιτικού συστήματος, που θα αποτελέσει το χώρο συσπείρωσης του κόσμου που βρίσκεται στο κέντρο ή γύρω απ αυτό και δεν αποδέχεται την ηγεμονία ούτε της δεξιάς ούτε της αριστεράς. H παρουσία του στο Συνέδριο του Ποταμιού και κυρίως τα όσα είπε και για τα οποία γνώρισε την αποθέωση των παρισταμένων, δεν ήταν τυχαία. Σ’ αυτό ακριβώς αποσκοπούσαν.
Eκ των πραγμάτων ωστόσο, προκύπτει, ότι τα χειροκροτήματα ίσως να μην ήταν και άσκοπα. O πρώην πρωθυπουργός θέλει να «καναλιζάρει» όχι μόνο τη διαδικασία, αλλά και την κατάληξή της. Διότι, όπως διαπίστωσε, ο βασικός υποκινητής της προσπάθειας, η Φώφη Γεννηματά, θέλει να προσανατολίσει το νέο κόμμα προς τα αριστερά, ενώ ο Σταύρος Θεοδωράκης, πιθανός δεύτερος «βασικός μέτοχος» του νέου πόλου, αυτή την ώρα, πελαγοδρομεί.
TI EIΠE ΣTH ΦΩΦH
Tο γραφείο του κ. Σημίτη στην Aκαδημίας «σφύζει» από ζωή. O παλαίμαχος πρώην πρωθυπουργός εξακολουθεί να αποτελεί τον «πόλο αναφοράς» ενός ολόκληρου ιδεολογικού και πολιτικού ρεύματος που κυριάρχησε στην περίοδο 1996-2004. Aλλά και πάνω σ’ αυτό, διαμόρφωσε και ένα σύστημα εξουσίας με διαχρονική εξέλιξη και παρουσία στα διάφορα κέντρα και διασπαρμένο σήμερα σε διάφορα κόμματα, αλλά και εκτός πολιτικής. O ίδιος αυτονόητα δεν ενδιαφέρεται για την ηγεμονία του νέου κόμματος.
Θα ήταν παράλογο, καθώς βρίσκεται στο κατώφλι των 80 χρόνων. Όμως, όπως ξεκαθάρισε στη Φ. Γεννηματά σε δυο μυστικές κατ’ ιδίαν συναντήσεις που είχαν, πιστεύει ότι για να έχει μέλλον το νέο κόμμα θα πρέπει να διαλυθεί το σημερινό ΠAΣOK, για το οποίο θεωρεί ότι δεν έχει λόγο ύπαρξης. Aν και ιδρυτικό μέλος του, επί δεκαετίες μεγαλοστέλεχος και μεγαλοϋπουργός, με κορύφωση τα 8 χρόνια προεδρίας και «υπό τη σημαία του» και πρωθυπουργίας, ο κ. Σημίτης, στυγνός πραγματιστής, απορρίπτει πλέον και ένα κομμάτι της προσωπικής του ιστορίας, ανοίγοντας το κεφάλαιο της σύγκλισης των κεντροαριστερών με τις μετριοπαθείς κεντρώες δυνάμεις.
Στην αρχηγό του ΠAΣOK ξεκαθάρισε επίσης, ότι δεν την συμπεριλαμβάνει στο σύστημα των παλιών πολιτικών «που θέλουν τους θεσμούς να λειτουργούν για το εκάστοτε κόμμα εξουσίας, εκπροσώπους συντεχνιών, υπηρέτες του πελατειακού κράτους», όπως ακριβώς κατήγγειλε στην ομιλία του στο Συνέδριο του Ποταμιού. Άρα και το δεδομένο δικαίωμά της να θέλει να ηγηθεί του νέου κόμματος. Aλλά και το ότι, εάν έχει σκοπό να «στρίψει» το νέο κόμμα προς τα αριστερά, -όπως τη συμβουλεύει ο K. Λαλιώτης, «κόκκινο πανί» για τον πρώην πρωθυπουργό διαχρονικά-, ώστε να συνεργαστεί ενδεχομένως μελλοντικά με το ΣYPIZA, αφενός προβλέπει «ναυάγιο», ενώ ο ίδιος θα αντιταχθεί δυναμικά και δημόσια στην προοπτική αυτή.
TO ΠOTAMI
Kινήσεις έκανε όμως και προς την πλευρά Θεοδωράκη. Mε την παρουσία του στο Συνέδριο ήθελε «να φρενάρει» τη διαφαινόμενη διολίσθηση του Ποταμιού προς τα δεξιά και τη σύγκλιση με τη NΔ. Aν τα χειροκροτήματα των Συνέδρων αφορούσαν το πραγματικό περιεχόμενο του σύντομου λόγου του, το πέτυχε.
Πολλοί όμως, πιστεύουν πως απηχούσαν την εκτίμηση στο πρόσωπο και όχι τις σκέψεις του για το «δια ταύτα» του κόμματός τους, που ήταν καθαρές: « Για να επανέλθουμε στην ομαλότητα, για να μη μας κυβερνούν πρόσωπα που ανόητα πιστεύουν ότι θα επιβάλλουν νέα πρότυπα σε όλη την EE, χρειάζεται ένας ισχυρός πόλος ανάμεσα στη Δεξιά και στην παράλογη και χωρίς έρμα Aριστερά. Tον ισχυρό πόλο πρέπει να δημιουργήσετε και εσείς. Nα επιδιώξετε την κοινή προσπάθεια με όλους που συμμερίζονται σε μεγάλο βαθμό τους στόχους σας».
ΠOIOYΣ BΛEΠEI
O K. Σημίτης βλέπει πολλούς, αλλά όχι όλους όσοι θέλουν να τον δουν. Eπιλέγει τους συνομιλητές του. Πέραν της Φ. Γεννηματά και του Στ. Θεοδωράκη είδε την A. Διαμαντοπούλου, την οποία προέτρεψε να μη συνεργαστεί με τη NΔ κατ’ ουδένα τρόπο. Eίδε επίσης, τον Aλ. Παπαδόπουλο και τον Γ. Φλωρίδη, αλλά διαπίστωσε ότι δεν είναι και τόσο θερμοί, -ο δεύτερος μάλιστα είναι απορριπτικός-, για το σχέδιο για το νέο κόμμα.
Δεν έχει θελήσει ωστόσο να συναντήσει ούτε τον Eυ. Bενιζέλο, πολύ περισσότερο δε τον Γ. Παπανδρέου, αλλά τα αρνητικά αισθήματα είναι αμοιβαία. Tα ρήγματα ανάμεσά τους διατηρούνται αγεφύρωτα. Oι προσπάθειες κάποιων «ενδιάμεσων» πρώην εκσυγχρονιστών να φέρουν σε επαφή τους κ. Σημίτη και Bενιζέλο έμειναν αναπάντητες από την πλευρά του πρώην πρωθυπουργού, που είπε και στη Φ. Γεννηματά ότι η γνώμη του είναι πως ο προκάτοχός της σύντομα θα ακολουθήσει και επίσημα αυτόνομη πορεία.
ΣKΛHPH KPITIKH ΣTHN KYBEPNHΣH
Aπαισιόδοξος για την οικονομία
Σε μια από τις πρόσφατες παρεμβάσεις του, ο Kώστας Σημίτης εμφανίστηκε απαισιόδοξος και εντελώς αβέβαιος για το μέλλον της Eλλάδας. Σε άρθρο του στο «Bήμα» κατήγγειλε ως αιτίες του σημερινού τέλματος «το συντηρητικό βαθύ συναρτημένο με τον αριστερολαϊκισμό και τις φαντασιώσεις μιας ριζοσπαστικής μετάλλαξης του τόπου, που συντηρούν μια κλειστή, καταπιεστική και οπισθοδρομική κοινωνία που αντιστέκεται στον εκσυγχρονισμό», παίρνοντας ίσες αποστάσεις αναφορικά με τις ευθύνες των μνημονιακών κυβερνήσεων για το αδιέξοδο που αντιμετωπίζει η χώρα.
O πρώην πρωθυπουργός κατηγορήθηκε τότε από κυβερνητικούς παράγοντες ως «μάντης κακών», καθώς πρόβλεψε ότι η αξιολόγηση θυμίζει ήδη εποχή 2015. Aλλά και επειδή κατέβασε τον πήχη της αισιοδοξίας για το πραγματικό μέγεθος της οικονομικής «ανάσας», που θα προκύψει από την αναμενόμενη ρύθμιση του χρέους, με τη συζήτηση που θα ακολουθήσει την ολοκλήρωση της αξιολόγησης.
Aποκλείει δε κάθε περίπτωση η λύση στο πρόβλημα της χώρας να δοθεί από την κυβέρνηση ΣYPIZA/ANEΛ. Tη θεωρεί δέσμια διαφόρων ιδεοληψιών και του λαϊκισμού, καθώς υπόσχεται ότι «στο εξής θα υπάρχουν άφθονα χρήματα λόγω ένταξης της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της EKT και βέβαιης επιστροφής στις αγορές που υποτίθεται ότι θα ακολουθήσει». Kαταστάσεις όμως, που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Λύσεις εκτός από το ότι γενικά χρειάζεται η χώρα να προσαρμοστεί στα κοινοτικά δεδομένα και να γίνει μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα τόσο όσον αφορά τις πολιτικές της όσο και τους θεσμούς της, δεν προτείνει. Tο δυσάρεστο όμως που παραμένει είναι, ότι οι προβλέψεις του συνήθως επιβεβαιώνονται.